Στην ομιλία του ο Γιάννης Τασιούλας πρόεδρος της Ομοσπονδίας Οικοδόμων Ελλάδας στο συλλαλητήριο του ΠΑΜΕ στην Αθήνα το Σάββατο 7 Δεκέμβρη τόνισε:
«Συναδέλφισσες, συνάδελφοι,
Κυβέρνηση - ΕΕ, κλιμακώνουν την επίθεση απέναντι στη ζωή των εργατικών - λαϊκών οικογενειών.
Έχουν αναλάβει να υλοποιήσουν νέα αντεργατικά μέτρα που βάζουν ταφόπλακα στις συντάξεις, τις παροχές Υγείας, σε ό,τι απέμεινε όρθιο στην Κοινωνική Ασφάλιση.
Τα μέτρα θίγουν τους πάντες. Δεν εξαιρούν κανέναν. Παλιούς και νέους ασφαλισμένους. Στο δημόσιο και τον ιδιωτικό τομέα. Θίγουν εργαζόμενες μητέρες με ανήλικα παιδιά. Τσακίζουν το μέλλον της νεολαίας.
Είναι εγκληματικά σε βάρος των οικοδόμων που θα πρέπει να δουλέψουν 60 χρόνια για να συμπληρώσουν 6000 ένσημα για να έχουν την κατώτερη σύνταξη. Των εργαζομένων στον Τουρισμό που παρά την ανάκαμψη που διατυμπανίζουν σε όλες τις πτώσεις η κυβέρνηση και οι μεγαλοξενοδόχοι, θα χρειάζεται να δουλεύουν δυο ζωές για να πάρουν ψίχουλα αντί για σύνταξη.
Είναι μέτρα εγκληματικά για τους μουσικούς, τους ηθοποιούς, όσους υποχρεώνονται να δουλεύουν λιγότερο από 300 ημέρες το χρόνο. Σε βάρος των εκατοντάδων χιλιάδων που είναι καταδικασμένοι στην ανεργία, στις ευέλικτες μορφές απασχόλησης.
Κυβέρνηση και ΕΕ θέλουν να απαλλάξουν το κεφάλαιο από την υποχρέωση της Κοινωνικής Ασφάλισης.
Να καταργήσουν κατακτήσεις, που κερδήθηκαν με σκληρούς αγώνες και αίμα, για να χρηματοδοτήσουν την ανάπτυξή τους.
Να ανοίξουν νέους δρόμους κερδοφορίας στους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους.
Να στείλουν εμάς και τα παιδιά μας στα δόντια της ιδιωτικής ασφάλισης.
Έχουν προαποφασίσει εδώ και πολλά χρόνια, από τις αρχές της δεκαετίας του '90, όσα υλοποιούν σήμερα. Χρόνια τώρα τα προωθούν βήμα - βήμα. Τα προετοιμάζουν με διλήμματα και κινδυνολογία για να καλλιεργήσουν τον εφησυχασμό, το φόβο για τα χειρότερα.
Κρύβουν ότι υπάρχουν δυνατότητες να ζήσει ο λαός καλύτερα. Δυνατότητες, που συνθλίβονται στις μυλόπετρες αυτού του συστήματος.
Παρουσιάζονται κάθε φορά ως σωτήρες της ΚΑ.
Ότι τα μέτρα που παίρνουν θα εξασφάλιζαν τα Ταμεία για δεκαετίες. Όμως πριν στεγνώσει το μελάνι των παλιών φέρνουν νέα και λένε πάλι τα ίδια.
Έχουμε γνωρίσει κάθε λογής σωτήρες, που τσάκιζαν τη ζωή μας, που μοίραζαν απλόχερα υποσχέσεις πάντα «για το καλό μας».
Κανένα καλό όμως δεν είδαμε.
Αντίθετα, είδαμε να κατρακυλάνε οι συντάξεις, να ανεβαίνουν τα όρια ηλικίας, να μειώνονται οι παροχές Υγείας, που και αυτές θα εξαρτώνται από τον αριθμό των ενσήμων με αποτέλεσμα να μετατρέπονται σε είδος πολυτελείας.
