Υπουργείο Εργασίας: Η 1η εγκύκλιος εφαρμογής των επώδυνων ανατροπών του 3ου μνημονίου στο Ασφαλιστικό

Οι επώδυνες ανατροπές του νόμου 4336/2015, που τέθηκε σε εφαρμογή σχεδόν στα μέσα του περασμένου Αυγούστου, επιβεβαιώνονται με την πρώτη εγκύκλιο που εξέδωσε το υπουργείο Εργασίας την Τρίτη 29 Σεπτέμβρη, αλλά ταυτόχρονα δημιουργείται σύγχυση αναφορικά με την εφαρμογή του νόμου για το ρυθμό αύξησης των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, τον υπολογισμό των συντάξεων, τα κατώτερα όρια. Παράλληλα γίνεται φανερό ότι για μια σειρά άλλα ζητήματα εφαρμογής του νόμου θα υπάρξουν επιπλέον εγκύκλιοι το επόμενο διάστημα.

Σχετικά με τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης, η εγκύκλιος δρομολογεί ότι μετά το τέλος του 2021 οι ασφαλισμένοι όλων των Ταμείων που δεν έχουν θεμελιώσει δικαίωμα συνταξιοδότησης θα συνταξιοδοτούνται πλέον στο 67ο έτος της ηλικίας τους (και αυτό το όριο μπορεί να αυξάνεται ανάλογα με την εξέλιξη του προσδόκιμου ζωής), με την προϋπόθεση των 4.500 ημερών ασφάλισης.

Σε μικρότερη ηλικία και μέχρι το 62ο έτος, μπορεί να συνταξιοδοτείται κάποιος μόνο με μειωμένη και το ανάλογο πέναλτι στο ύψος της σύνταξης το οποίο βέβαια θα μειώνει τη σύνταξη δραματικά. Χωρίς μείωση της σύνταξης μπορούν να συνταξιοδοτηθούν μόνο όσοι έχουν συμπληρώσει 12.000 ημέρες ασφάλισης, προϋπόθεση όμως που είναι ανέφικτη για τη συντριπτική πλειοψηφία των σημερινών εργαζόμενων και ασφαλισμένων όλων των Ταμείων, με δεδομένη την ανεργία, τις ελαστικές εργασιακές σχέσεις, τη μαύρη και ανασφάλιστη εργασία.

Σύγχυση προκαλεί εξάλλου και ένα άλλο σημείο της εγκυκλίου, αυτό που αφορά τα κατώτερα όρια των συντάξεων. Σύμφωνα με αυτό, ενώ οι κατώτερες συντάξεις παγώνουν μέχρι το 2021 στο ύψος που είχαν την 31/7/2015, υπήρξε τον περασμένο Αύγουστο η σχετική εγκύκλιος Παύλου Χαϊκάλη με την οποία καθορίστηκαν νέα χαμηλότερα κατώτερα όρια (από τα 486 στα 392 ευρώ). Έτσι μένει προς διευκρίνιση αν τελικά ισχύει η εγκύκλιος Χαϊκάλη ή αυτό που ορίζει η πρόσφατη εγκύκλιος.

Τα νέα αντιασφαλιστικά μέτρα του 3ου μνημονίου μορφοποιεί η λεγόμενη Επιτροπή Σοφών

Συνεδρίασε εκ νέου τη Δευτέρα 28 Σεπτέμβρη η 12μελής λεγόμενη Επιτροπή Σοφών, που έχει συστήσει το υπουργείο Εργασίας, προκειμένου να παρουσιάσει τις προτάσεις της για το νέο Ασφαλιστικό.

Το πόρισμα της Επιτροπής αναμένεται να δει το φως της δημοσιότητας τις επόμενες μέρες και μετά να αρχίσει η διαδικασία νομοθέτησης των μέτρων. Ωστόσο, το υπουργείο έχει ήδη καταθέσει σχετική πρόταση για το Ασφαλιστικό στο Μαξίμου από το καλοκαίρι.

Σε κάθε περίπτωση, με το δεδομένο των δεσμεύσεων που εμπεριέχονται στο 3ο μνημόνιο, καθιστούν ακόμα δυσμενέστερες τις προϋποθέσεις συνταξιοδότησης, με μεγαλύτερο θύμα τη νέα γενιά. Σύμφωνα με πληροφορίες, η 12μελής Επιτροπή εξετάζει τουλάχιστον 4 σενάρια, που, μεταξύ άλλων, προβλέπουν:

α) Ενοποίηση κύριας και επικουρικής σύνταξης - Θεσμοθέτηση Εθνικής Σύνταξης - Χρηματοδότηση από τη φορολογία - Ανταποδοτική σύνταξη με βάση το σύστημα νοητής κεφαλαιοποίησης - Χρηματοδότηση από εισφορές εργοδοτών - εργαζομένων.

β) Συγχώνευση όλων των Ταμείων Κύριας και Επικουρικής Ασφάλισης στο ΙΚΑ - Ομογενοποίηση των παροχών - Δημιουργία νέου συστήματος για όλους τους ασφαλισμένους από το 1993 με τρεις πυλώνες: 1) Κύρια και επικουρική σύνταξη με ποσοστό αναπλήρωσης έως 50%, 2) Πρόνοια μέσω ΕΚΑΣ, 3) Επαγγελματικά - κλαδικά Ταμεία.

γ) Καταβολή μίας Εθνικής Σύνταξης - Χρηματοδότηση από τη γενική φορολογία - Χωρίς εισοδηματικά κριτήρια.

δ) Πλήρης εφαρμογή του νόμου 3863/2010 με χειροτέρευση στον τρόπο υπολογισμού της σύνταξης, αφού θα γίνεται στο σύνολο του εργάσιμου βίου για όλους και όχι μετά το 2010, όπως προβλέπει ο νόμος, με αποτέλεσμα το ποσοστό αναπλήρωσης να μειώνεται δραστικά.

Σήμερα στις 2 μ.μ., η μαζική παράσταση του ΠΑΜΕ για την Κοινωνική Ασφάλιση

Με σύνθημα «Κάτω τα χέρια από την Κοινωνική Ασφάλιση» το ΠΑΜΕ καλεί συνδικάτα και εργαζόμενους σε μαζική παράσταση διαμαρτυρίας σήμερα στις 2 μ.μ. στο υπουργείο Εργασίας, την ώρα της συνεδρίασης της «επιτροπής σοφών».

Στο κάλεσμά του το ΠΑΜΕ αναφέρει:

«Κάτω τα χέρια από την Κοινωνική Ασφάλιση! Δεν περιμένουμε καμία "επιτροπή σοφών". Τέρμα στην κοροϊδία!

Οι αντιασφαλιστικές αποφάσεις είναι δρομολογημένες με βάση τη συμφωνία του 3ου μνημονίου. Επιφέρουν το τελειωτικό χτύπημα στην Κοινωνική Ασφάλιση, φέρνουν νέες επώδυνες ανατροπές στις συντάξεις, στην Υγεία και την Πρόνοια, συνεχίζουν και ολοκληρώνουν το έγκλημα σε βάρος των ασφαλιστικών δικαιωμάτων ασφαλισμένων και συνταξιούχων.

Είναι στο χέρι μας να ανατρέψουμε τους σχεδιασμούς!

Η Κοινωνική Ασφάλιση είναι δικαίωμα, δεν είναι ατομική υπόθεση του καθένα! Δεν θα δεχτούμε τη λογική των ψίχουλων και τις συντάξεις πείνας, δεν θα δεχτούμε να γίνει η Ασφάλιση δικαίωμα των λίγων, δεν θα γίνουμε πελάτες των ασφαλιστικών εταιρειών και των επιχειρηματιών στο χώρο της Υγείας. Αγωνιζόμαστε για την αναπλήρωση των ως σήμερα απωλειών μας».

Η πρόταση των δυνάμεων του ΠΑΜΕ στη ΓΣΕΕ για την Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας

«Τα στοιχεία που βλέπουν το φως της δημοσιότητας καθημερινά δείχνουν τη σταθερή επιδείνωση στη ζωή της εργατικής τάξης. Το 45% των μισθωτών αμείβεται με μισθούς έως και 751 ευρώ όταν το 2012 το αντίστοιχο ποσοστό ανερχόταν στο 17% του συνόλου των μισθωτών.

Στο 45% συμπεριλαμβάνονται εργαζόμενοι με πλήρη απασχόληση και εργαζόμενοι με μορφές ελαστικής εργασίας που συνεχώς πληθαίνουν. Σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία του ΙΚΑ η μερική απασχόληση, αυξήθηκε κατά 30,5%! Επίσης, από τα στοιχεία προκύπτει ότι μετά το 2012, μέσω των 1.400 επιχειρησιακών συμβάσεων που υπογράφτηκαν, οι μισθοί μειώθηκαν από 10% έως και 40%. Ακόμη μεγαλύτερες ήταν οι μειώσεις μισθών στις περιπτώσεις που οι συλλογικές συμβάσεις υπογράφτηκαν από τις "ενώσεις προσώπων".

Στο 80% αυτών των συμβάσεων οι μισθοί μειώθηκαν στα 586 ευρώ μεικτά. Επίσης, είναι χαρακτηριστικό ότι στις επιχειρήσεις με πλήρη απασχόληση το μέσο ημερομίσθιο μειώθηκε κατά 6,18%, ενώ ο μέσος μισθός μειώθηκε κατά 7,47%, την ίδια στιγμή που οι φόροι "τρώνε" το 43,4% του μισθού στη χώρα μας. Τα βασικότερα επιδόματα που χορηγεί ο ΟΑΕΔ όπως π.χ. το επίδομα ανεργίας, μειώθηκαν κατά 22%, εξαιτίας της σύνδεσής τους με το κατώτερο ημερομίσθιο του ανειδίκευτου εργάτη. Παράλληλα, άλλα επιδόματα που ενίσχυαν το λαϊκό εισόδημα όπως π.χ. το οικογενειακό επίδομα που χορηγούσε ο ΟΑΕΔ, καταργήθηκε.

Τα παραπάνω στοιχεία αλλάζουν καθημερινά βεβαίως προς το χειρότερο.

Η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ, τελευταία στιγμή και χωρίς ίχνος δράσης και αγώνα, αναζητά διέξοδο για την υπογραφή της ΕΓΣΣΕ με τη μορφή παράτασης της ήδη υπάρχουσας αρνητικής συμφωνίας που υπάρχει. Δηλαδή καμιά συζήτηση για οργάνωση της πάλης, για το ξεκίνημα ενός αγώνα, για μισθό στα 751 ευρώ, ως βάση για επιπλέον αυξήσεις.

Ο εργοδοτικός και κυβερνητικός συνδικαλισμός, ο παλιός αλλά και η μετεξέλιξη του, έχουν βαρύτατες ευθύνες για τη σημερινή κατάσταση των εργαζομένων. Πιστός στο θεό της ανταγωνιστικότητας και της ταξικής συνεργασίας, σπέρνοντας το δηλητήριο του δήθεν ρεαλισμού, όχι απλά δεν οργάνωσε την απάντηση των εργαζομένων και των συνδικάτων μπροστά στη βάρβαρη και κλιμακούμενη επίθεση αλλά έβαλε νερό στο μύλο της εκμετάλλευσης, των άθλιων μισθών, του διαχωρισμού με βάση την ηλικία.

Στα χρόνια της κρίσης έχει βάλει φαρδιά-πλατιά την υπογραφή του στον άθλιο μισθό των 586 ευρώ μεικτά  και των 511 ευρώ για τους νέους, στο πάγωμα των 3τιών, στις ευέλικτες μορφές απασχόλησης.

Η δράση του κυβερνητικού και εργοδοτικούς συνδικαλισμού εξαντλείται σε χαρτοπόλεμο ανακοινώσεων με τον ΣΕΒ, που γίνεται για το θεαθήναι αφού κάθε φορά "τα βρίσκουν".

Όλο αυτό το διάστημα όχι μόνο είναι απών από τις αγωνίες και τους αγώνες των εργαζομένων αλλά συμβάλλει στην επιδείνωση της ζωής της εργατικής-λαϊκής οικογένειας. Δίνει σταθερά άλλοθι στην πολιτική των ψίχουλων, σπέρνει την ηττοπάθεια, καλλιεργεί την αναμονή κρατώντας τους εργαζόμενους σε απόσταση από τους αγώνες. Η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ έχει τεράστιες ευθύνες γιατί στήριξε την κοροϊδία της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ ότι θα επαναφέρει τις ΣΣΕ και τον κατώτερο μισθό, δημιουργώντας αυταπάτες στην εργατική τάξη, ότι μπορεί χωρίς οργάνωση, αγώνα, χωρίς σύγκρουση με την μεγαλοεργοδοσία, την Ευρωπαϊκή Ένωση, χωρίς την ίδια την συμμετοχή της εργατικής τάξης θα επανέλθουν δικαιώματα και κατακτήσεις που τσακίστηκαν από τους επιχειρηματικούς ομίλους, τις κυβερνήσεις τους, την ΕΕ.

