Πάμφθηνο,
προσωρινό, ανακυκλούμενο και πειθήνιο εργατικό δυναμικό για τους
εργοδότες, οι οποίοι μάλιστα θα λάβουν και πολλαπλές επιδοτήσεις και
προνόμια, με πρόσχημα την αντιμετώπιση της ανεργίας και της λιτότητας,
προανήγγειλε ότι θα εξασφαλίσει για τους επιχειρηματίες η Αναπληρώτρια
Υπουργός Εργασίας, Ράνια Αντωνοπούλου, μιλώντας στην
56η Σύνοδο του ΟΗΕ για τα Οικονομικά, Κοινωνικά και Πολιτιστικά
Δικαιώματα, που πραγματοποιήθηκε στη Γενεύη, στις 5 και 6 Οκτώβρη.
«Είναι γεγονός ότι δεν έχουμε ακόμα ολοκληρωμένη εικόνα για την έκταση των επιπτώσεων των μέτρων λιτότητας. Εντούτοις, η μέχρι τώρα εμπειρία αποδεικνύει ότι οι πολιτικές για βελτίωση της ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας, μέσω της μείωσης των αποδοχών των εργαζομένων, οι επιλογές της συρρίκνωσης των κρατικών δαπανών και της αυξημένης φορολογίας, όχι μόνο δεν έδωσαν λύση στο ζήτημα του δημοσίου χρέους και δεν κατέστησαν ανταγωνιστική την οικονομία, αλλά υπονόμευσαν τα δικαιώματα των Ελλήνων πολιτών», ανέφερε η υπουργός.
«Το γεγονός ότι η Ελλάδα παρουσιάζει τα μεγαλύτερα ποσοστά μακροχρόνιας ανεργίας είναι η πιο τρανή απόδειξη του περιορισμού του δικαιώματος στην εργασία στη χώρα μας», συμπλήρωσε η Ράνια Αντωνοπούλου.
Ουσιαστικά η κριτική που ασκεί η υπουργός περί λιτότητας είναι καθαρά από την σκοπιά συγκερασμού αντιτιθέμενων συμφερόντων μεταξύ τμημάτων του κεφαλαίου για το μείγμα διαχείρισης της ίδιας, ωστόσο, αντιλαικής πολιτικής στα πλαίσια της ΕΕ και επίσης υπό το πρίσμα του φόβου της μειωμένης ανταγωνιστικότητας της αγοράς και των επιχειρήσεων, δηλαδή της κερδοφορίας τους.
Παράλληλα, η Ράνια Αντωνοπούλου επανέφερε το επικίνδυνο ιδεολόγημα για την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα αναφέροντας ότι στη νέα συμφωνία με τους δανειστές η ελληνική κυβέρνηση ενέταξε σειρά «αντισταθμιστικών μέτρων» απέναντι στις πολιτικές λιτότητας, όπως η δημιουργία 150.000 προσωρινών θέσεων από τον Μάρτιο του 2016 έως το τέλος του χρόνου. Όπως πρόσθεσε, αυτές οι θέσεις εργασίας, διάρκειας από 8 έως 12 μήνες, θα παρέχουν ρευστότητα στην αγορά, συμβάλλοντας έτσι στην αναζωογόνηση της οικονομίας και, ως εκ τούτου, στη δημιουργία θέσεων εργασίας στην ιδιωτική οικονομία.
Ουσιαστικά λοιπόν τα «αντισταθμιστικά μέτρα» θα είναι ορισμένες προσωρινού χαρακτήρα και διαστήματος, κακοπληρωμένες θέσεις εργασίας, υπέρ των επιχειρηματικών ομίλων, την ώρα που η εγγεγραμμένη και όχι η πραγματική ανεργία στην χώρα μας ανέρχεται και ξεπερνά το ένα εκατομμύριο ανέργους. Και βέβαια αυτές οι προσωρινές, κακοπληρωμένες θέσεις εργασίας είναι πολύ πιθανό να λειτουργήσουν και ως «πολιορκητικός κριός» για την συνολική μείωση της τιμής της εργατικής δύναμης, με περαιτέρω μειώσεις μισθών, περαιτέρω απολύσεις, ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων κλπ.
«Είναι γεγονός ότι δεν έχουμε ακόμα ολοκληρωμένη εικόνα για την έκταση των επιπτώσεων των μέτρων λιτότητας. Εντούτοις, η μέχρι τώρα εμπειρία αποδεικνύει ότι οι πολιτικές για βελτίωση της ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας, μέσω της μείωσης των αποδοχών των εργαζομένων, οι επιλογές της συρρίκνωσης των κρατικών δαπανών και της αυξημένης φορολογίας, όχι μόνο δεν έδωσαν λύση στο ζήτημα του δημοσίου χρέους και δεν κατέστησαν ανταγωνιστική την οικονομία, αλλά υπονόμευσαν τα δικαιώματα των Ελλήνων πολιτών», ανέφερε η υπουργός.
«Το γεγονός ότι η Ελλάδα παρουσιάζει τα μεγαλύτερα ποσοστά μακροχρόνιας ανεργίας είναι η πιο τρανή απόδειξη του περιορισμού του δικαιώματος στην εργασία στη χώρα μας», συμπλήρωσε η Ράνια Αντωνοπούλου.
Ουσιαστικά η κριτική που ασκεί η υπουργός περί λιτότητας είναι καθαρά από την σκοπιά συγκερασμού αντιτιθέμενων συμφερόντων μεταξύ τμημάτων του κεφαλαίου για το μείγμα διαχείρισης της ίδιας, ωστόσο, αντιλαικής πολιτικής στα πλαίσια της ΕΕ και επίσης υπό το πρίσμα του φόβου της μειωμένης ανταγωνιστικότητας της αγοράς και των επιχειρήσεων, δηλαδή της κερδοφορίας τους.
Παράλληλα, η Ράνια Αντωνοπούλου επανέφερε το επικίνδυνο ιδεολόγημα για την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα αναφέροντας ότι στη νέα συμφωνία με τους δανειστές η ελληνική κυβέρνηση ενέταξε σειρά «αντισταθμιστικών μέτρων» απέναντι στις πολιτικές λιτότητας, όπως η δημιουργία 150.000 προσωρινών θέσεων από τον Μάρτιο του 2016 έως το τέλος του χρόνου. Όπως πρόσθεσε, αυτές οι θέσεις εργασίας, διάρκειας από 8 έως 12 μήνες, θα παρέχουν ρευστότητα στην αγορά, συμβάλλοντας έτσι στην αναζωογόνηση της οικονομίας και, ως εκ τούτου, στη δημιουργία θέσεων εργασίας στην ιδιωτική οικονομία.
Ουσιαστικά λοιπόν τα «αντισταθμιστικά μέτρα» θα είναι ορισμένες προσωρινού χαρακτήρα και διαστήματος, κακοπληρωμένες θέσεις εργασίας, υπέρ των επιχειρηματικών ομίλων, την ώρα που η εγγεγραμμένη και όχι η πραγματική ανεργία στην χώρα μας ανέρχεται και ξεπερνά το ένα εκατομμύριο ανέργους. Και βέβαια αυτές οι προσωρινές, κακοπληρωμένες θέσεις εργασίας είναι πολύ πιθανό να λειτουργήσουν και ως «πολιορκητικός κριός» για την συνολική μείωση της τιμής της εργατικής δύναμης, με περαιτέρω μειώσεις μισθών, περαιτέρω απολύσεις, ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων κλπ.
