Αντί για την οργάνωση αγώνων, προτείνει στους εργαζόμενους να εμπιστευθούν στους εργοδότες την αύξηση του κατώτατου μισθού και την περιφρούρηση των συνδικαλιστικών δικαιωμάτων!
 |
Θυμίζουμε ότι η προηγούμενη ΕΓΣΣΕ υπογράφτηκε στις 26/4/2014, είχε ισχύ μέχρι την 31/12/2014, με δυνατότητα παράτασης για έναν ακόμα χρόνο. Σε εκείνη τη Σύμβαση, με τη βούλα της ΓΣΕΕ, ο κατώτερος μισθός παρέμεινε στα 586 ευρώ μεικτά και για τους νέους στα 511 ευρώ μεικτά, ενώ «παγωμένες» παρέμειναν και όλες οι τριετίες, μέχρι η ανεργία να πέσει κάτω από το 10%, όπως ορίζει ο σχετικός αντεργατικός νόμος.
Οι «κοινωνικοί εταίροι» συμφώνησαν να μη διαπραγματευθούν καθόλου το μισθολογικό κομμάτι της ΕΓΣΣΕ και αντ' αυτού κατέληξαν στην εξής διατύπωση: «Εάν κατά τη διάρκεια ισχύος της παρούσας ΕΓΣΣΕ (...) αρθεί οποιαδήποτε περιοριστική διάταξη, που έχει επιβληθεί με νομοθετική παρέμβαση στο περιεχόμενο της ΕΓΣΣΕ 2010 - 2012, τότε θα ξεκινήσουν άμεσες διαπραγματεύσεις για τον καθορισμό των μισθολογικών όρων της ΕΓΣΣΕ».
Με την ίδια σύμβαση, ακόμα και το επίδομα γάμου αφέθηκε στην «καλή θέληση» του ΣΕΒ, ενώ εργοδότες και συνδικαλιστική πλειοψηφία συμφώνησαν «να επεξεργαστούν πρόταση σύμπραξής τους με τον ΟΑΕΔ, με στόχο τη συντονισμένη οργάνωση δράσεων σχετικά με την απασχόληση των νέων (π.χ. μαθητεία, πρακτική άσκηση, εγγύηση για τη νεολαία, νεανική επιχειρηματικότητα κ.λπ.)». Καθαγίασαν, δηλαδή, από κοινού τις ευέλικτες μορφές απασχόλησης, με τις οποίες εξασφαλίζεται στους εργοδότες φθηνό εργατικό δυναμικό από τη μεγάλη δεξαμενή των άνεργων νέων.
Βάζουν το λύκο να φυλάει τα πρόβατα
Εχοντας βάλει την υπογραφή της σ' αυτήν την κατάπτυστη και επικίνδυνη για τους εργαζόμενους σύμβαση, η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ ζητάει τώρα «την επαναφορά του κατώτατου μισθού στα 751,39 ευρώ και του κατώτατου ημερομίσθιου στα 33,57 ευρώ για όλους τους εργαζόμενους χωρίς εξαιρέσεις, με προσαύξηση τριετιών». Οπως μάλιστα σημειώνει στο κείμενο της πρόσκλησης προς τους εργοδότες, θέλει η διάταξη αυτή να πάρει τη μορφή πρότασης νόμου συνημμένης στην ΕΓΣΣΕ και επικαλείται γι' αυτό την κοινή επιστολή που είχε στείλει η ΓΣΕΕ με τους «κοινωνικούς εταίρους» στον πρωθυπουργό το Φλεβάρη του 2012.
Την επιστολή αυτή η ΓΣΕΕ την παρουσιάζει τώρα «ως αφετηρία των διαπραγματεύσεων» με τους εργοδότες, καλλιεργώντας αυταπάτες ότι οι βιομήχανοι και οι άλλοι εργοδότες συμφωνούν στο αίτημα για επαναφορά του κατώτατου μισθού στα 751 ευρώ και ότι αυτοί που «κλοτσάνε» είναι η κυβέρνηση και η τρόικα!