Στη ΔΕΘ οι παρατάξεις της πλειοψηφίας έκλειναν σε όλες τις πτώσεις την ανάγκη να στηριχτεί η καπιταλιστική οικονομία. Μέχρι που πρότειναν να γίνονται απολύσεις, αλλά να υπάρχει προστασία για τους απολυμένους. Να δίνεται τσάμπα ρεύμα στη βιομηχανία για να κάνουν επενδύσεις. Να μπορούν να παίρνουν δάνεια με χαμηλά επιτόκια. Και όλα αυτά για να υπάρχει ανταγωνιστικότητα, δηλαδή να μεγαλώνει η κερδοφορία των εκμεταλλευτών των εργαζομένων.

Η διέξοδος και η ελπίδα για την εργατική τάξη, που θα βοηθήσει στο δυνάμωμα των διεκδικήσεων παντού, είναι η οργάνωση στα σωματεία, η ανάπτυξη αγώνων σε κάθε κλάδο, ένα ταξικό εργατικό κίνημα που μαζί με τους συμμάχους του θα είναι καρφί στο μάτι του κεφαλαίου και παράλληλα θα παραμερίσει τη σαπίλα του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού. Οι εργαζόμενοι, τα σωματεία πρέπει να πάρουν την υπόθεση υπογραφής της ΕΓΣΣΕ και των κλαδικών συμβάσεων αποκλειστικά στα χέρια τους.

Η πρόταση των δυνάμεων του ΠΑΜΕ

Η Εθνική Συλλογική Σύμβαση αφορά τον κατώτερο μισθό, το ελάχιστο μεροκάματο, συνολικά τους όρους εργασίας δηλαδή το ωράριο, τις άδειες, επιδόματα. Η υπογραφή αξιοπρεπούς Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας με κεντρικό κριτήριο την άμεση κάλυψη των απωλειών που συντελέστηκαν τα τελευταία χρόνια είναι ζήτημα ζωτικής και ουσιαστικής σημασίας για την εργατική τάξη το λαό.

Χρειάζεται να δυναμώσει η πάλη για άμεση επαναφορά του κατώτερου μισθού στα 751 ευρώ με νομοθετική ρύθμιση ως βάση για τις συλλογικές διαπραγματεύσεις, γιατί αλλιώς οι συνέπειες στους μισθούς των εργαζομένων θα συνεχίσουν να είναι οδυνηρές, θα επιδεινώνεται συνεχώς η κατάσταση στο λαϊκό εισόδημα.

Η πρόταση του ΠΑΜΕ για τη διεκδίκηση της νέας Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας ανταποκρίνεται στα συμφέροντα της εργατικής τάξης με μέτρα προστασίας του εργατικού εισοδήματος από τις μειώσεις και τις ατομικές συμβάσεις που πληθαίνουν, σε μια χρονική περίοδο που οι μισθοί έχουν συρρικνωθεί δραματικά. Απαντά στους σχεδιασμούς που υπάρχουν στα μέτρα του 3ου μνημονίου όσον αφορά το λαϊκό εισόδημα, για παραπέρα μειώσεις στους κλαδικούς μισθούς, στην υπερεκμετάλλευση των νέων.

Αποδεικνύεται στην πράξη πως τα μέτρα που έπληξαν το λαϊκό εισόδημα τα προηγούμενα χρόνια, δεν ήταν προσωρινά. Όχι μόνο δεν καταργήθηκαν οι νόμοι που τσάκισαν τους μισθούς, τις συντάξεις, τα επιδόματα αλλά ενισχύονται στη βάση της κεντρικής στόχευσης που υπάρχει, δηλαδή τη βαθμιαία μείωση του μέσου μισθού σε συνθήκες κερδοφορίας των επιχειρηματικών ομίλων.

Οι πρόσφατες εκλογές αποτέλεσαν τη διέξοδο του συστήματος για να προχωρήσει με ακόμα μεγαλύτερη πολιτική συναίνεση στο νέο βάρβαρο γύρο των αντιλαϊκών μέτρων που θα είναι σε ένταση και βάθος, πολύ πιο οξυμένος από τους προηγούμενους. Μπροστά μας έχουμε ένα νέο μνημόνιο-οδοστρωτήρα που έρχεται να ολοκληρώσει τη "δουλειά" των δύο προηγούμενων.

Η συνολική πρόταση του ΠΑΜΕ αντιτάσσεται στη λογική των μνημονίων και των νέων συμφωνιών που θα φέρει η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, κόντρα στα συμφέροντα των επιχειρηματικών ομίλων και του μεγάλου κεφαλαίου που θέλουν να μας μάθουν να ζούμε με τα ψίχουλα, χωρίς δικαιώματα.

Η θέση του ΠΑΜΕ όσον αφορά τη ΕΓΣΕΕ συνδέει την ανάγκη υπεράσπισης των εργασιακών κατακτήσεων που έχουν απομείνει, την κάλυψη των απωλειών και την ενίσχυση των διεκδικήσεων μας.

Η υπογραφή της ΕΓΣΕΕ δεν είναι μια τυπική επαναλαμβανόμενη ετήσια διαδικασία βελτίωσης της εισοδηματικής κατάστασης των εργαζομένων. Όλες οι διαπραγματεύσεις των κλαδικών ΣΣΕ, πραγματοποιούνται με οδηγό την ΕΓΣΣΕ. Ο Νόμος 4046/2012 που έριξε τον κατώτερο μισθό κατά 22% και για νέους έως 25 ετών κατά 32%, έφερε νέα επίθεση σε όλους τους κλάδους καθώς οι μεγαλοεπιχειρηματίες ξεσάλωσαν, επιβάλλοντας μειώσεις μισθών και δικαιωμάτων παντού. Επίσης από το ύψος του κατώτερου μισθού καθορίζεται και το ύψος των επιδομάτων, όπως της ανεργίας, τα ειδικά εποχικά επιδόματα αλλά και το σύνολο των συντάξεων.

Η απάντηση μπορεί να δοθεί μόνο στη βάση της ταξικής πάλης. Δεν πρέπει να αφήσουμε τα επείγοντα αιτήματα ανάκτησης των απωλειών και των νέων διεκδικήσεων στην έγκριση της ΕΕ, του κουαρτέτου των "θεσμών". Δεν πρέπει να αποδεχτούμε την πολιτική των ψίχουλων που θα δίνονται στους απόλυτα εξαθλιωμένους και θα πληρώνονται από το υστέρημα των υπολοίπων κακοπληρωμένων μισθωτών και αυτοαπασχολούμενων. Αυτή είναι η πρόταση του ΠΑΜΕ

Είναι αναγκαίο να ανέβει συνολικά το όριο των απαιτήσεων των εργαζόμενων. Να μην αφεθούν τα αιτήματα, οι διεκδικήσεις και η ελπίδα κάτω από νέα εκβιαστικά διλήμματα που αρχίζουν να κυκλοφορούν.

Οι εργοδότες στο όνομα της εξόδου από την κρίση απαιτούν τη διατήρηση του αντεργατικού οπλοστασίου, ζητώντας παράλληλα σειρά προνομιών και απαλλαγών, χτυπώντας παράλληλα ασφαλιστικά και συνταξιοδοτικά δικαιώματα. Εκβιάζουν και λένε πως ενδεχόμενες αυξήσεις θα φέρουν ανεργία. Η ΕΕ αποτελεί την ομπρέλα που στηρίζει τα συμφέροντα τους.

Αν δεν αμφισβητήσουμε συντονισμένα, ενωμένα, ταξικά, μαζικά τον πυρήνα της λογικής της κυβέρνησης και των εργοδοτών, δηλαδή τον πολλαπλασιασμό του καπιταλιστικού κέρδους, δεν θα μπορούμε να έχουμε αποτελέσματα. Τα αιτήματα που θα μπαίνουν προς διεκδίκηση πρέπει να στηρίζονται πριν απ' όλα στην αλήθεια ότι οι εργαζόμενοι είναι αυτοί που παράγουν τον πλούτο, άρα σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να αποδεχτούμε ότι είμαστε «κόστος» των επιχειρήσεων, των εργοδοτών. Είμαστε αυτοί που ως σήμερα έχουμε πληρώσει με αιματηρές θυσίες την κρίση του συστήματος. Να κλείσουν τα αυτιά τους οι εργαζόμενοι στα παπαγαλάκια της κυβέρνησης και της μεγαλοεργοδοσίας πως τα αιτήματα μας είναι μαξιμαλιστικά. Είμαστε αυτοί που παράγουμε τον πλούτο και χωρίς εμάς γρανάζι δε γυρνά.

Πρέπει να απαντήσουμε δυναμικά στις νέες αρνητικές εξελίξεις. Θεωρούμε πως η πρόταση του ΠΑΜΕ για την ΕΓΣΣΕ, πρέπει να γίνει στοιχείο της αγωνιστικής ενότητας, της συσπείρωσης και της οργάνωσης του εργατικού λαϊκού κινήματος, να αποτελέσει αφετηρία αντεπίθεσης.

Να απαντήσουμε δυναμικά στον νέο και παλιό κυβερνητικό και εργοδοτικό συνδικαλισμό, στη ΓΣΕΕ, γιατί έχουν τεράστιες ευθύνες για την κατάσταση που βρίσκεται η ΕΓΣΣΕ, που τους προηγούμενους μήνες δήλωνε με κάθε τρόπο τη στήριξη του στην κυβέρνηση, έσπειρε νέες αυταπάτες για την ΕΕ, εγκλώβισε λαϊκές δυνάμεις με θέσεις υπεράσπισης της κερδοφορίας του κεφαλαίου, με υπονομευτική δράση στους εργατικούς λαϊκούς αγώνες. Έσπερνε τον εφησυχασμό παραπέμποντας στην θετική όπως έλεγε στάση της κυβέρνησης που θα έλυνε το ζήτημα και θα επανέφερε την ΕΓΣΣΕ, τον κατώτερο μισθό και όλα τα δικαιώματα όπως ήταν πριν. 

Η εμπειρία των εργαζομένων όσον αφορά το ρόλο της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ είναι μεγάλη τόσο στα χρόνια της κρίσης όσο και στης "ανάπτυξης". Πίσω από τις συνδικαλιστικές δυνάμεις που υπηρετούν τα συμφέροντά των αφεντικών, δεν υπάρχει έδαφος διεκδίκησης, υπεράσπισης, ούτε επιμέρους κατακτήσεων, ούτε καν αμυντικών αιτημάτων.

Το ΠΑΜΕ καλεί τα ΔΣ των σωματείων, των Ομοσπονδιών, των Εργατικών Κέντρων, να συζητήσουν πάνω στις προτάσεις για την ΕΓΣΕΕ, τις κλαδικές συμβάσεις, να μη δεχτούμε το νέο σφαγιασμό, νέες θυσίες για να διατηρούν και να πολλαπλασιάζουν την κερδοφορία τους μια χούφτα επιχειρηματικοί όμιλοι.

Να μη δεχτούμε με σκυμμένο το κεφάλι, χωρίς αγώνες και αντίσταση τη νέα άγρια επίθεση που ψήφισαν ενιαία ΣΥΡΙΖΑ-ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΠΟΤΑΜΙ-ΑΝΕΛ.

Ετοιμάζουμε μαζικά, μαχητικά, εργατικό-λαϊκό τείχος αντίστασης, για να μην περάσουν τα νέα μέτρα που προστίθενται στα προηγούμενα:

• Για τα εργασιακά, με την απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων, τον περιορισμό και την κατάργηση των αποζημιώσεων, νέα μείωση μισθών και μεροκάματων, με νέο συνδικαλιστικό νόμο απαγόρευσης της συνδικαλιστικής δράσης και των απεργιών, με στόχο να μονιμοποιήσουν την επίθεση σε ό,τι έχει απομείνει στα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα.
• Για το Ασφαλιστικό-συνταξιοδοτικό, με νέες μεγάλες μειώσεις στις κύριες και επικουρικές συντάξεις, κατάργηση του ΕΚΑΣ, αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης στα 67 χρόνια, αφαιρώντας το δικαίωμα της σύνταξης από τις νεότερες γενιές.
• Να μην επιτρέψουμε σε εργοδοσία και κυβέρνηση να διαλύσουν την Κοινωνική Ασφάλιση που κατακτήθηκε με τους αγώνες και το αίμα της τάξης μας. Η Κοινωνική Ασφάλιση είναι λαϊκό δικαίωμα, δεν το διαπραγματευόμαστε, δεν το θυσιάζουμε στο βωμό της κερδοφορίας των επιχειρήσεων.
• Δίπλα σε αυτά, εξαπολύουν καταιγίδα φοροαφαίμαξης του λαού μας, ύψους 14 δισ. ευρώ, με τον ΕΝΦΙΑ, την εισφορά αλληλεγγύης, την αύξηση του ΦΠΑ, νέων φόρων. Κάτω οι φόροι, να πληρώσει το κεφάλαιο.
• Νέες επιπλέον δραστικές περικοπές στην κρατική χρηματοδότηση σε δημόσια Υγεία και Παιδεία.