Οι υποσχέσεις και οι σωτήρες, παλιοί και νέοι, περισσεύουν και σήμερα.
Κάθε εργάτης και εργάτρια πρέπει να παραμερίσει τις υποσχέσεις που σήμερα μάλιστα περιορίζονται στη διαχείριση της ακραίας φτώχειας στη λογική του πτωχοκομείου και να σκεφτεί:
- Είναι δυνατόν να βελτιωθεί η ζωή του χωρίς αγώνα ενάντια στα συμφέροντα των μεγαλοεπιχειρηματιών; Χωρίς σύγκρουση που στο επίκεντρό της θα έχει την ολόπλευρη ικανοποίηση των εργατικών, λαϊκών αναγκών;
- Είναι σωστό να περιμένει λύσεις από την ΕΕ, τις αγορές, τους μηχανισμούς του κεφαλαίου, που απαιτούν από εμάς τους εργάτες θυσίες για να μας «νοικοκυρέψουν», να μας κάνουν όπως λένε «σύγχρονο κράτος»;
Η απάντηση πρέπει να είναι ξεκάθαρη.
Αγκαλιά με τους βιομηχάνους, τους φαρμακοβιομήχανους και τους μεγαλοεπιχειρηματίες, λύσεις δεν μπορούν να υπάρχουν για το λαό.
Οι λύσεις, που δίνουν οι κυβερνήσεις του κεφαλαίου και της διαχείρισης της εξουσίας τους, στοχεύουν να φτιάξουν ένα κράτος πιο αποτελεσματικό για τα συμφέροντα τους, με το λαό να φυτοζωεί με ένα «ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα», με ψίχουλα αντί για σύνταξη και μεροκάματο.
Σε αυτό το πλαίσιο οι εργάτες και οι εργάτριες, οι φτωχοί αγρότες, οι αυτοαπασχολούμενοι, οι άνεργοι, οι συνταξιούχοι, η νεολαία και οι γυναίκες θα βρίσκονται συνεχώς μπροστά σε νέα προβλήματα. Η ζωή τους θα χειροτερεύει.
Συναδέλφισσες, συνάδελφοι,
Μπορούμε να τους σταματήσουμε. Να γίνουμε ο καταλύτης των εξελίξεων.
Να βάλουμε εμπόδια στον αντεργατικό οδοστρωτήρα.
Να ανοίξουμε νέους δρόμους για νικηφόρα αποτελέσματα και μεγάλες νίκες που θα εξασφαλίσουν ο πλούτος που παράγουμε να επιστρέψει σε εμάς και όχι στις τσέπες του κεφαλαίου.
Εμπρός όλοι στον αγώνα.
Είναι καθήκον του καθενός και της καθεμιάς.
Είναι ώρα ευθύνης.
Κανένας δεν πρέπει να λείψει από αυτόν τον αγώνα.
Καλούμε όλους τους εργαζόμενους, τους άνεργους, τους νέους, τα φτωχά λαϊκά στρώματα να κλιμακώσουμε τον αγώνα μας. Να δώσουμε μαζική, αποφασιστική απάντηση.
Καλούμε σε απεργιακό συναγερμό.
Οι επόμενες ώρες και ημέρες να αξιοποιηθούν για την προετοιμασία μιας απεργίας που να είναι αντίστοιχη με την επίθεση που δεχόμαστε.
Στην απεργία να νεκρώσουν οι χώροι δουλειάς, τα εργοστάσια, τα εργοτάξια, τα μαγαζιά. Να πάρουν μέρος μαζικά στις απεργιακές συγκεντρώσεις οι εργάτες και οι εργάτριες, οι άνεργοι, οι συνταξιούχοι, οι αυτοαπασχολούμενοι, η νεολαία και οι γυναίκες.
Η απεργία να στείλει το δικό μας μήνυμα απέναντι στην κυβέρνηση, την ΕΕ και τους μεγαλοεπιχειρηματίες:
Ότι δε συμβιβαζόμαστε, θα παλέψουμε με επίκεντρο τα δικά μας συμφέροντα. Να μην περάσουν τα αντιασφαλιστικά μέτρα.