Στο ίδιο πνεύμα, η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ ζητάει να ενσωματωθεί στην ΕΓΣΣΕ η πρόσφατη Συμφωνία της Γενεύης, στις 30/9/2014, και συγκεκριμένα να συμφωνηθεί ότι: «α) Το υφιστάμενο στην Ελλάδα νομικό πλαίσιο και οι διαδικασίες όσον αφορά στις ομαδικές απολύσεις, ευθυγραμμίζεται με τα κοινοτικά και διεθνή εργασιακά πρότυπα και προς το παρόν το Ανώτατο Συμβούλιο Εργασίας έχει την εμπιστοσύνη των κοινωνικών εταίρων, για να δοκιμαστεί ο αναβαθμισμένος, πρόσφατα, ρόλος του σ' αυτό το θέμα, β) για την ανταπεργία, ότι δεν υφίσταται λόγος τροποποίησης της σχετικής νομοθεσίας, γ) για τη συνδικαλιστική δράση ότι η εθνική νομοθεσία που διέπει τη δράση των συνδικάτων ευθυγραμμίζεται με τους κανόνες και τις πρακτικές της ΕΕ και πρέπει να τηρείται».
Την ίδια στιγμή που οι αντιδραστικές αλλαγές στο συνδικαλιστικό νόμο τίθενται ως επείγον αίτημα από τους ίδιους του εργοδότες (βλέπε βιομήχανοι Βόρειας Ελλάδας) και την ώρα που η κυβέρνηση με την τρόικα έχουν συμπεριλάβει αυτές τις αλλαγές στα προαπαιτούμενα για την επόμενη δόση των δανείων, η ΓΣΕΕ βάζει το λύκο να φυλάξει τα πρόβατα, καλώντας τους εργαζόμενους να δείξουν εμπιστοσύνη στους εργοδότες και να τους αναθέσουν επί της ουσίας την περιφρούρηση των συνδικαλιστικών τους δικαιωμάτων!
Το ΠΑΜΕ
Σχολιάζοντας την πρόσκληση της ΓΣΕΕ προς τις εργοδοτικές ενώσεις, το ΠΑΜΕ σημειώνει: «Το δήθεν ενδιαφέρον της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ για την υπογραφή Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας, ανταλλάσσοντας χαρτοπόλεμο με τον ΣΕΒ, βρίσκεται μακριά από τον τρόπο οργάνωσης, διεκδίκησης και δράσης που πρέπει να επιλέξουν σήμερα οι εργαζόμενοι, ώστε να υπάρξει πλήρης αποκατάσταση των μισθών, των συντάξεων και συνολικά των δικαιωμάτων που χάθηκαν τα τελευταία χρόνια.
Ο εργοδοτικός και κυβερνητικός συνδικαλισμός, νέος και παλιός, έχει λερωμένη τη φωλιά του. Δίνει άλλοθι στην πολιτική των ψίχουλων, σπέρνει την ηττοπάθεια, καλλιεργεί την αναμονή κρατώντας τους εργαζόμενους σε απόσταση από τους αγώνες.
Μόνος δρόμος και ελπίδα για την εργατική τάξη, που θα βοηθήσει στο δυνάμωμα των διεκδικήσεων παντού, είναι η οργάνωση στα σωματεία, η ανάπτυξη αγώνων σε κάθε κλάδο, ένα ταξικό εργατικό κίνημα που μαζί με τους συμμάχους του θα είναι καρφί στο μάτι του κεφαλαίου και παράλληλα θα παραμερίσει τη σαπίλα του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού. Να πάρουν την υπόθεση υπογραφής της ΕΓΣΣΕ και των κλαδικών συμβάσεων στα χέρια τους οι εργαζόμενοι στους κλάδους και σε κάθε χώρο δουλειάς».