Ήρθε η ώρα να επιλέξουμε το δρόμο της αποφασιστικής αναμέτρησης με τους μονοπωλιακούς ομίλους και τα συμφέροντά τους, τις ιμπεριαλιστικές ενώσεις, την ΕΕ, το ΔΝΤ.

Δεν αναγνωρίζουμε το κρατικό χρέος, παλεύουμε για τη μονομερή ολοσχερή διαγραφή του, για την κατάργηση των τριών μνημονίων, για ρήξη με ΕΕ, ΔΝΤ, ΕΚΤ και τους άλλους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς.

Δεν θα ζήσουμε σαν σκλάβοι! Η μόνη ελπιδοφόρα επιλογή βρίσκεται στους ταξικούς αγώνες.

Αγωνιζόμαστε για:

• Μόνιμη σταθερή εργασία για όλους, με συλλογική σύμβαση, 7ωρο - 5ήμερο - 35ωρο, Κοινωνική Ασφάλιση, προστασία στη δουλειά. Αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις, κάλυψη των απωλειών τώρα.
• Κατάργηση των ατομικών συμβάσεων εργασίας και των ενώσεων προσώπων.
• Κανένας εργαζόμενος να μην πληρώνεται με μισθό κάτω από 751 ευρώ.
• Κανένας άνεργος χωρίς κάλυψη. Επίδομα ανεργίας 600 ευρώ για όλο το διάστημα της ανεργίας.
• Κατώτερη κύρια σύνταξη στα 600 ευρώ και κάλυψη των απωλειών σε συντάξεις, κύριες και επικουρικές. Κατάργηση όλων των αντιασφαλιστικών νόμων και των τριών μνημονίων.
• Απαγόρευση πλειστηριασμών για την εργατική - λαϊκή οικογένεια.
• Αγώνας ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις, στην παράδοση του δημόσιου πλούτου στους επιχειρηματικούς ομίλους, στις επιπτώσεις στους εργαζόμενους με ένταση της εκμετάλλευσης και των απολύσεων, την αύξηση τιμών για τη λαϊκή οικογένεια σε ηλεκτρικό, νερό, εισιτήρια, τηλέφωνο, βασικά αγαθά.

Πιο συγκεκριμένα:

- Για τους μισθούς:

• Επαναφορά της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης στα 751 ευρώ για όσους αμείβονται με το βασικό μισθό.
• Να καταργηθεί το αίσχος των άθλιων μισθών πείνας, των 586 και 511 ευρώ.
• Να επανέλθουν οι κατώτεροι κλαδικοί μισθοί στα επίπεδα του 2009.
• Να καταργηθούν άμεσα όλοι οι αντεργατικοί νόμοι που τσακίζουν τις Συλλογικές Συμβάσεις. Καθολική ισχύς και υποχρεωτικότητα των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας. Εφαρμογή της μετενέργειας μέχρι την υπογραφή νέας ΣΣΕ χωρίς κανένα χρονικό περιορισμό. Κατάργηση της δυνατότητας που καθιερώθηκε για υπογραφή επιχειρησιακών συμβάσεων με μισθούς χαμηλότερους από τις κλαδικές συμβάσεις.
• Επαναφορά της Συλλογικής Σύμβασης στον κλάδο των ΟΤΑ. Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας σε όλους τους κλάδους του Δημοσίου και επαναφορά των μισθών στα προ κρίσης επίπεδα και επαναφορά του 13ου και του 14ου μισθού.
• Να καταργηθεί τώρα το νέο μισθολόγιο - φτωχολόγιο στο Δημόσιο (Ν. 4024).
• Να αποκατασταθούν οι σταθερές εργασιακές σχέσεις. Κατάργηση των νόμων που προωθούν και ενισχύουν τις ελαστικές εργασιακές σχέσεις.
• Νομοθετική κατοχύρωση της Κυριακάτικης Αργίας.
• Πρακτική άσκηση των σπουδαστών, με πλήρεις αποδοχές και εργασιακά, ασφαλιστικά και συνταξιοδοτικά δικαιώματα.
• Επαναφορά του Ν. 2112 με επέκταση στους εργατοτεχνίτες.

- Για τους εργαζόμενους στα προγράμματα απασχόλησης, τους νέους και τις νέες στα προγράμματα μαθητείας και πρακτικής άσκησης:

• Κανένας εργαζόμενος να μην πληρώνεται κάτω από 751 ευρώ!
• Μισθό από τον πρώτο μήνα. Να πληρώνονται κάθε μήνα κανονικά.
• Πληρωμή όλων των επιδομάτων, υπερωριών, της νυχτερινής εργασίας.
• Καταβολή επιδόματος ανεργίας μετά το τέλος των προγραμμάτων.
• Δωρεάν μεταφορά με δωρεάν κάρτα για τις συγκοινωνίες προς και από τη δουλειά τους.
• Πλήρη εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα.

Παίρνοντας υπόψη ότι η νέα κυβέρνηση που προέκυψε, μετά τις εκλογές, δεν είναι φιλική προς τους εργαζόμενους γιατί ο προσανατολισμός, η στρατηγική των κομμάτων που την απαρτίζουν είναι με τις επιλογές και τα συμφέροντα των μονοπωλίων, της ΕΕ και ότι προχωρούν στην υλοποίηση όλων των μέτρων και των προαπαιτούμενων των μνημονίων που ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ-ΝΔ-ΠΟΤΑΜΙ-ΠΑΣΟΚ, είναι ανάγκη η εργατική τάξη να απαντήσει. Η κυβέρνηση, τις επόμενες μέρες, θα φέρει για ψήφιση στη Βουλή το ήδη έτοιμο νομοσχέδιο για το Ασφαλιστικό, το Εργασιακό και νόμο που στην ουσία θα παρεμποδίζει το δικαίωμα των εργαζομένων να απεργούν, να έχουν συνδικαλιστικά δικαιώματα.

Ετοιμαζόμαστε και καλούμε την εργατική τάξη, τους άνεργους και μισοάνεργους, τους ανασφάλιστους και αδήλωτους εργαζόμενους, τους συνταξιούχους, τους νέους και τις νέες, τις γυναίκες των εργατικών λαϊκών στρωμάτων που υποφέρουν σε σύγκρουση με τις απαιτήσεις του κεφαλαίου. Κάνουμε γνωστό σε όλους την απόφασή μας και το θέτουμε και σήμερα εδώ από τώρα: Ορθώνουμε εργατικό λαϊκό αγωνιστικό τείχος για να εμποδίσουμε και να ακυρώσουμε τους νέους σχεδιασμούς. Να δυναμώσει η ταξική απάντηση, να μπλοκάρουμε τα νέα μέτρα με νέους, πιο δυναμικούς και μαζικούς αγώνες, με σχεδιασμό και κλιμάκωση, με στόχο τη μαζική πανεργατική πανελλαδική απεργιακή απάντηση από όλους τους κλάδους την περίοδο που η κυβέρνηση θα θελήσει να προχωρήσει στην υλοποίηση του μνημονίου φέρνοντας τα προαπαιτούμενα. Σε αυτήν την κατεύθυνση οργανώνουμε την πάλη, κλιμακώνουμε, αξιοποιώντας όλες τις μορφές αγώνα».

ΤΟ «ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ» ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΣΥΓΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ Αντιλαϊκό «ξεσάλωμα» σε ρότα μνημονίων

Από σήμερα κιόλας η νέα συγκυβέρνηση με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ - πατώντας και στις σχετικές προεργασίες από την υπηρεσιακή κυβέρνηση - ξαναζεσταίνει τις αντιλαϊκές μηχανές, ενόψει της κατάρτισης του συμπληρωματικού κρατικού προϋπολογισμού για το 2015 και του προσχεδίου προϋπολογισμού για το 2016, που αναμένεται να κατατεθούν στη Βουλή την πρώτη βδομάδα του Οκτώβρη. Θα ακολουθήσει το νέο Μεσοπρόθεσμο Σχέδιο Δημοσιονομικής Στρατηγικής 2016 - 2019, στο οποίο ενσωματώνονται τα πρόσθετα αντιλαϊκά μέτρα της επόμενης περιόδου, ενώ περί τα μέσα του Οκτώβρη αναμένεται να ξεκινήσει και η πρώτη αξιολόγηση του μνημονίου από ΕΕ και ΔΝΤ.

Μια πρώτη επισκόπηση του νέου κύκλου των αντιλαϊκών διεργασιών αναμένεται να ξεκινήσει μεθαύριο, στην ήδη προγραμματισμένη συνεδρίαση της Ομάδας Εργασίας του Γιούρογκρουπ.

Αντιλαϊκό μπαράζ στις «πρώτες 100 μέρες»

Την ίδια ώρα, οι «πρώτες 100 μέρες» της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ αποτελούν τη «φυσιολογική» συνέχεια στην πολιτική της όλο το προηγούμενο διάστημα, με κομβικό σημείο βέβαια την υπογραφή του νέου μνημονίου και της πρώτης δέσμης των αντιλαϊκών μέτρων.

Στο επόμενο διάστημα και μέχρι το τέλος του 2015, θα προχωρήσουν, μεταξύ άλλων, στις παρακάτω «παρεμβάσεις»:

