Επικοινωνιακά καμώματα

Αλλο ένα φιλεργατικό σόου επιχείρησε να δώσει, προχτές, από το βήμα της Βουλής ο Αλ. Τσίπρας, όταν αναρωτήθηκε ποιοι είναι αυτοί που επιμένουν στο ζήτημα των ομαδικών απολύσεων. Μα καλά, τόσο γρήγορα ξέχασαν στον ΣΥΡΙΖΑ αυτά που έλεγαν όταν ήταν στην αντιπολίτευση και δεν τολμούν να τους κατονομάσουν; Τον πληροφορούμε, λοιπόν, ότι αυτοί που ζητάνε την αύξηση του ορίου των ομαδικών απολύσεων και την πλήρη επί της ουσίας απελευθέρωσή τους, είναι οι ίδιοι με αυτούς που το ζητούσαν και με την προηγούμενη κυβέρνηση και με όλες τις αστικές κυβερνήσεις.
Είναι οι βιομήχανοι, οι τραπεζίτες, οι μεγαλοξενοδόχοι και οι μεγαλέμποροι. Είναι οι ίδιοι για τους οποίους η κυβέρνησή του πασχίζει τα μέγιστα για να τους εξασφαλίσει, μέσα από τις διαπραγματεύσεις, νέα ρευστότητα και επιχορηγήσεις, νέα αναπτυξιακά πακέτα. Είναι αυτοί στους οποίους δίνει διαβεβαιώσεις για τη δημιουργία καλύτερων όρων για την ανάπτυξη της ανταγωνιστικότητας των επιχειρήσεών τους, δηλαδή για το πώς θα γίνει πιο φθηνή η εργατική δύναμη. Και μαζί με αυτούς είναι και αυτοί που στην ΕΕ, και για λογαριασμό όλων των ευρωπαϊκών μονοπωλίων, έχουν αναλάβει και την εκπροσώπηση των ντόπιων συμφερόντων, οι εταίροι με τους οποίους ο πρωθυπουργός διαφημίζει ότι οικοδομεί το «κοινό μας σπίτι».
Ας μην καμώνεται, λοιπόν, ότι δεν τους ξέρει, γιατί τη δική τους υπόθεση έχει αναλάβει να διαχειριστεί ως πρωθυπουργός της χώρας, ενταφιάζοντας τα εργατικά συμφέροντα.