Μπροστά στην εκλογική αναμέτρηση της 25ης του Γενάρη, τα
ψεύτικα διλήμματα που μπαίνουν στο λαό για να ψαρέψουν την ψήφο του
είναι πολλά και διάφορα. Τα περισσότερα από αυτά ο λαός τα έχει βρει
μπροστά του τις τελευταίες δεκαετίες πολλές φορές, πριν από εκλογές και
έχει κληθεί να απαντήσει. Πόσες φορές έχει μπει σε αυτήν τη λογική ο
λαός; Βέβαια, στη συνέχεια όχι μόνο δεν έχει δει άσπρη μέρα, αλλά η ζωή
του χειροτέρεψε δραματικά. Ας πούμε για παράδειγμα: Σήμερα σαν ζήτημα
που μπαίνει ως κριτήριο ψήφου είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα κόμμα που δεν
έχει δοκιμαστεί, δεν έχει κυβερνήσει. Και άρα κάτι έστω και λίγο
καλύτερο έχουν να περιμένουν οι εργαζόμενοι από μια τέτοια κυβέρνηση...
Είναι όμως έτσι;
Κατ' αρχήν, η πολιτική πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ έχει
δοκιμαστεί πολλές φορές στο παρελθόν. Η πολιτική που λέει: θα
διαπραγματευτώ μέσα στην Ευρωπαϊκή Ενωση, μέσα στους ιμπεριαλιστικούς
οργανισμούς και μηχανισμούς είναι μια πολιτική που έχει υλοποιηθεί και
έχει φέρει πολλά δεινά στους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα. Το να
λες: αποδέχομαι όλο το αντεργατικό, αντιλαϊκό θεσμικό πλαίσιο της ΕΕ,
δεν είναι τίποτα περισσότερο από την παραδοχή ότι η πολιτική σου είναι
στην κατεύθυνση της ικανοποίησης των αναγκών του κεφαλαίου. Είναι τελικά
μια παραδοχή, μια βάση πάνω στην οποία έχουν χτιστεί, τις τελευταίες
δεκαετίες, οικοδομήματα που έχουν βυθίσει το λαό στην απόγνωση και τη
δυστυχία. Και οι εργατικές οικογένειες το έχουν ξαναδεί το έργο...
* * *
Προεκλογικά ο ΣΥΡΙΖΑ, που εμφανίζεται ως «αδοκίμαστος»
έχει διατυπώσει πολύ συγκεκριμένες δεσμεύσεις προς το κεφάλαιο. Μιλά
για ευνοϊκές ρυθμίσεις ώστε να προσελκύσει επενδύσεις. Μιλά για μέτρα
που θα βοηθήσουν στην ανταγωνιστικότητα του κεφαλαίου. Μιλά για
ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς. Τι είναι όλα αυτά; Μήπως θα ευνοηθεί σε
τίποτα ο λαός από όλα αυτά; Μα, για να γίνουν πράξη τα παραπάνω θα
πρέπει να διατηρηθούν μέχρι κεραίας όσα αντιλαϊκά μέτρα έχουν παρθεί και
αφορούν ορίζοντα 20ετίας, αλλά πολύ περισσότερο να υπάρξουν και άλλα.
Που θα παίρνονται, αφού αυτά προβλέπουν τα μνημόνια διαρκείας, η
Στρατηγική «Ευρώπη 2020», το Ευρωπαϊκό Εξάμηνο, τα «δίπτυχα» και τα
«εξάπτυχα» πακέτα μέτρων που κατεδαφίζουν τα εργασιακά και κοινωνικά
δικαιώματα, λεηλατούν το λαϊκό εισόδημα, για να διασφαλίσουν την
κερδοφορία των μονοπωλιακών ομίλων, το «Σύμφωνο του ευρώ». Ολα αυτά ο
ΣΥΡΙΖΑ όχι μόνο δεν τα αμφισβητεί, αλλά δίνει και όρκους πίστης... Και
την ίδια στιγμή, ξεκαθαρίζει για λόγους προεκλογικής σκοπιμότητας ότι
«δεν θα παρθεί κανένα νέο μέτρο», αλλά δε λέει «γρι» για όσα ήδη
ισχύουν...
Ας πάμε, όμως, και παραπέρα: Αλήθεια, υποψήφιοι του
ΣΥΡΙΖΑ που μπαίνουν τώρα στα ψηφοδέλτια (ή διαπραγματεύονται να μπουν)
ως «σύμμαχες δυνάμεις» δεν έχουν δοκιμαστεί; Τι ήταν η κ. Τζάκρη πριν
από μερικά χρόνια; Δεν ήταν υφυπουργός Εσωτερικών της κυβέρνησης Γ. Α.