• Νέο Ασφαλιστικό από τον Οκτώβρη, με αύξηση ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, μειώσεις συντάξεων μέσω της διασύνδεσης εισφορών - παροχών, μείωση της κρατικής επιχορήγησης προς τα Ταμεία.
• Κατάργηση της εξάμηνης μετενέργειας για τις Συλλογικές Συμβάσεις.
• Τσάκισμα των φτωχών αγροτών. Προβλέπεται η απογείωση του φόρου εισοδήματος στο 20% για το 2016 και στο 26% για το 2017 (από 13% σήμερα). Οπως χαρακτηριστικά αναφέρουν, θα καταργηθεί «η προνομιακή φορολογική μεταχείριση των αγροτών», με μέτρα όπως η φορολόγηση των κάθε είδους επιδοτήσεων και αποζημιώσεων, η εξάλειψη του μειωμένου ειδικού φόρου στο αγροτικό πετρέλαιο κ.ά. Ως πρώτη δόση, ο ΕΦΚ στο αγροτικό πετρέλαιο προσαυξάνεται από 66 ευρώ στα 200 ευρώ ανά χιλιόλιτρο.
• Πλήρης αξιολόγηση του συστήματος κοινωνικής προστασίας, με στόχο ετήσιες «εξοικονομήσεις» 0,5% του ΑΕΠ. Αυτό σημαίνει παραπέρα περικοπές των κάθε είδους προνοιακών επιδομάτων, ύψους τουλάχιστον 900 εκατ. ευρώ το χρόνο, και μάλιστα με αυξητικό ρυθμό, αντίστοιχα με τους μελλοντικούς ρυθμούς καπιταλιστικής ανάκαμψης. Στο στόχαστρο βρίσκεται και το ΕΚΑΣ, ξεκινώντας με το 20% των... «υψηλότερων» χαμηλοσυνταξιούχων.
• Φορολογία εισοδήματος. Νέες αντιλαϊκές παρεμβάσεις δρομολογούνται στην κλίμακα φορολόγησης μισθωτών και συνταξιούχων για τα εισοδήματα του 2016. Στα σκαριά είναι και η κατάργηση των τελευταίων ελαφρύνσεων που έχουν απομείνει για δαπάνες των λαϊκών νοικοκυριών.
• Αυξάνεται και μονιμοποιείται η λεγόμενη «εισφορά αλληλεγγύης», που ενσωματώνεται πλέον στο φόρο εισοδήματος.
• Πετσοκόβουν το επίδομα θέρμανσης: Από το χειμώνα του 2015 μειώνεται στο 50% η κρατική «δαπάνη» για το επίδομα θέρμανσης των λαϊκών νοικοκυριών.
• Κατασχέσεις για τα ληξιπρόθεσμα: Μείωση του ακατάσχετου ορίου (σήμερα 1.500 ευρώ) για μισθωτούς και συνταξιούχους με ληξιπρόθεσμα χρέη στην εφορία, που τους έχουν φορτωθεί από τα κάθε είδους μνημονιακά χαράτσια. Συγκεκριμένα, σύμφωνα με στοιχεία που δημοσιοποιήθηκαν χτες, τα ληξιπρόθεσμα χρέη για το μήνα Αύγουστο έφτασαν σε 645 εκατ. ευρώ, με τη σούμα στο φετινό 8μηνο (Γενάρη - Αυγούστου) να διαμορφώνεται σε 6,9 δισ. ευρώ.
• Αποβολή από τη ρύθμιση των 100 δόσεων όσων «δεν καταφέρνουν να πληρώσουν τις τρέχουσες υποχρεώσεις τους», καθώς και όσων έχουν «εισοδηματική ικανότητα» να πληρώσουν νωρίτερα από τη λήξη της ρύθμισης. Ταυτόχρονα, προβλέπεται αύξηση των προβλεπόμενων επιτοκίων και προστίμων.
• Ενεργοποιείται το Δημοσιονομικό Συμβούλιο, αντικείμενο του οποίου είναι η αυτόματη καρατόμηση κρατικών δαπανών σε περίπτωση «απόκλισης» από τους αντιλαϊκούς στόχους.
• Καταργούνται οι μειωμένοι συντελεστές ΦΠΑ στα νησιά του Αιγαίου, με αρχή από τους «πιο δημοφιλείς τουριστικούς προορισμούς». Σε κάθε περίπτωση, το μέτρο θα ολοκληρωθεί μέχρι το τέλος του 2016.
• Πλειστηριασμοί από τράπεζες: Προβλέπεται η άρση κάθε παρεχόμενης προστασίας των λαϊκών οικογενειών από τα «νύχια» των τραπεζών.
• Μειώσεις μισθών στο Δημόσιο: Μπαίνουν σε εφαρμογή από 1/1/2016, μέσω του νέου «ενιαίου μισθολογίου», με «πλήρη εφαρμογή σε όλο το δημόσιο τομέα» και με έμφαση στη διασύνδεση του «κόστους» με την «ικανότητα, την απόδοση και την ευθύνη του προσωπικού». Αποκαλυπτικό είναι το ότι θεσπίζεται και ανώτατο όριο μισθολογικού κόστους«έτσι ώστε να διασφαλίζεται η μείωση του κόστους σε σχέση με το ΑΕΠ, μέχρι το 2019». Επιπλέον, δημιουργείται νέο σύστημα «μόνιμης κινητικότητας», που θα εφαρμόζεται από το δ' τρίμηνο του 2015.

Αναδιαρθρώσεις κομμένες και ραμμένες στα μέτρα του κεφαλαίου

Την ίδια ώρα, ανάμεσα στις διαρθρωτικού χαρακτήρα παρεμβάσεις περιλαμβάνονται και οι παρακάτω:

-- Θαλάσσιες μεταφορές. Μέχρι τα τέλη Οκτώβρη, η κυβέρνηση θα ευθυγραμμίσει τις απαιτήσεις σε ναυτεργατικό δυναμικό για τις εγχώριες υπηρεσίες (ακτοπλοΐα) με εκείνες που ισχύουν για τις διεθνείς γραμμές.

-- Συγκρότηση και λειτουργία διυπουργικής Επιτροπής για τον χωροταξικό σχεδιασμό, με τη συμμετοχή σε αυτή και άλλων «ειδικών».

-- Ανακοίνωση της δεσμευτικής προθεσμίας για την ιδιωτικοποίηση των ΟΛΠ και ΟΛΘ.

-- Πρόταση για την ιδιωτικοποίηση του ΑΔΜΗΕ, ή «εναλλακτικά» την εφαρμογή άλλου μέτρου με «ισοδύναμα αποτελέσματα» σε ό,τι αφορά τον ανταγωνισμό.

-- «Πλήρη ισοδύναμα μέτρα», για τις δικαστικές αποφάσεις που ακυρώνουν τις μειώσεις σε συντάξεις.

-- Πλήρης εφαρμογή των «εργαλειοθηκών» του ΟΟΣΑ (τρόφιμα, ποτά, καύσιμα) και εκκίνηση της διαδικασίας για χονδρικό και ηλεκτρονικό εμπόριο, μεταποίηση, ΜΜΕ.

-- Σχέδιο ολοκληρωμένης στρατηγικής για το χρηματοπιστωτικό τομέα, με στόχο τη διασφάλιση ρευστότητας, την προσέλκυση διεθνών επενδυτών και την επιστροφή των τραπεζών σε ιδιώτες, «όταν οι συνθήκες το επιτρέψουν».

ΣΟΥΗΔΙΑ Αντιλαϊκά μέτρα και με εθνικό νόμισμα ... κορόνα

Ενα χρόνο μετά τις βουλευτικές εκλογές στη Σουηδία, η κατάσταση για την εργατική τάξη και το λαό παραμένει ίδια και σε μερικούς τομείς έχει χειροτερέψει. Το Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα μαζί με τους Πράσινους συνεχίζουν να έχουν την κυβερνητική εξουσία, με κυβέρνηση μειοψηφίας που στηρίζεται από το Αριστερό Κόμμα και έχει την ανοχή όλων των υπόλοιπων αστικών κομμάτων. Η πραγματική εξουσία, βέβαια, βρίσκεται στα χέρια των ιδιοκτητών των μέσων παραγωγής, των κεφαλαιοκρατών.

Οι προεκλογικές υποσχέσεις των σοσιαλδημοκρατών για κάποιες μικροαλλαγές δεν έχουν γίνει πραγματικότητα, όπως για παράδειγμα το μπλοκάρισμα κάποιων ιδιωτικοποιήσεων, αυξήσεις μισθών κ.λπ. Αντίθετα, η πολιτική που στηρίζει το κεφάλαιο, συνεχίζεται όπως και προηγούμενα.

Το γεγονός ότι η Σουηδία είναι στην ΕΕ αλλά όχι στο ευρώ, δηλαδή έχει δικό της εθνικό νόμισμα, την κορώνα, δεν αναιρεί ότι η χώρα αυτή, όπως κι οι άλλες χώρες της ΕΕ, προωθεί μέτρα ενίσχυσης του κεφαλαίου και επίθεσης στους εργαζόμενους, με αφαίρεση δικαιωμάτων. Η μικρή αναιμική ανάπτυξη της σουηδικής οικονομίας εντείνει τις προσπάθειες της αστικής τάξης να πάρει ακόμα πιο σκληρά μέτρα που μειώνουν την τιμή της εργατικής δύναμης, κάνουν πιο φτηνούς τους εργάτες.

Αυξάνεται ήδη δραματικά το ποσοστό των φτωχών και αυτών που είναι κοντά σε αυτό το όριο (δηλαδή το 60% του μέσου μισθού). Ειδικά στους ανέργους και τους μακροχρόνια ασθενείς (ιδίως λόγω επαγγελματικών ασθενειών), από 9% που θεωρούνταν φτωχοί το 2003, το 2013 είχε φτάσει το 33%. Βεβαίως, οι όποιες συγκρίσεις με την Ελλάδα πρέπει να παίρνουν υπόψιν το διαφορετικό επίπεδο της οικονομικής ανάπτυξης, ωστόσο είναι εμφανέστατη η συνεχής επιδείνωση της ζωής της εργατικής τάξης. Η ανεργία βρίσκεται στο 8%, αλλά ανάμεσα στους νέους 18-25 χρόνων είναι στο 27%, η μαύρη εργασία είναι καθημερινό φαινόμενο, ενώ διευρύνεται και η μερική απασχόληση, τα συμβόλαια μερικών ωρών δουλειάς το μήνα, που στις γυναίκες καλύπτουν το 35% της συνολικής απασχόλησης και στους νέους πάνω από το 50%, ενώ σε κλάδους όπως το εμπόριο φτάνει μέχρι και το 80%. Αυξάνονται οι εργαζόμενοι που δουλεύουν για 2-5 ευρώ την ώρα και δεν μπορούν να καλύψουν ούτε τις στοιχειώδεις ανάγκες τους, με βάση το κόστος διαβίωσης στη χώρα. Ανάμεσά τους είναι και πολλοί νέοι μετανάστες από διάφορες χώρες και απ' την Ελλάδα. Περίπου 120.000 μικρά παιδιά διαβιούν σε οικογένειες που ζουν κάτω από το όριο φτώχειας.

Το σουηδικό κράτος, παρά τον τεράστιο πλούτο που παράγει η εργατική τάξη, παρουσιάζει έλλειμμα 87 δισεκατομμυρίων κορονών στον προϋπολογισμό, λόγω μείωσης της φορολογίας, κύρια στο μεγάλο κεφάλαιο. Ο συντελεστής φορολογίας του μεγάλου κεφαλαίου έχει πέσει από το 40% τη δεκαετία του '90 στο 20% και θα πέσει την επόμενη χρονιά στο 15%. Η συγκεντροποίηση του κεφαλαίου στη Σουηδία συνεχίζεται και το 1% των μεγαλοκαπιταλιστών κατέχει το 40% του συνολικού πλούτου.

Μπαράζ ιδιωτικοποιήσεων

Η Σουηδία είναι η πρώτη χώρα στις ιδιωτικοποιήσεις του δημόσιου πλούτου στην Ευρώπη, σύμφωνα με την εφημερίδα «Metro». Ολοι σχεδόν οι βασικοί τομείς είναι στα χέρια του μεγάλου κεφαλαίου, όπως οι μεταφορές, η Ενέργεια, η παραγωγή φαρμάκου, οι τηλεπικοινωνίες, τα λιμάνια, τα αεροδρόμια κ.λπ. Η Περίθαλψη, η Υγεία και η Παιδεία αλώνονται από το πολυεθνικό κεφάλαιο, με το λαό να βάζει το χέρι πιο βαθιά στην τσέπη, ενώ συρρικνώνονται οι λεγόμενες κοινωνικές υπηρεσίες. Το αποτέλεσμα είναι περισσότερα βάρη για τη σουηδική εργατική τάξη. Μειώσεις των συντάξεων λόγω μείωσης των αποθεματικών, αφού παίζονται τα χρήματα των Ταμείων στο χρηματιστήριο και είναι συνδεμένες οι συντάξεις με το προσδόκιμο ζωής και βέβαια προγραμματισμένη αύξηση του ορίου συνταξιοδότησης στα 67 χρόνια υποχρεωτικά και στα 69 προαιρετικά, με στόχο την παραπέρα αύξηση.

Στην Παιδεία μειώνονται τα κονδύλια κάθε χρόνο, με αύξηση των μαθητών στις σχολικές τάξεις, που έχουν τώρα 25-30 μαθητές, αντί για 20 που ήταν το όριο πριν, με μειωμένα κονδύλια και με πάνω από το 13% των μαθητών από το γυμνάσιο να μην μπορούν να συνεχίσουν στο λύκειο, σύμφωνα με το υπουργείο Παιδείας, λόγω της έντασης των ταξικών φραγμών. Προγραμματίζεται η ιδιωτικοποίηση των πανεπιστημίων, με περισσότερους φραγμούς στα παιδιά από τα λαϊκά στρώματα.

Πάνω από το 50% των Κέντρων Υγείας έχουν περάσει σε πολυεθνικές που θησαυρίζουν. Το 70% του δασικού πλούτου της χώρας είναι σε ιδιωτικά χέρια.

Το λεγόμενο «σκανδιναβικό μοντέλο» - που διαμορφώθηκε την περίοδο που υπήρχε ο σοσιαλισμός στην ΕΣΣΔ και αλλού, που ικανοποιούσε τις λαϊκές ανάγκες - ήδη έχει «ξεθωριάσει» και αποδεικνύει ότι στον καπιταλισμό καμιά κατάκτηση ή παραχώρηση προς τους εργαζόμενους δεν μπορεί να έχει μόνιμο χαρακτήρα και με την πρώτη ευκαιρία παίρνεται πίσω ανεπιστρεπτί.

