Τον Νοέμβρη του 2013 οι λιμενεργάτες στο λιμάνι της Risavika (κοντά στο Stavanger), που αποτελεί το μεγαλύτερο εμπορικό λιμάνι της Νορβηγίας,
ξεκίνησαν απεργία στον τερματικό σταθμό όπου γίνεται η φορτοεκφόρτωση
των εμπορευμάτων στα εμπορικά πλοία. Ο λόγος ήταν η άρνηση από πλευράς
της εργοδοσίας για την ανανέωση της συλλογικής σύμβασης εργασίας.
 |
| Το λιμάνι του Drammen |
Το ίδιο συνέβη και στο λιμάνι του Drammen
όπου και εκεί υπήρξε άρνηση για την υπογραφή της συλλογικής σύμβασης.
Πέρα από αυτό, στο επίκεντρο ουσιαστικά της διαμάχης μεταξύ του
συνδικάτου μεταφορών, όπου ανήκουν οι λιμενεργάτες, (Norsk
Transportarbeiderforbund - NTF) και του Νορβηγικού Συνδέσμου Βιομηχάνων
(NHO) βρίσκεται η αμφισβήτηση του θεσμοθετημένου δικαιώματος (βάσει της σύμβαση 137 της ΔΟΕ) των λιμενεργατών στα Νορβηγικά λιμάνια να έχουν την
αποκλειστική ευθύνη και αρμοδιότητα στη φορτοεκφόρτωση των
εμπορευμάτων.
Η πλευρά της εργοδοσίας μην αναγνωρίζοντάς τους πλέον
αυτό το δικαίωμα επιδιώκει να δώσει τις αρμοδιότητες της
φορτοεκφόρτωσης στα πληρώματα των ίδιων των πλοίων που δένουν στα
Νορβηγικά λιμάνια, γιατί έτσι θα μπορούν να εκμεταλλεύονται προσωπικό
από άλλες χώρες πολύ φτηνότερα και χωρίς ασφαλιστικές και άλλες
επιβαρύνσεις.
Πρόκειται δηλαδή για μια ξεκάθαρη υπόθεση του
καλούμενου «social dumping», αφού τα πληρώματα των πλοίων θα πληρώνονται
βάσει των συμβάσεων που έχουν υπογράψει με τις πλοιοκτήτριες εταιρείες
στη χώρα προέλευσής τους (που φυσικά θα είναι πολύ χαμηλότερη των
αντίστοιχων συμβάσεων που έχουν οι λιμενεργάτες στα Νορβηγικά λιμάνια).
Τον Δεκέμβρη του 2013 οι λιμενεργάτες στα λιμάνια του Tromsø και Mosjøen
κατέβηκαν και αυτοί σε απεργία σε ένδειξη αλληλεγγύης προς τους
συναδέλφους τους στη Risavika. Η απεργία και στα 3 λιμάνια συνεχίζεται
ως και σήμερα και έχει λάβει και διεθνείς διαστάσεις, αφού πολλοί
πιστεύουν ότι αν νικηθούν οι Νορβηγοί λιμενεργάτες θα ανοίξει ο δρόμος
για παρόμοιες αλλαγές γενικότερα στον κλάδο. Το προηγούμενο διάστημα
έχουν γίνει μια σειρά από εκδηλώσεις αλληλεγγύης στο Όσλο και σε άλλες
πόλεις με τη συμμετοχή και συνδικαλιστών από άλλες χώρες.
Η πλευρά της εργοδοσίας, πέρα του ότι δεν δείχνει
καμιά διάθεση για διαπραγμάτευση, (όπως συνηθίζονταν παλιότερα στα
πλαίσια του κλίματος συναίνεσης του σκανδιναβικού μοντέλου, όπου τα
προβλήματα κατέληγαν σε κάποιο συμβιβασμό στα μέτρα που επέτρεπαν τα
συμφέροντα των εργοδοτών), χρησιμοποιεί εδώ και αρκετούς μήνες απεργοσπάστες
προκειμένου να κρατήσει ανοιχτά τους τρεις τερματικούς σταθμούς. Στο
λιμάνι του Tromsø το συνδικάτο μεταφορών οργάνωσε 5 αποκλεισμούς του
λιμανιού προκειμένου να εμποδίσει τους απεργοσπάστες να εργαστούν. Από
τον 3ο αποκλεισμό η αστυνομία πήρε πιο ξεκάθαρη θέση κατά των απεργών
απειλώντας τους με πρόστιμα, παίρνοντας τα προσωπικά στοιχεία των
παρευρισκομένων, φτάνοντας μέχρι και την προσαγωγή και κράτηση για ώρες
όλων των απεργών και αλληλέγγυων στον τελευταίο αποκλεισμό.
Γενικότερα από τη μεριά των λιμενεργατών υπάρχει
διάθεση η απεργία όχι μόνο να συνεχιστεί αλλά και να εξαπλωθεί και σε
άλλα λιμάνια στη χώρα... Το εμπόδιο είναι ο κυβερνητικός συνδικαλισμός
που προσπαθεί να περιορίσει το πρόβλημα στην κλαδική του διάσταση και να
εμποδίσει κίνημα συμπαράστασης από άλλους κλάδους και γενίκευση των
πλαισίων αιτημάτων.
Τα οπορτουνιστικά κόμματα κατά τη διάρκεια της
προεκλογικής περιόδου για τις ευρωεκλογές, αναδείκνυαν τη Νορβηγία σαν
χώρα πρότυπο όπου δεν κάνει κουμάντο για όλα η Ευρωπαϊκή Ένωση. Κουμάντο
όμως και στη Νορβηγία κάνει το κεφάλαιο και η αστική τάξη. Και όπου
αυτό ισχύει, είτε εντός είτε εκτός ΕΕ, οι εργαζόμενοι θα οδηγούνται
μαζικά και όλο και με πιο γρήγορους ρυθμούς στη σχετική ή απόλυτη
εξαθλίωση.