Παπανδρέου; Δεν άσκησε συγκεκριμένη πολιτική; Δεν ψήφισε με χέρια και με
πόδια όποιο μνημόνιο κυκλοφορούσε στη Βουλή; Τι ήταν ο κ. Βουδούρης ή ο
κ. Μιχελογιαννάκης; Δεν ήταν εκείνοι που ψήφισαν το πρώτο μνημόνιο;
Αλήθεια, πιστεύει κάποιος ότι δεν έχει δοκιμαστεί η πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ; Τι συμβαίνει εδώ και τέσσερις μήνες στην Περιφέρεια Αττικής όπου διοικεί ο ΣΥΡΙΖΑ;
--
Ο προϋπολογισμός που κατέθεσε είναι ίδιος με αυτόν του «μνημονιακού»
Σγουρού, γι' αυτό και τον ψήφισε άλλωστε ο ίδιος, όπως τον ψήφισαν ή τον
αποδέχτηκαν «σκληροπυρηνικοί» νεοφιλελεύθεροι, όπως ο Τζήμερος. Ο
προϋπολογισμός, που λέει «πειθαρχία» στη συνέχεια της «μνημονιακής»
πολιτικής στην Περιφέρεια με τα μεγαλύτερα ποσοστά φτώχειας και ανεργίας
στη χώρα, που δίνει ψίχουλα για την προστασία από τις πλημμύρες και
πακτωλό εκατομμυρίων ευρώ στους καπιταλιστές.
-- Υπάρχουν και άλλα
θέματα όπου έχει δώσει αντίστοιχα δείγματα γραφής, όπως σε αυτό της
μεταφοράς μαθητών που ακόμα περιμένουν να βρεθεί λύση και να πάνε στα
σχολειά τους. Εκεί δε δοκιμάζεται μια συγκεκριμένη πολιτική; Και,
μάλιστα, γι' αυτό το θέμα τα στελέχη της διοίκησης του ΣΥΡΙΖΑ
χρησιμοποίησαν εσχάτως και τη λογική της «καμένης γης», υποστηρίζοντας
ότι παρέλαβαν μια κατάσταση που δεν τους επιτρέπει να κάνουν κάτι για να
λύσουν το πρόβλημα, για να πάνε οι μαθητές στο σχολείο τους με
λεωφορεία... Ηδη, στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ προαναγγέλλουν την «καμένη γη» και
στο πεδίο της οικονομίας, των εργασιακών, του Ασφαλιστικού κ.λπ. κ.λπ.
Πόσες φορές τα έχει ζήσει ο λαός μας όλα αυτά;
-- Αν πάμε λίγο πιο
πίσω, θα βρούμε πολλά ακόμα. Ισως το βασικότερο. Οταν, το 1992
ψηφίζοντας τη Συνθήκη του Μάαστριχτ στην ελληνική Βουλή, ο ΣΥΝ είχε
τοποθετηθεί ως εξής: «Επιλέγουμε την πορεία προς την Ενωμένη Ευρώπη και
θέλουμε να συμβάλουμε στη συνειδητή αποδοχή της από την κοινή γνώμη». Το
τι ακολούθησε μετά από αυτήν την επιλογή το ζει σήμερα ο λαός μας.
--
Οπως ότι στην Τοπική Διοίκηση εφαρμόστηκε για πρώτη φορά τη δεκαετία
του '90 η μερική απασχόληση στους δήμους, τα «Τοπικά Σύμφωνα
Απασχόλησης», με βάση τα οποία δεν εφαρμόζονταν οι κλαδικές Συμβάσεις
Εργασίας, και πρωτοστάτησαν σε αυτό οι τότε εκπρόσωποι του ΣΥΝ. Που
άνοιξαν το δρόμο για να έρθουν αργότερα στους δήμους τα stage, τα 5μηνα,
τα δίμηνα, η κοινωφελής εργασία...
-- Τέλος, καλά θα κάνουν όσοι
έχουν αμφιβολίες ή πιστεύουν ότι η πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει
δοκιμαστεί να ρωτήσουν τα 50.000.000 κακοπληρωμένων εργαζομένων σε
φαστφουντάδικα, μεταποίηση, βαριές βιομηχανίες, Ενέργεια, υπηρεσίες, τα
εκατομμύρια άστεγους και φτωχούς, που σιτίζονται με κουπόνια από
διάφορους ...φιλάνθρωπους στις ΗΠΑ. Εκεί όπου εφαρμόζεται το ίδιο
μοντέλο διαχείρισης που ο ΣΥΡΙΖΑ χαρακτηρίζει «φιλολαϊκό»...
Είπε κανείς ότι δεν έχει δοκιμαστεί ο ΣΥΡΙΖΑ;