Η εμπειρία των νέων Ελλήνων μεταναστών είναι ένας ακόμα δείκτης. Η εκμετάλλευση από Ελληνες και Σουηδούς εργοδότες αυξάνεται, όπως και η απλήρωτη εργασία, η αυθαίρετη μείωση των ωρών εργασίας, οι απολύσεις χωρίς κανένα δικαίωμα σε αποζημίωση. Η στάση των ρεφορμιστικών συνδικάτων που προωθούν την ταξική συνεργασία, ανοίγει περισσότερο την όρεξη στην εργοδοσία, που επιβάλλει, στην κυριολεξία, εργασιακές συνθήκες Μεσαίωνα. Την τελευταία περίοδο, μαζικές απολύσεις γίνονται από μεγάλα κερδοφόρα μονοπώλια όπως η «Ericsson» και η «Volvo».

Τα βάσανα του λαού δε λύνονται με το νόμισμα

Ενα άλλο στοιχείο που δείχνει το σάπιο καπιταλιστικό σύστημα και στη Σουηδία είναι η κατοικία. Το κράτος, οι δήμοι κ.λπ. δε χτίζουν σπίτια για τη λαϊκή οικογένεια και έχουν αφήσει το πεδίο ελεύθερο σε μεγάλες μονοπωλιακές κατασκευαστικές εταιρείες, που χτίζουν σπίτια με το σταγονόμετρο, με τιμές στα ύψη. Πολλοί αναγκάζονται να παίρνουν στεγαστικά δάνεια εκατομμυρίων κορονών για να έχουν στέγη. Υπολογίζεται ότι 3 εκατομμύρια Σουηδοί είναι χρεωμένοι στις τράπεζες για να έχουν ένα σπίτι ή ένα διαμέρισμα. Το ζήτημα της λαϊκής κατοικίας, όπως και όλα τα δικαιώματα του λαού, μεταφράζεται λοιπόν και με αυτό τον τρόπο σε μεγαλύτερα κέρδη για το κεφάλαιο και μεγαλύτερα βάρη για τη λαϊκή οικογένεια.

Και το παράδειγμα της Σουηδίας αποδεικνύει ότι είναι ψευτοδίλημμα για τους εργαζόμενους το νόμισμα, με δεδομένη την εξουσία του κεφαλαίου. Η καπιταλιστική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής, η ένταξη σε ιμπεριαλιστικές λυκοσυμμαχίες όπως η ΕΕ και το ΝΑΤΟ, οδηγούν πάντα στο να «πληρώνουν το μάρμαρο» η εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα. Μόνο η ανατροπή του εκμεταλλευτικού συστήματος από την εργατική τάξη, σε συμμαχία με τα άλλα λαϊκά εκμεταλλευόμενα στρώματα, η κοινωνικοποίηση των συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής, δηλαδή τα κλειδιά της οικονομίας στα χέρια του εργατικού - λαϊκού κράτους, μπορούν να ανοίξουν το δρόμο για την ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών. Και αυτό ισχύει για τη Σουηδία, την Ελλάδα και κάθε χώρα.

Οι «πρώτες 100 μέρες» της όποιας επόμενης κυβέρνησης φέρνουν βαριά αντιλαϊκά μέτρα

Είναι ίσως οι πρώτες εκλογές των τελευταίων χρόνων που κανένα κόμμα από εκείνα που διεκδικούν την αστική διακυβέρνηση της χώρας, δεν προβάλλει τίποτα για τις «100 πρώτες μέρες» της νέας κυβέρνησης. Θυμόμαστε όλοι ότι τις τελευταίες δέκα μέρες πριν τις εκλογές και στην προσπάθειά τους να ψαρέψουν ψήφους, τα πρωτοσέλιδα του αστικού Τύπου γέμιζαν με τα άμεσα μέτρα που θα πάρει η επόμενη κυβέρνηση. Πότε λέγανε για χιλιάδες νέες θέσεις εργασίας, πότε για αυξήσεις στους μισθούς και τις συντάξεις, πότε για κατάργηση φόρων. Όλοι θυμόμαστε τις πρόσφατες εκλογές του Γενάρη, όταν ο ΣΥΡΙΖΑ, μέσω του αστικού Τύπου, υποσχόταν ότι μέσα στις πρώτες 100 μέρες θα καταργήσει τον ΕΝΦΙΑ, θα αυξήσει τον κατώτατο μισθό, θα δώσει τη 13η σύνταξη, θα επαναφέρει το ΕΚΑΣ, θα, θα, θα... Η συνέχεια είναι γνωστή και τραγική για το λαό. Ένα νέο, το τρίτο, αντιλαϊκό μνημόνιο φορτώθηκε στις πλάτες του και θα το πληρώνει για τα επόμενα 10 χρόνια. Γιατί άραγε σε αυτές τις εκλογές δεν υπάρχουν πουθενά οι «πρώτες 100 μέρες» της επόμενης κυβέρνησης; Μήπως τα κόμματα που διεκδικούν αστική διακυβέρνηση δεν έχουν να πουν τίποτα; Μήπως άλλα κόμματα που δηλώνουν πρόθυμα να συνεργαστούν με όποιον έρθει πρώτος, δεν έχουν προγραμματικές επεξεργασίες; Γιατί κρύβουν τις «πρώτες 100 μέρες»;

Για να τελειώνει η πλάκα και η κοροϊδία στις πλάτες του λαού: Οι «πρώτες 100 μέρες» της επόμενης κυβέρνησης, είτε με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ είτε με κορμό τη ΝΔ, είναι δεδομένες. Τις συμφώνησαν μαζί, τις ψήφισαν μαζί, θα τις υλοποιήσουν από κοινού. Το τρίτο μνημόνιο που ψηφίστηκε το 15Αύγουστο από ΣΥΡΙΖΑ, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, Ποτάμι, ΑΝΕΛ, είναι το επόμενο πρόγραμμα διακυβέρνησης. Τι περιλαμβάνουν οι «πρώτες 100 μέρες» αυτού του προγράμματος; Τι μέτρα θα υλοποιηθούν μέχρι το τέλος του 2015, αρχές 2016;

Ας δούμε τι περιμένει τους εργαζόμενους και τις οικογένειές τους από τα μέτρα που θα υλοποιηθούν άμεσα, αλλά θα έχουν αρνητική επίδραση για πολλά χρόνια:

• Επιβολή και είσπραξη της 1ης δόσης του ΕΝΦΙΑ από τα εργατικά - λαϊκά νοικοκυριά.
• Σταδιακή αύξηση της προκαταβολής φόρου εισοδήματος από το 55% στο 100% για αυτοαπασχολούμενους, μικρές επιχειρήσεις και για εργαζόμενους με μπλοκάκια.
• «Κούρεμα» 50% του επιδόματος πετρελαίου θέρμανσης.
• Αύξηση του φόρου που τον έχουν ονομάσει «εισφορά αλληλεγγύης» για μισθωτούς, που ενσωματώνεται πλέον στο φόρο εισοδήματος.
• Έναρξη εφαρμογής των αντιασφαλιστικών νόμων που προβλέπονται στο 1ο και 2ο μνημόνιο.
• Σταδιακή κατάργηση του ΕΚΑΣ από αρχές 2016.
• Νέο Ασφαλιστικό από τον Οκτώβρη, με αύξηση ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, μειώσεις συντάξεων μέσω της διασύνδεσης εισφορών - παροχών, μείωση της κρατικής επιχορήγησης προς τα Ταμεία.
• Περικοπές ύψους 2,25 δισ. ευρώ στις κρατικές δαπάνες για τις συντάξεις του 2015 - 2016.
• Κατάργηση της εξάμηνης μετενέργειας για τις Συλλογικές Συμβάσεις.
• Από 1/10/2015 κατάργηση του μειωμένου ειδικού φόρου στο αγροτικό πετρέλαιο και αύξηση από 66 ευρώ στα 200 ευρώ ανά χιλιόλιτρο.
• Αύξηση του φόρου εισοδήματος των αγροτών από 13% στο 20% για τα εισοδήματα του 2016.
• Μείωση του ακατάσχετου ορίου μισθών, συντάξεων και ασφαλιστικών βοηθημάτων, από τα 1.500 ευρώ στα 1.000 ευρώ για οφειλές στο Δημόσιο.

Τα έχουν συμφωνήσει και δεσμεύονται ότι θα τα πράξουν

Τα παραπάνω είναι μερικά απ' όσα αναμένεται να γίνουν άμεσα, ανεξάρτητα από το ποιοι θα συγκροτήσουν την επόμενη κυβέρνηση που θα προκύψει από τις εκλογές της 20ής Σεπτέμβρη. Άλλωστε, ο ΣΥΡΙΖΑ, στο πρόγραμμα που παρουσίασε, από τις πρώτες σελίδες κιόλας δηλώνει ξεκάθαρα ότι θα τηρήσει τη συμφωνία που έφερε στη Βουλή.

Το ίδιο ισχύει και με ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, Ποτάμι και ΑΝΕΛ. Λένε όλοι τους ότι θέλουν συνεργασία για να υλοποιηθεί αποτελεσματικά η νέα σφαγή του λαού. Εχουν δεσμευτεί απέναντι στους «εταίρους» τους γι' αυτό, έχουν βάλει την υπογραφή τους σε πολλά κείμενα που πέρασαν από τη Βουλή, από τα μέσα Ιούλη μέχρι και λίγο πριν προκηρυχθούν εκλογές.

Είναι χαρακτηριστικό ότι την περασμένη Τετάρτη, ο πρόεδρος της Κομισιόν, Ζαν Κλοντ Γιούνκερ, με δηλώσεις του, ανέφερε πως αναμένει να εφαρμοστεί απαρέγκλιτα το μνημόνιο που έχει ψηφιστεί, ανεξάρτητα από τη σύνθεση της κυβέρνησης που θα προκύψει μετά τις εκλογές. Είπε συγκεκριμένα: «Θα ήθελα το πρόγραμμα που συμφωνήσαμε να γίνει σεβαστό από οποιαδήποτε ελληνική κυβέρνηση. Πρέπει να γίνει αυτό που συμφωνήθηκε. Εάν αυτή τη φορά οι κοινοί κανόνες δε γίνουν σεβαστοί, τότε η αντίδραση της ΕΕ και της Ευρωζώνης θα είναι διαφορετική», πρόσθεσε ο Γιούνκερ.

Επιπλέον, ανώτεροι αξιωματούχοι της Ευρωζώνης εμφανίζονται βέβαιοι ότι η νέα ελληνική κυβέρνηση, όποια και αν είναι, θα τηρήσει τις δεσμεύσεις του τρίτου μνημονίου. Ο ίδιος αξιωματούχος ανέφερε ότι στο σημερινό Eurogroup θα συζητηθεί το θέμα της Ελλάδας. Όπως είπε, αναμένουν από τον υπουργό Οικονομικών, Γιώργο Χουλιαράκη, να τους ενημερώσει για τις προπαρασκευαστικές ενέργειες που έχει κάνει η υπηρεσιακή κυβέρνηση, ώστε η νέα κυβέρνηση που θα προκύψει από τις εκλογές να μπορέσει να προωθήσει τα νομοσχέδια που προβλέπονται από το τρίτο μνημόνιο, εντός του χρονοδιαγράμματος που έχει συμφωνηθεί.

Θυμίζουμε ότι μέσα στον Οκτώβρη έχει προγραμματιστεί να γίνει η πρώτη αξιολόγηση του προγράμματος, δηλαδή θα ελεγχθεί το εάν τα παραπάνω αντιλαϊκά μέτρα, καθώς και όσα ψηφίστηκαν στα μέσα Ιούλη, θα έχουν υλοποιηθεί, προκειμένου να συνεχιστεί κανονικά η διαδικασία της δανειοδότησης.

ΠΑΝΕΡΓΑΤΙΚΟ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ Πλατιά συσπείρωση - οργανωμένη απάντηση στα βάρβαρα μέτρα

Με το κλείσιμο της κάλπης το βράδυ της επόμενης Κυριακής, οι εργαζόμενοι της χώρας μας, οι άνεργοι, οι μεροκαματιάρηδες της πόλης και του χωριού, οι συνταξιούχοι, οι νέοι και οι νέες θα έχουν απέναντί τους τα ίδια προβλήματα, τον ίδιο αντίπαλο.

Θα συνεχίζουν να δοκιμάζονται αυτοί και οι οικογένειές τους με τα ίδια αδιέξοδα, που ήρθαν ως αποτέλεσμα του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης, της μακρόχρονης καπιταλιστικής κρίσης και της αντιλαϊκής πολιτικής που εφαρμόστηκε για να την φορτώσει το κεφάλαιο στις πλάτες του λαού, να οδηγηθεί στην πολυπόθητη ανάκαμψη των κερδών του.