Ότι δε δεχόμαστε να ζήσουμε χωρίς δουλειά, χωρίς μεροκάματα και μισθούς με βάση τις ανάγκες μας, χωρίς σύνταξη.
Ότι δεν θα επιτρέψουμε σε κανέναν, σήμερα, που υπάρχουν οι προϋποθέσεις ο εργάτης να απολαύσει ανώτερο επίπεδο ζωής με βάση την κοινωνική εξέλιξη, την εξέλιξη της επιστήμης και της τεχνολογίας, με βάση τον πλούτο που περνάει από τις πλάτες του, να θυσιαστεί για τα συμφέροντα των μεγαλοεπιχειρηματιών.
Συναδέλφισσες, συνάδελφοι,
Μπορούμε να τα καταφέρουμε.
Αντλούμε τη δύναμή μας από την εμπιστοσύνη μας στην εργατική τάξη, τη φτωχολογιά, που αργά ή γρήγορα θα βρεθεί στο προσκήνιο των εξελίξεων.
Παίρνουμε κουράγιο από την επιτυχία του πανελλαδικού συλλαλητηρίου του ΠΑΜΕ την 1η Νοέμβρη στο οποίο συμμετείχαν πάνω από 1000 συνδικαλιστικές οργανώσεις και χιλιάδες λαού, από την απεργιακή μάχη που δώσαμε στις 27 Νοέμβρη που έδειξαν ότι υπάρχουν δυνάμεις που αντιστέκονται στην εγκληματική δράση των μονοπωλίων, του κεφαλαίου και των κυβερνήσεων τους. Δυνάμεις, που μπορούν να γίνουν περισσότερες, να συμβάλουν αποφασιστικά στην αναζωογόνηση των συνδικάτων, στο δυνάμωμα του εργατικού κινήματος και των αγώνων. Μπορούν και πρέπει να συστρατευτούν δίπλα μας. Να πυκνώσουν τις γραμμές του ΠΑΜΕ που αταλάντευτα είναι η μόνη δύναμη μέσα στο εργατικό κίνημα που οργανώνει καθημερινά τον αγώνα ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική, στην εργοδοτική τρομοκρατία, που αποκαλύπτει στους εργαζόμενους τον ρόλο και τις τεράστιες ευθύνες που έχει ο παλιός και ο νέος κυβερνητικός εργοδοτικός συνδικαλισμός για τη σημερινή κατάσταση.
Αντλούμε αισιοδοξία από την αποφασιστική συνεισφορά στην οργάνωση αυτού του αγώνα, εκατοντάδων πρωτοπόρων εργατών του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος και άλλων αγωνιστών που κόντρα σε δυσκολίες, χωρίς να λυπηθούν θυσίες, οργώνουν τους χώρους δουλειάς, τα εργοστάσια, τις γειτονιές, όπως έγινε αυτές τις μέρες και το ίδιο θα γίνει και τις επόμενες».
«Συναδέλφισσες, συνάδελφοι,
Κυβέρνηση - ΕΕ, κλιμακώνουν την επίθεση απέναντι στη ζωή των εργατικών - λαϊκών οικογενειών.
Έχουν αναλάβει να υλοποιήσουν νέα αντεργατικά μέτρα που βάζουν ταφόπλακα στις συντάξεις, τις παροχές Υγείας, σε ό,τι απέμεινε όρθιο στην Κοινωνική Ασφάλιση.
Τα μέτρα θίγουν τους πάντες. Δεν εξαιρούν κανέναν. Παλιούς και νέους ασφαλισμένους. Στο δημόσιο και τον ιδιωτικό τομέα. Θίγουν εργαζόμενες μητέρες με ανήλικα παιδιά. Τσακίζουν το μέλλον της νεολαίας.
Είναι εγκληματικά σε βάρος των οικοδόμων που θα πρέπει να δουλέψουν 60 χρόνια για να συμπληρώσουν 6000 ένσημα για να έχουν την κατώτερη σύνταξη. Των εργαζομένων στον Τουρισμό που παρά την ανάκαμψη που διατυμπανίζουν σε όλες τις πτώσεις η κυβέρνηση και οι μεγαλοξενοδόχοι, θα χρειάζεται να δουλεύουν δυο ζωές για να πάρουν ψίχουλα αντί για σύνταξη.
