Ολο και πιο συχνά, τα στελέχη της κυβέρνησης, μπροστά στο γεγονός ότι
«κουρεύουν» ή και αναστέλλουν πλήρως ακόμα και αυτά τα ψίχουλα που είχαν
υποσχεθεί προεκλογικά για τη διαχείριση της ακραίας φτώχειας (ψίχουλα
μάλιστα που οι ίδιοι έλεγαν ότι θα δίνονταν άμεσα και ανεξάρτητα από τις
διαπραγματεύσεις με τους «εταίρους»...), επιχειρούν να απαντήσουν με
τον ισχυρισμό ότι το πρόγραμμά τους «είναι πρόγραμμα τετραετίας» και
ότι, στο βαθμό που ευοδωθούν τα παζάρια με τους δανειστές, «ελπίζουν»
(ναι, αυτό είναι το ακριβές ρήμα που χρησιμοποίησε από τη λίμνη Κόμο ο
υπουργός Οικονομικών, Γ. Βαρουφάκης) ότι θα εκπληρώσουν τις υποσχέσεις
τους μέσα σε αυτό το διάστημα.
Τις δικαιολογίες περί
«προγράμματος τετραετίας», βέβαια, τις έχει ακούσει πολλές φορές ο λαός.
Ηδη, για παράδειγμα, ο πρώην πρωθυπουργός, Αντ. Σαμαράς, όπου σταθεί
και όπου βρεθεί ισχυρίζεται ότι δεν τον άφησαν να εφαρμόσει το δικό του
«πρόγραμμα τετραετίας», πάνω που «έβγαλε τη χώρα από την κρίση», «πάνω
που πέρασαν τα δύσκολα»...
Ετσι είναι: Στα «προγράμματα
τετραετίας» των αστικών κυβερνήσεων, οι δεσμεύσεις απέναντι στο κεφάλαιο
και τις λυκοσυμμαχίες του επιβεβαιώνονται και εξυπηρετούνται πάντα από
την πρώτη μέρα ανάληψης των καθηκόντων τους, ενώ ακόμα και τα ψίχουλα
που τάζουν στο λαό (για κάλυψη των εργατικών - λαϊκών αναγκών δε γίνεται
ούτε λόγος) μεταθέτονται διαρκώς για «όταν το επιτρέψει η κατάσταση της
οικονομίας»...
Το ζήτημα για το λαό βέβαια είναι να μην περάσει
ούτε ο συμβιβασμός με τα ψίχουλα, ούτε η αναμονή για τη «Δευτέρα
Παρουσία» που θα ζούνε τάχα και οι καπιταλιστές καλά και οι εργαζόμενοι
καλύτερα!