Τα βάσανα για το λαό μας δεν θα τελειώσουν, όποια αστική κυβέρνηση και αν βγάλει η κάλπη, όποια και αν είναι η σύνθεσή της, όπως και αν ονομαστεί, αφού οι «πρωταγωνιστές» (ΣΥΡΙΖΑ - ΝΔ) της εκλογικής αναμέτρησης, όσο και οι «κομπάρσοι» (ΠΑΣΟΚ, Ποτάμι, Λαϊκή Ενότητα, ΑΝΕΛ), από κοντά και η ναζιστική Χρυσή Αυγή, προσκυνούν τον ίδιο θεό, το καπιταλιστικό κέρδος και με την πολιτική τους υπηρετούν τους μονοπωλιακούς ομίλους.

Την ίδια στιγμή, δεσμεύονται, και μάλιστα στο διηνεκές, στον ίδιο δρόμο ανάπτυξης, μέσα στην ΕΕ και στους άλλους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς. Αναγνωρίζουν το κρατικό χρέος που δεν το δημιούργησε ο λαός μας. Σερβίρουν - έστω και με παραλλαγές - τις ίδιες αντιλαϊκές συνταγές διαχείρισης της οικονομίας που μας οδήγησαν ως εδώ και που για δεκαετίες δοκιμάστηκαν στις πλάτες του λαού μας.

Αυτόν τον μονόδρομο προπαγανδίζουν τα κόμματα του κεφαλαίου μπροστά και στις εκλογές. Ακόμα και η «ελπίδα» που υποσχόταν ο ΣΥΡΙΖΑ, έγινε «λεπίδα» για το λαό μετά τις εκλογές του Γενάρη. Τώρα, η πλήρης εφαρμογή του 3ου μνημονίου θα δώσει το τελειωτικό χτύπημα σε ό,τι έχει απομείνει από την Κοινωνική Ασφάλιση, θα ανοίξει τον ασκό του Αιόλου για τις ομαδικές απολύσεις, θα περάσει νέα δεσμά στη συνδικαλιστική δράση και στους απεργιακούς αγώνες.

Τα δήθεν «ισοδύναμα» που ψάχνουν στη θέση των αντιλαϊκών μέτρων που προσυπέγραψαν και ψήφισαν με το 3ο μνημόνιο, τα «παράλληλα προγράμματα» που γράφει και ξαναγράφει ο ΣΥΡΙΖΑ, είναι τα ίδια απροκάλυπτα ψέματα με τα οποία επιχειρούν να παγιδεύσουν τη λαϊκή ψήφο, είναι το ίδιο αντιλαϊκό πρόγραμμα με νέο εξώφυλλο. Ακόμα κι αν βρεθούν, δεν θα θίξουν την κερδοφορία του κεφαλαίου, αλλά θα τα πάρουν ξανά από μια άλλη τσέπη του λαού.

Θαρρετά βήματα στην ανάπτυξη του κινήματος

 

Επομένως, η ικανότητα της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων να βάλουν εμπόδια στη χειροτέρευση της ζωής τους, να δυσκολέψουν ή και να αποτρέψουν την εφαρμογή παλιών και νέων μέτρων που περιγράφονται στα μνημόνια διαρκείας, θα κριθεί από το κατά πόσον το επόμενο διάστημα θα γίνουν θαρρετά βήματα στην ανάπτυξη του κινήματος, στην οργάνωση της εργατικής τάξης, στην ισχυροποίηση και διεύρυνση του ΠΑΜΕ.

Σε αυτήν την κατεύθυνση, το «κάλεσμα συμπόρευσης, κοινής δράσης και κοινού αγώνα σε όλους τους εργαζόμενους, σε κάθε τόπο δουλειάς, σε κάθε γειτονιά», που απηύθυνε από τη Θεσσαλονίκη η Εκτελεστική Γραμματεία του ΠΑΜΕ, αποτελεί μια σημαντική πρωτοβουλία.

Τώρα, είναι επιτακτική ανάγκη να συζητηθεί πλατιά μέσα στα συνδικάτα και στους εργαζόμενους το κάλεσμα του ΠΑΜΕ. Παράλληλα, να γίνει κεντρικό στοιχείο της αντιπαράθεσης με τις άλλες δυνάμεις η διαπίστωση που κάνει η Εκτελεστική Γραμματεία ότι «λύση χωρίς σύγκρουση και ρήξη με την ΕΕ και την κυριαρχία των μονοπωλίων δεν μπορεί να υπάρχει. Θεωρούμε πως ήρθε η ώρα να πετάξουμε στο καλάθι των αχρήστων προτάσεις που τάζουν λύσεις χωρίς συγκρούσεις, που βάζουν τους εργαζόμενους και το λαό στο περιθώριο, να επιλέγουν ψευτομεσσίες που υπόσχονται βελτίωση της ζωής μας, μέσα στα πλαίσια του σάπιου και εκμεταλλευτικού συστήματος».

Σήμερα, απαιτείται οργάνωση και σχέδιο από τα συνδικάτα, ώστε καμία αντεργατική παρέμβαση να μη μένει αναπάντητη. Να γεννηθούν εστίες αντίστασης παντού, να στηριχθούν και να ενισχυθούν αυτές που υπάρχουν, στο εργοστάσιο, στο γραφείο, στη γειτονιά. Νέοι εργάτες να μπούνε στα σωματεία, να συμβάλουν με τη συμμετοχή τους, τη γνώμη τους στην αναγέννηση και ανασύνταξη του εργατικού κινήματος. Εδώ και μόνο εδώ βρίσκεται η δύναμη της εργατικής τάξης, η οποία δεν δοκιμάστηκε ακόμη.

Η ανασύνταξη του κινήματος είναι όρος επιβίωσης για την εργατική τάξη, απαραίτητη προϋπόθεση για να μπορέσουν οι εργαζόμενοι να περάσουν στην αντεπίθεση. Η αλλαγή στον αρνητικό συσχετισμό, η απαλλαγή των σωματείων από τα τσιράκια της εργοδοσίας και τους εγκάθετους των κυβερνήσεων θα δώσουν νέα πνοή στους αγώνες, θα τα απαλλάξουν από εκείνα τα βαρίδια που ποδηγετούν το κίνημα σε σκοπούς αλλότριους από τα συμφέροντα της εργατικής τάξης.

Η περίοδος που μόλις ξεκίνησε, δίνει τη δυνατότητα να γίνουν αποφασιστικά βήματα προς αυτήν την κατεύθυνση, καθώς τους επόμενους μήνες είναι προγραμματισμένα τα συνέδρια μεγάλων Ομοσπονδιών και Εργατικών Κέντρων, όπως και το συνέδριο της ΓΣΕΕ, την άνοιξη του 2016. Ενα μαζικό, δημοκρατικό συνδικαλιστικό κίνημα, με καθαρό μέτωπο απέναντι στην εργοδοσία και τους πολιτικούς της εκπροσώπους, είναι το μόνο που μπορεί να σταθεί εμπόδιο στη χειροτέρευση της θέσης των εργαζομένων.

Προετοιμασία για πανελλαδική απεργία και συλλαλητήριο

 

Από αυτήν την άποψη, έχει σημασία ότι το ΠΑΜΕ έδωσε από τη Θεσσαλονίκη το διεκδικητικό πλαίσιο για τη νέα περίοδο, που βοηθάει στην ενοποίηση της πάλης, στην ενότητα, στη συμμαχία, στην αλληλεγγύη, καθώς και στο να αντιμετωπίζονται αποφασιστικά διασπαστικές, συντεχνιακές, αποπροσανατολιστικές παρεμβάσεις, όπως αυτές που επιχειρούν η εργοδοσία και ο εργοδοτικός - κυβερνητικός συνδικαλισμός όλων των αποχρώσεων.

Ταυτόχρονα, όμως, περιέγραψε και τα συγκεκριμένα βήματα που χρειάζεται να γίνουν το αμέσως επόμενο διάστημα. Συγκεκριμένα: «Αμέσως μετά τις εκλογές και χωρίς καθυστέρηση επιδιώκουμε το κάλεσμα του ΠΑΜΕ προς την εργατική τάξη της χώρας και τις συνδικαλιστικές οργανώσεις μαζί με το πλαίσιο πάλης, να αποτελέσουν θέμα για συζήτηση στα σωματεία και τους μαζικούς φορείς με στόχο τη μαζική πανεργατική πανελλαδική απεργιακή απάντηση από όλους τους κλάδους την περίοδο που η κυβέρνηση θα θελήσει να προχωρήσει στην υλοποίηση του μνημονίου φέρνοντας τα προαπαιτούμενα.

Σ' αυτήν την κατεύθυνση οργανώνουμε την πάλη, κλιμακώνουμε, αξιοποιώντας όλες τις μορφές, συλλαλητήρια, πορείες, ως και πανελλαδική συγκέντρωση. Ετοιμαζόμαστε και καλούμε την εργατική τάξη, τους άνεργους και μισοάνεργους, τους ανασφάλιστους και αδήλωτους εργαζόμενους, τους συνταξιούχους, τους νέους και τις νέες, τις γυναίκες των εργατικών - λαϊκών στρωμάτων που υποφέρουν σε σύγκρουση με τις απαιτήσεις του κεφαλαίου.

Κάνουμε γνωστά σε όλους την απόφασή μας, το κάλεσμά μας από τώρα: Ορθώνουμε εργατικό - λαϊκό αγωνιστικό τείχος για να εμποδίσουμε και να ακυρώσουμε τους νέους σχεδιασμούς. Να δυναμώσει η ταξική απάντηση, να μπλοκάρουμε τα νέα μέτρα με νέους, πιο δυναμικούς και μαζικούς αγώνες, με σχεδιασμό και κλιμάκωση. Με σύγκρουση με τα μονοπώλια και το πολιτικό τους προσωπικό, την ΕΕ και το ΔΝΤ».

Υπάρχουν καλύτερες προϋποθέσεις

 

Σήμερα, υπάρχουν καλύτερες προϋποθέσεις για να προχωρήσει ο σχεδιασμός που βάζουν εκατοντάδες συνδικαλιστικές οργανώσεις που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ. Η κατάρρευση των αυταπατών με τις οποίες αναρριχήθηκε στη διακυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ ευνοεί τη συζήτηση σε βάθος με τους εργαζόμενους για το πού βρίσκεται η πραγματική διέξοδος, η λύση που απαντάει στα δικά τους συμφέροντα.

Σήμερα, όμως, υπάρχει και μεγαλύτερη πείρα στην οργάνωση της πάλης, με χαρακτηριστικό παράδειγμα τη δουλειά για το πανελλαδικό συλλαλητήριο της 1ης Νοέμβρη 2014 και τα συλλαλητήρια στις 11 Ιούνη, ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική και τα μνημόνια.

Στην πρώτη περίπτωση, η αγωνιστική πρωτοβουλία και το διεκδικητικό πλαίσιο που κατέθεσε το ΠΑΜΕ στο κίνημα αγκαλιάστηκαν από 1.000 και πλέον σωματεία και μαζικούς φορείς. Εκατοντάδες σωματεία και συνδικαλιστές που δεν συμφωνούν σε όλα με το ΠΑΜΕ συμπορεύτηκαν για να σπάσει η αδράνεια, να απαντηθεί η υπονόμευση από τον εργοδοτικό - κυβερνητικό συνδικαλισμό, η επίθεση των κυβερνήσεων.

Αξιοποιώντας αυτήν την παρακαταθήκη, η δουλειά που πρέπει να γίνει τις επόμενες μέρες και βδομάδες είναι πολλή. Με μεγαλύτερο πείσμα και αποφασιστικότητα, με το ανέβασμα της ευθύνης που έχει κάθε συνδικάτο και ξεχωριστά κάθε στέλεχος του ταξικού κινήματος, μπορεί η εργατική τάξη να κάνει γενναία βήματα και να παρέμβει αποφασιστικά στις εξελίξεις.

Εχεις πείρα... Μην «τσιμπάς»!

