Τα
νέα αντιασφαλιστικά μέτρα που δρομολογούνται από την κυβέρνηση, στην
ουσία ολοκληρώνουν την κατεδάφιση των ασφαλιστικών δικαιωμάτων που έχει
ξεκινήσει πολύ πριν την κρίση και τα μνημόνια και αφορά στρατηγική του
κεφαλαίου που έχει διατυπωθεί ήδη από τη δεκαετία του 1990 στις
κατευθύνσεις της ΕΕ, ενώ έχει ήδη εφαρμοστεί σε μια σειρά από χώρες.
Αποτελούν, λοιπόν, συνέχεια και κομμάτι όλου του αντιλαϊκού -
αντεργατικού πλαισίου, πάνω στο οποίο στηρίζεται η επιδίωξη του
κεφαλαίου να ανακάμψει μετά την οικονομική κρίση, να ενισχύσει την
κερδοφορία και την ανταγωνιστικότητά του.
Πρόκειται, λοιπόν, για μέτρα ταξικά, μέτρα από τα
οποία ωφελείται ο βασικός, κύριος αντίπαλος των εργαζομένων και των
φτωχών λαϊκών στρωμάτων, η εργοδοσία, οι μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι,
το κεφάλαιο. Γι' αυτό, άλλωστε, το ζήτημα της διαπραγμάτευσης της
κυβέρνησης με την τρόικα είναι ο χρόνος υλοποίησης αυτής της πολιτικής, ο
ρυθμός και όχι η κατεύθυνση. Σε αυτό διαφοροποιείται και το
διαχειριστικό μείγμα που προτείνει ο ΣΥΡΙΖΑ, όχι στην κατεύθυνση αλλά
στον τρόπο και στους όρους υλοποίησης, επιδιώκοντας μια «νέα κοινωνική
συμφωνία», δηλαδή ο σφαγιασμός των εργαζομένων να προχωρήσει με δόσεις
και με τη συναίνεσή τους.
Η κατάσταση έχει ως εξής: Ακόμα και αν δεν παιρνόταν
κανένα νέο αντιλαϊκό μέτρο, το ισχύον αντιλαϊκό νομοθετικό πλαίσιο είναι
αρκετό για να δένει όλες τις επόμενες γενιές των εργαζομένων στο άρμα
μιας σκληρής εκμετάλλευσης, που περιλαμβάνει ελαστικές εργασιακές
σχέσεις, μισοανεργία, ζωή με υποτιμημένα δικαιώματα και ανάγκες.
Όποιος λέει ότι αυτό το αντεργατικό πλαίσιο μπορεί να
αλλάξει με μια κυβερνητική εναλλαγή στον ίδιο δρόμο ανάπτυξης, που έχει
ως προτεραιότητα τα κέρδη του κεφαλαίου, εντός της ΕΕ και της
στρατηγικής της, κοροϊδεύει ασύστολα. Μόνος δρόμος για τους εργαζόμενους
είναι να πάρουν την υπόθεση στα δικά τους χέρια. Χωρίς καμιά αναμονή να
οργανώσουν σήμερα την πάλη τους, την αντεπίθεσή τους σε αυτή την
πολιτική, για να βάλουν εμπόδια στην υλοποίησή της, διαμορφώνοντας τις
προϋποθέσεις για το ξήλωμα όλου του αντιλαϊκού πλαισίου που απαιτεί
ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων.
Αναδημοσιεύεται από τη στήλη «Η Άποψή μας», Ριζοσπάστης Σάββατο 6 Δεκέμβρη 2014.