Είναι μέτρα εγκληματικά για τους μουσικούς, τους ηθοποιούς, όσους υποχρεώνονται να δουλεύουν λιγότερο από 300 ημέρες το χρόνο. Σε βάρος των εκατοντάδων χιλιάδων που είναι καταδικασμένοι στην ανεργία, στις ευέλικτες μορφές απασχόλησης.
Κυβέρνηση και ΕΕ θέλουν να απαλλάξουν το κεφάλαιο από την υποχρέωση της Κοινωνικής Ασφάλισης.
Να καταργήσουν κατακτήσεις, που κερδήθηκαν με σκληρούς αγώνες και αίμα, για να χρηματοδοτήσουν την ανάπτυξή τους.
Να ανοίξουν νέους δρόμους κερδοφορίας στους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους.
Να στείλουν εμάς και τα παιδιά μας στα δόντια της ιδιωτικής ασφάλισης.
Έχουν προαποφασίσει εδώ και πολλά χρόνια, από τις αρχές της δεκαετίας του '90, όσα υλοποιούν σήμερα. Χρόνια τώρα τα προωθούν βήμα - βήμα. Τα προετοιμάζουν με διλήμματα και κινδυνολογία για να καλλιεργήσουν τον εφησυχασμό, το φόβο για τα χειρότερα.
Κρύβουν ότι υπάρχουν δυνατότητες να ζήσει ο λαός καλύτερα. Δυνατότητες, που συνθλίβονται στις μυλόπετρες αυτού του συστήματος.
Παρουσιάζονται κάθε φορά ως σωτήρες της ΚΑ.
Ότι τα μέτρα που παίρνουν θα εξασφάλιζαν τα Ταμεία για δεκαετίες. Όμως πριν στεγνώσει το μελάνι των παλιών φέρνουν νέα και λένε πάλι τα ίδια.
Έχουμε γνωρίσει κάθε λογής σωτήρες, που τσάκιζαν τη ζωή μας, που μοίραζαν απλόχερα υποσχέσεις πάντα «για το καλό μας».
Κανένα καλό όμως δεν είδαμε.
Αντίθετα, είδαμε να κατρακυλάνε οι συντάξεις, να ανεβαίνουν τα όρια ηλικίας, να μειώνονται οι παροχές Υγείας, που και αυτές θα εξαρτώνται από τον αριθμό των ενσήμων με αποτέλεσμα να μετατρέπονται σε είδος πολυτελείας.
Οι υποσχέσεις και οι σωτήρες, παλιοί και νέοι, περισσεύουν και σήμερα.
Κάθε εργάτης και εργάτρια πρέπει να παραμερίσει τις υποσχέσεις που σήμερα μάλιστα περιορίζονται στη διαχείριση της ακραίας φτώχειας στη λογική του πτωχοκομείου και να σκεφτεί:
- Είναι δυνατόν να βελτιωθεί η ζωή του χωρίς αγώνα ενάντια στα συμφέροντα των μεγαλοεπιχειρηματιών; Χωρίς σύγκρουση που στο επίκεντρό της θα έχει την ολόπλευρη ικανοποίηση των εργατικών, λαϊκών αναγκών;
- Είναι σωστό να περιμένει λύσεις από την ΕΕ, τις αγορές, τους μηχανισμούς του κεφαλαίου, που απαιτούν από εμάς τους εργάτες θυσίες για να μας «νοικοκυρέψουν», να μας κάνουν όπως λένε «σύγχρονο κράτος»;
Η απάντηση πρέπει να είναι ξεκάθαρη.
Αγκαλιά με τους βιομηχάνους, τους φαρμακοβιομήχανους και τους μεγαλοεπιχειρηματίες, λύσεις δεν μπορούν να υπάρχουν για το λαό.
Οι λύσεις, που δίνουν οι κυβερνήσεις του κεφαλαίου και της διαχείρισης της εξουσίας τους, στοχεύουν να φτιάξουν ένα κράτος πιο αποτελεσματικό για τα συμφέροντα τους, με το λαό να φυτοζωεί με ένα «ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα», με ψίχουλα αντί για σύνταξη και μεροκάματο.