Οσο πλησιάζουν οι εκλογές, τα κόμματα της αστικής διαχείρισης, αλλά και μια σειρά επιτελεία του συστήματος εντείνουν την προσπάθειά τους να λανσάρουν διάφορα «διακυβεύματα των εκλογών», όπως τα ονομάζουν. Κάλπικα κριτήρια ψήφου στην πραγματικότητα, με σκοπό να εγκλωβιστεί ξανά ο λαός στις λογικές του τάχα «μικρότερου κακού», που τελικά τον οδηγούν πάντα στο ακόμα χειρότερο, να συναινέσει στη συνέχιση της πολιτικής που βαθαίνει τη χρεοκοπία του ή, ακόμα χειρότερα, να την αποδεχτεί ως μονόδρομο.
Ωστόσο, όλα αυτά τα κάλπικα «διλήμματα» συγκλίνουν σε ένα βασικό στόχο: Να κρύψουν όσο περισσότερο μπορούν τη στρατηγική τους σύμπλευση στην υπηρέτηση των αναγκών του κεφαλαίου.
Ιδιαίτερη σημασία, βέβαια, έχουν και οι αλλεπάλληλες τοποθετήσεις του εγχώριου κεφαλαίου για το «διακύβευμα» των εκλογών, οι οποίες επιβεβαιώνουν ότι η ελληνική αστική τάξη έχει ήδη «ψηφίσει»: Εχει «ψηφίσει» υπέρ της διασφάλισης της απρόσκοπτης εφαρμογής του μνημονίου.
Απέναντι σε αυτό το μπαράζ των κάλπικων «διακυβευμάτων», ο λαός έχει την πείρα να μην «τσιμπήσει», να φτάσει στην κάλπη με κριτήριο το πώς θα βρεθεί ο ίδιος πιο δυνατός απέναντι στο νέο γύρο αντιλαϊκής επίθεσης που θα αντιμετωπίσει αμέσως μετά τις εκλογές, πώς θα φέρει πιο κοντά τη δική του νίκη, με ισχυρό ΚΚΕ παντού!

Κάλπικα «διακυβεύματα» για τον εγκλωβισμό του λαού

Σου λένε: «Ποιον εμπιστεύεσαι; Τον Αλέξη Τσίπρα ή τον Βαγγέλη Μεϊμαράκη;»

«Στις 21 Σεπτεμβρίου η χώρα θα κυβερνηθεί είτε από μια κυβέρνηση με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ (αυτοδύναμο ή μη) και πρωθυπουργό του Αλέξη Τσίπρα είτε από μια κυβέρνηση με κορμό τη ΝΔ. και πρωθυπουργό τον Ευ. Μεϊμαράκη. Το δίλημμα είναι πραγματικό, καθώς τρίτη επιλογή δεν υπάρχει...»
(κύριο άρθρο της «Αυγής», 8/9/2015)
Από τη στιγμή που ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ, καθώς και όλες οι βασικές αστικές πολιτικές δυνάμεις, ευθυγραμμιζόμενες με τις κυρίαρχες στρατηγικές επιλογές του εγχώριου κεφαλαίου, έχουν βάλει φαρδιά - πλατιά την υπογραφή τους στο νέο μνημόνιο, είναι επόμενο το «πραγματικό δίλημμα» που λανσάρουν να καταλήγει τελικά στην «επιλογή» του «καταλληλότερου» για την εφαρμογή του. Με άλλα λόγια, καλούν το λαό να διαλέξει ποιος θα κρατά το τιμόνι στη συνέχιση της σφαγής του για λογαριασμό των μονοπωλίων και των λυκοσυμμαχιών τους.
Πιο έντονα το εν λόγω «δίλημμα» λανσάρεται από τον ΣΥΡΙΖΑ, καθώς πατώντας στην πικρή πείρα του λαού, στη δικαιολογημένη οργή του για όλες τις διακυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, βολεύεται να παίζει με τα «διλήμματα» του «νέου» απέναντι στο «παλιό», του «αδέσμευτου» απέναντι στους «διαπλεκόμενους», του «καινούργιου» που ζητά μια «δεύτερη ευκαιρία»...
Μόνο που η ίδια η διακυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, με επιστέγασμα το νέο βάρβαρο μνημόνιο που φόρτωσε στην πλάτη του λαού, επιβεβαίωσε ότι το «νέο» του ΣΥΡΙΖΑ είναι δεσμευμένο, όπως ακριβώς και οι προκάτοχοί του, σε ό,τι πιο παλιό υπάρχει, δηλαδή στην υπηρέτηση του ίδιου του καπιταλιστικού συστήματος που σαπίζει, του συστήματος που τρέφεται με τον ιδρώτα και τις σάρκες των εργαζομένων και του λαού.Του συστήματος που πατώντας ακριβώς πάνω στη βάση του μεγαλύτερου «σκανδάλου», της «νόμιμης» κλεψιάς δηλαδή του πλούτου που παράγουν οι εργαζόμενοι, γεννά συνεχώς και τη διαφθορά και τη διαπλοκή.

Σου λένε: Ποιος μπορεί να εφαρμόσει μεν τη συμφωνία, αλλά να βελτιώσει παράλληλα ορισμένους από τους «δύσκολους όρους» της;

«Η χώρα έχει ανάγκη από πολιτική σταθερότητα και κυβέρνηση που θα υλοποιήσει τη συμφωνία με όρους μάχης και όχι παράδοσης άνευ όρων»
(κύριο άρθρο «Αυγής», 11/9/2015)
«Το ζητούμενο είναι η προγραμματική μας πορεία και η υλοποίηση συγκεκριμένων δεσμεύσεων για τις οποίες πρέπει να συνεννοηθούμε (...) Αλλά ταυτόχρονα θα φτιάξουμε και μια εθνική ομάδα διαπραγμάτευσης (...) που θα μπορεί να συζητά με τους έξω και στις αξιολογήσεις θα μπορεί, με πιο ήπιο τρόπο, να προσπαθεί να δώσει λύσεις στην υλοποίηση του τρίτου, νέου μνημονίου»
(Β. Μεϊμαράκης στο «Action 24», 4/9/2015).
Η φράση - κλειδί στο εν λόγω «δίλημμα» που λανσάρουν τόσο ο ΣΥΡΙΖΑ όσο και η ΝΔ δε θέλει και πολύ ψάξιμο: «Θα υλοποιήσουμε τις δεσμεύσεις». Ολα τα υπόλοιπα είναι άλλα λόγια να αγαπιόμαστε, είναι η απογείωση του γνωστού δουλέματος ότι η... «ανακούφιση» από τα μνημόνια περνά μέσα από τη συνεπή εφαρμογή τους!
Τα περί «υλοποίησης της συμφωνίας αλλά με όρους μάχης», όπως και τα περί «υλοποίησης με πιο ήπιο τρόπο» είναι η προσπάθεια των αστικών επιτελείων να λουστράρουν ξανά τις χρεοκοπημένες απάτες των «κόκκινων γραμμών», της «επαναδιαπραγμάτευσης» κ.ο.κ. Με «όρους μάχης» και «σκληρής διαπραγμάτευσης» μας οδήγησε άλλωστε η διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ στο νέο αντιλαϊκό μνημόνιο.

Σου λένε: Ποιος μπορεί να διασφαλίσει κυβερνητική σταθερότητα, έτσι ώστε να μην έχουμε άλλη ανασφάλεια, πισωγυρίσματα κτλ.;

«Ο τόπος έχει ανάγκη την πολιτική σταθερότητα. Χρειάζεται μια κυβέρνηση μακράς θητείας, που θα μπορέσει να πάρει τις αναγκαίες αποφάσεις, για να βγάλει τη χώρα από την κρίση» (Β. Μεϊμαράκης, συνέντευξη στο «news247.gr»)
«Ο τόπος χρειάζεται κυβέρνηση τετραετίας, χρειάζεται σταθερότητα, ο τόπος χρειάζεται, όμως, και μεγάλες αλλαγές και τομές» (Αλ. Τσίπρας, συνέντευξη στον «ΣΚΑΪ»)
«Καθρέφτης» της στρατηγικής σύμπλευσης των αστικών κομμάτων τα δύο παραπάνω αποσπάσματα, αλλά και της... «επιλογής» που «δίνουν» στο λαό τα «διλήμματα» που του λανσάρουν μπροστά στην κάλπη. Διάλεξε ποιος θα έχει το πάνω χέρι στη διαμόρφωση της «πολιτικής σταθερότητας», ποιος μπορεί να την εγγυηθεί. Δηλαδή; Διάλεξε ποιος μπορεί να διασφαλίσει τις συνθήκες που θα επιτρέψουν την απρόσκοπτη υλοποίηση των νέων αντιλαϊκών μέτρων που προβλέπει το μνημόνιο και έχει ανάγκη το κεφάλαιο...
Μόνο που ο λαός δεν έχει κανένα λόγο να αγωνιά για τα προεκλογικά και μετεκλογικά αλισβερίσια των κομμάτων του κεφαλαίου για το σχηματισμό της επόμενης αντιλαϊκής κυβέρνησης, καθώς υπάρχει η αντικειμενική βάση για συνεργασία της μιας ή της άλλης μορφής μεταξύ των κομμάτων που ψήφισαν και δεσμεύονται να υλοποιήσουν το μνημόνιο, το στόχο δηλαδή της καπιταλιστικής ανάπτυξης.
Η «σταθερότητα» για την οποία μιλάνε δεν έχει καμιά σχέση με το δικαίωμα του λαού στη σταθερή δουλειά, στη σύνταξη, στην Ασφάλιση, στην Παιδεία, στην Υγεία κ.ο.κ. Ολα αυτά θα δεχτούν νέα σκληρά πλήγματα στο πλαίσιο και του νέου μνημονίου και θα συνεχίσουν να τσακίζονται, όσο ο λαός μένει στα δεσμά του καπιταλιστικού δρόμου, της εξουσίας του κεφαλαίου και των λυκοσυμμαχιών του.

Εγχώριο κεφάλαιο: Εχει ήδη «ψηφίσει»...

«Το ζητούμενο πλέον είναι η κυβέρνηση που θα προκύψει να στοιχηθεί πλήρως πίσω από τις επιδιώξεις του συμφωνηθέντος προγράμματος προσαρμογής και να το εφαρμόσει έγκαιρα και αποτελεσματικά, καθώς αυτή είναι όντως η τελευταία προσπάθεια ανόρθωσης της ελληνικής οικονομίας» («Εβδομαδιαίο Δελτίο» ΣΕΒ, 27/8/2015).
«Το τρίτο μνημόνιο προδιαγράφει τα βήματα που πρέπει να αναληφθούν και την πορεία που θα πρέπει να ακολουθήσει η ελληνική οικονομία προς την κανονικότητα της ανταγωνιστικής ανάπτυξης» («Εβδομαδιαίο Δελτίο» ΣΕΒ, 3/9/2015).
Για το εγχώριο κεφάλαιο υπάρχει και το ουσιαστικό «ζητούμενο» από τις εκλογές, ένα «ζητούμενο» μάλιστα που οι φορείς του θέτουν ιδιαίτερα ανοιχτά στις συγκεκριμένες εκλογές και με αλλεπάλληλες παρεμβάσεις: Είναι η «πλήρης», «έγκαιρη» και «αποτελεσματική» εφαρμογή του μνημονίου, καθώς αυτό αποτελεί την «τελευταία προσπάθεια ανόρθωσης» της κερδοφορίας του και της «ανταγωνιστικής ανάπτυξής» του.
Περιγράφουν, μάλιστα, με σαφήνεια στα κόμματά τους και ειδικά στους... «μονομάχους της πρωτιάς», όπως αποκαλούν τον ΣΥΡΙΖΑ και τη ΝΔ, το πώς θα διασφαλιστεί αυτό το ζητούμενο: «Η Ελλάδα», γράφει στο ΑΠΕ ο πρόεδρος του ΣΕΒ, Θ. Φέσσας, «έχει μόνο μία επιλογή - στην οποία συμφωνούν οι δύο "μονομάχοι" της πρωτιάς στις εκλογές: Να κοιτάξει μπροστά. Αυτό το "μπροστά" συνδέεται με έναν οδικό χάρτη και δεσμεύσεις που υπερβαίνουν τις βεβαιότητες του ενός ή του άλλου και απαιτούν συλλογική δουλειά, υπερκομματική λογική, συναίνεση και ουσιαστικό κοινωνικό διάλογο»...
Τοποθετήσεις, αν μη τι άλλο, χρήσιμες για να διαλύεται η ομίχλη με την οποία επιχειρούν να σκεπάσουν την αντιλαϊκή πολιτική τα διάφορα προπαγανδιστικά αστικά επιτελεία: Μέσα στα λόγια του εγχώριου κεφαλαίου μπορεί κανείς να «διαβάσει» καθαρά για λογαριασμό ποιανού φορτώθηκε ο λαός τρία μνημόνια, γιατί όλα τα βασικά κόμματα της αστικής διαχείρισης ψήφισαν παρέα το τρίτο μνημόνιο, γιατί σήμερα όλα αυτά τα κόμματα πίνουν νερό στο όνομα της «πολιτικής σταθερότητας», γιατί τα μέτρα που περιλαμβάνονται στα μνημόνια είναι μέτρα που ήρθαν για να μείνουν, αφού πάνω σε αυτά θα στηριχθεί η «κανονικότητα της ανταγωνιστικής ανάπτυξης»...

Μέθοδος που «κερδίζει» δεν αλλάζει...

Με την υπογραφή του τρίτου αντιλαϊκού μνημονίου οι μάσκες έπεσαν και η αλήθεια αποκαλύφτηκε, δυστυχώς πικρή για το λαό, οι ελπίδες του οποίου για έστω μικρή ανακούφιση κονιορτοποιήθηκαν κάτω από τις εκατοντάδες σελίδες αντιλαϊκών μνημονιακών μέτρων. Μέτρα που ο ΣΥΡΙΖΑ ψήφισε στη Βουλή μαζί με τους ΑΝΕΛ φυσικά, τη ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και το Ποτάμι, σε μια έμπρακτη έκφραση της στρατηγικής τους ταύτισης σε μια πολιτική, εξόδου από την κρίση, που υπηρετεί την καπιταλιστική ανάκαμψη, διασφαλίζει την ανταγωνιστικότητα του κεφαλαίου και τη θέση του μέσα στη λυκοσυμμαχία της ΕΕ.

Κατόπιν αυτών η παλιά απάτη αποκαλύφτηκε και αχρηστεύτηκε, νέα έπρεπε να εφευρεθεί αφού η ανάγκη του συστήματος για χειραγώγηση και ενσωμάτωση του λαού στα προτάγματά του είναι πάγια και διαρκής. Ετσι, λοιπόν, μπροστά στην κάλπη της 20ής του Σεπτέμβρη η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ ανεβάζει την ...παράσταση των «αντισταθμιστικών», των «αντίρροπων» μέτρων και του «παράλληλου προγράμματος», της «συνεχούς διαπραγμάτευσης» πάνω στα ζητήματα που έμειναν τάχα «ανοιχτά» στο μνημόνιο!

Νυχθημερόν τα επιτελεία της Κουμουνδούρου διατείνονται ότι το μνημόνιο ήταν μια αναγκαστική επιλογή, που έκαναν με το πιστόλι στον κρόταφο και προκειμένου να αποφευχθούν τα χειρότερα. Και προσθέτουν ότι αφού τα χειρότερα αποφεύχθηκαν (για ποιον άραγε;) τώρα υπάρχει η δυνατότητα της ήπιας προσαρμογής με αντισταθμιστικά μέτρα σε αυτά που έχουν συμφωνηθεί με τους «εταίρους» στην Ευρώπη, ώστε να ανατραπούν ή έστω να αμβλυνθούν οι επιπτώσεις από το μνημόνιο που ψήφισαν. Σπεύδουν, βεβαίως, να εισαγάγουν εκ νέου την παλιά απάτη της αμοιβαία επωφελούς, για κεφάλαιο και λαό, εξόδου απ' την κρίση, υποστηρίζοντας ότι έτσι θα πληγούν λιγότερο όσοι θίγονται από τα μέτρα και θα υπάρξει ανάκαμψη.

Τα ίδια ισχυρίζονταν η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ τα προηγούμενα χρόνια, που αφού έκαναν τη «βρώμικη» δουλειά συνομολογώντας μνημόνια, παρουσιάζονταν στο λαό ζητώντας του μια ακόμα ευκαιρία για να τον ανακουφίσουν απ' τις συνέπειές τους! Δεν πρόκειται απλά για ψέμα αλλά για εμπαιγμό χειρίστου είδους. Αξίζει να θυμίσουμε ότι ακόμα και μερικές ώρες πριν από το κλείσιμο της αντιλαϊκής συμφωνίας με τους εκπροσώπους ιμπεριαλιστικών μηχανισμών, ο ΣΥΡΙΖΑ μιλούσε για ...«κόκκινες γραμμές», όπως το ΕΚΑΣ, ο κατώτατος μισθός, η μη μείωση στις συντάξεις κ.λπ. συνδέοντας αυτές τις «γραμμές» με μια «αμοιβαία επωφελή συμφωνία». Και τι έγινε αμέσως μετά; Νέο τρίτο μνημόνιο με σταδιακή κατάργηση του ΕΚΑΣ, μειώσεις σε μισθούς και συντάξεις...

Αν κάνει κανείς τον κόπο να ασχοληθεί πιο επισταμένα με όσα ο ΣΥΡΙΖΑ παρουσιάζει σαν «αντισταθμιστικά» μέτρα, θα διαπιστώσει πως δεν είναι παρά «ασπιρίνες» για ανίατες παθήσεις. Μέτρα διαχείρισης της ακραίας και μόνο φτώχειας, όπως κουπόνια σίτισης και στέγασης, τα οποία «κοσμούν» τα εγχειρίδια διαχείρισης του πολιτικού προσωπικού του κεφαλαίου σε όλα τα καπιταλιστικά κράτη και υλοποιούνται προκειμένου να αμβλύνονται οι πλέον οξυμένες εκφράσεις της ανέχειας, που ο καπιταλισμός προσφέρει απλόχερα. Πρόκειται για μέτρα στη λογική «μάθε να ζεις με τη φτώχεια» και όχι βεβαίως μέτρα αντιμετώπισης της φτώχειας.

Ο λαός δεν μπορεί να δει το τυρί και να μη δει τη φάκα. Κι αυτή ακούει στο όνομα ανάκαμψη της καπιταλιστικής κερδοφορίας, που διαπερνά το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ και των άλλων αστικών πολιτικών δυνάμεων, με τους όρους της στρατηγικής της ΕΕ, η οποία συνιστά από μόνη της μνημόνιο διαρκείας. Μάλιστα, το γεγονός ότι η ελληνική καπιταλιστική οικονομία δυσκολεύεται να περάσει σε φάση ανάκαμψης αποτελεί βέβαιη εγγύηση ότι τα αντιλαϊκά μέτρα ήρθαν για να μείνουν και να βαθύνουν ακόμα περισσότερο, δηλαδή τα χειρότερα είναι από χέρι δεδομένα.

Η αλήθεια είναι πως ο ΣΥΡΙΖΑ ούτε θέλει ούτε μπορεί να αντισταθμίσει, πολύ περισσότερο να ανακτήσει ο λαός τις απώλειες που είχε τα τελευταία χρόνια, αφού θέλει να υπηρετήσει τους στόχους του κεφαλαίου και μπόρεσε, για να το κάνει αυτό, να φορτώσει στο λαό ένα ακόμα μνημόνιο. Οι στόχοι αυτοί προϋποθέτουν, όπως άλλωστε αποτυπώνονται στις διάφορες παρεμβάσεις εκπροσώπων του κεφαλαίου και της ΕΕ: Φθηνότερη εργατική δύναμη, δημοσιονομική σταθερότητα σε βάρος του λαού, ελεύθερη κίνηση κεφαλαίου, σύμφωνα με τη Συνθήκη του Μάαστριχτ, κοινοτικές ποσοστώσεις και δεσμεύσεις που αφορούν το παρόν και το μέλλον της εγχώριας αγροτικής και βιομηχανικής παραγωγής.

Σήμερα, αυτή η αλήθεια είναι περισσότερο ορατή στους ανθρώπους του μόχθου, περισσότερο ορατός όμως είναι και ο άλλος δρόμος ανάπτυξης που προτείνει το ΚΚΕ και οι εργαζόμενοι μπορούν να κάνουν βήματα στην κατεύθυνσή του και με την ψήφο τους στην επικείμενη εκλογική αναμέτρηση.

Ντεκόρ για αντικομμουνισμό από τη χρυσή αυγή

Το βράδυ της Τετάρτης, η Χρυσή Αυγή διοργάνωσε μια αναιμική προεκλογική συγκέντρωση στο Πέραμα, μέσα στα γραφεία της, στην οποία δεν συμμετείχαν περισσότερα από 30 άτομα. Την επομένη, πρωί πρωί, για να διασκεδάσουν προφανώς τις εντυπώσεις, οι χρυσαυγίτες ανάρτησαν στο site τους φωτογραφίες και βίντεο, με τον τίτλο «Η Χρυσή Αυγή στην Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη Περάματος». Στην πραγματικότητα, βέβαια, οι χρυσαυγίτες ουδέποτε πάτησαν το πόδι τους στη Ζώνη. Η «περιοδεία» τους αφορά την επίσκεψη τεσσάρων βουλευτών της στα γραφεία του «Σωματείου Ελλήνων Εργαζομένων "Ο Αγιος Νικόλαος"», δηλαδή του δουλεμπορικού που έστησε η Χρυσή Αυγή στο Πέραμα, το οποίο στεγάζεται μερικές εκατοντάδες μέτρα μακριά από τη Ζώνη. Μάλιστα, στα βίντεο και στις φωτογραφίες που δημοσιεύουν, πέρα από τα γνωστά τσιράκια των μεγαλοεργολάβων και των εφοπλιστών, που πρωτοστάτησαν στη συγκρότηση του δουλεμπορικού, βρίσκονταν και ορισμένοι από τους γνωστότερους μπράβους του Περάματος. Για εργάτες, βέβαια, ούτε λόγος! Γιατί, όμως, όλη αυτή η φασαρία από τους χρυσαυγίτες; Για να φτιαχτεί το ντεκόρ, προκειμένου ο Κασιδιάρης να κάνει την εξής δήλωση: «Η Ζώνη του Περάματος θα λειτουργήσει ξανά υπό την αιγίδα της Χρυσής Αυγής και με τα σωματεία των εργαζομένων και θα απομονώσουμε τους επαγγελματίες εργατοπατέρες του ΚΚΕ που λειτουργούν για ξένα συμφέροντα και έστειλαν τα ελληνικά πλοία στην Τουρκία». Αντικομμουνιστική χολή και μίσος για τα εργατικά δικαιώματα είναι το μείγμα που σερβίρει η Χρυσή Αυγή στο λαό του Περάματος. Η εκλογική της αποδυνάμωση με ενίσχυση του ΚΚΕ είναι η απάντηση που θα βουλώσει κυριολεκτικά το στόμα των χρυσαυγιτών...

Αποκαλύπτονται

«Στήριξα τη συμφωνία της 20ής Φλεβάρη με την έννοια ότι ήθελα να φτάσουμε σε έναν έντιμο συμβιβασμό». Αυτό είπε την Παρασκευή το πρωί η υποψήφια με τη Λαϊκή Ενότητα και πρώην υπουργός της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ Νάντια Βαλαβάνη. Μία ωμή ομολογία που αποκαλύπτει το μέγεθος της κοροϊδίας απέναντι στο λαό!
Αυτό, λοιπόν, που στήριξε η Ν. Βαλαβάνη ήταν το «άνοιγμα» του Ασφαλιστικού και των Εργασιακών, η εφαρμογή της «εργαλειοθήκης» του ΟΟΣΑ, οι αλλαγές στο Φορολογικό σε βάρος των λαϊκών στρωμάτων, η υλοποίηση των ιδιωτικοποιήσεων, το Δημοσιονομικό Συμβούλιο, που κόβει αυτόματα τις δημόσιες δαπάνες σε μισθούς, συντάξεις, πόρους σε νοσοκομεία, σχολεία, ιδρύματα Πρόνοιας. Γιατί όλα αυτά προέβλεπε η περίφημη συμφωνία της 20ής Φλεβάρη. Και όλα αυτά συνοδεύονταν από το περίφημο «θα τηρήσουμε τις υποχρεώσεις μας στους δανειστές εις το διηνεκές», όπως έγραφε στην εισαγωγή της η ίδια συμφωνία! Ολα αυτά είναι που ο Π. Λαφαζάνης, τότε υπερυπουργός της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, έλεγε πως δεν είναι απαραίτητο να έρθουν στη Βουλή για να συζητηθούν.
Θυμίζουμε, επίσης, πως τότε η κα Βαλαβάνη, που σήμερα το παίζει «αντιμνημονιακή», όπως και οι υπόλοιποι στη ΛΑΕ, έλεγε πως «είναι πατριωτικό καθήκον» να πληρώσει ο λαός τον ΕΝΦΙΑ, τους φόρους που είχαν επιβάλει η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ από το 1ο και το 2ο μνημόνιο. Τόσο αντιμνημονιακοί, τόσο φιλολαϊκοί... Στην περίπτωση της ΛΑΕ, οι μάσκες δεν πέφτουν, τις ρίχνουν μόνοι τους. Και ο λαός καταλαβαίνει πλέον ότι η παρωδία του ψέματος που ξεκίνησε ο ΣΥΡΙΖΑ συνεχίζεται από τον ΣΥΡΙΖΑ νούμερο 2.