Σε αυτό το πλαίσιο οι εργάτες και οι εργάτριες, οι φτωχοί αγρότες, οι αυτοαπασχολούμενοι, οι άνεργοι, οι συνταξιούχοι, η νεολαία και οι γυναίκες θα βρίσκονται συνεχώς μπροστά σε νέα προβλήματα. Η ζωή τους θα χειροτερεύει.
Συναδέλφισσες, συνάδελφοι,
Μπορούμε να τους σταματήσουμε. Να γίνουμε ο καταλύτης των εξελίξεων.
Να βάλουμε εμπόδια στον αντεργατικό οδοστρωτήρα.
Να ανοίξουμε νέους δρόμους για νικηφόρα αποτελέσματα και μεγάλες νίκες που θα εξασφαλίσουν ο πλούτος που παράγουμε να επιστρέψει σε εμάς και όχι στις τσέπες του κεφαλαίου.
Εμπρός όλοι στον αγώνα.
Είναι καθήκον του καθενός και της καθεμιάς.
Είναι ώρα ευθύνης.
Κανένας δεν πρέπει να λείψει από αυτόν τον αγώνα.
Καλούμε όλους τους εργαζόμενους, τους άνεργους, τους νέους, τα φτωχά λαϊκά στρώματα να κλιμακώσουμε τον αγώνα μας. Να δώσουμε μαζική, αποφασιστική απάντηση.
Καλούμε σε απεργιακό συναγερμό.
Οι επόμενες ώρες και ημέρες να αξιοποιηθούν για την προετοιμασία μιας απεργίας που να είναι αντίστοιχη με την επίθεση που δεχόμαστε.
Στην απεργία να νεκρώσουν οι χώροι δουλειάς, τα εργοστάσια, τα εργοτάξια, τα μαγαζιά. Να πάρουν μέρος μαζικά στις απεργιακές συγκεντρώσεις οι εργάτες και οι εργάτριες, οι άνεργοι, οι συνταξιούχοι, οι αυτοαπασχολούμενοι, η νεολαία και οι γυναίκες.
Η απεργία να στείλει το δικό μας μήνυμα απέναντι στην κυβέρνηση, την ΕΕ και τους μεγαλοεπιχειρηματίες:
Ότι δε συμβιβαζόμαστε, θα παλέψουμε με επίκεντρο τα δικά μας συμφέροντα. Να μην περάσουν τα αντιασφαλιστικά μέτρα.
Ότι δε δεχόμαστε να ζήσουμε χωρίς δουλειά, χωρίς μεροκάματα και μισθούς με βάση τις ανάγκες μας, χωρίς σύνταξη.
Ότι δεν θα επιτρέψουμε σε κανέναν, σήμερα, που υπάρχουν οι προϋποθέσεις ο εργάτης να απολαύσει ανώτερο επίπεδο ζωής με βάση την κοινωνική εξέλιξη, την εξέλιξη της επιστήμης και της τεχνολογίας, με βάση τον πλούτο που περνάει από τις πλάτες του, να θυσιαστεί για τα συμφέροντα των μεγαλοεπιχειρηματιών.
Συναδέλφισσες, συνάδελφοι,
Μπορούμε να τα καταφέρουμε.
Αντλούμε τη δύναμή μας από την εμπιστοσύνη μας στην εργατική τάξη, τη φτωχολογιά, που αργά ή γρήγορα θα βρεθεί στο προσκήνιο των εξελίξεων.
Παίρνουμε κουράγιο από την επιτυχία του πανελλαδικού συλλαλητηρίου του ΠΑΜΕ την 1η Νοέμβρη στο οποίο συμμετείχαν πάνω από 1000 συνδικαλιστικές οργανώσεις και χιλιάδες λαού, από την απεργιακή μάχη που δώσαμε στις 27 Νοέμβρη που έδειξαν ότι υπάρχουν δυνάμεις που αντιστέκονται στην εγκληματική δράση των μονοπωλίων, του κεφαλαίου και των κυβερνήσεων τους. Δυνάμεις, που μπορούν να γίνουν περισσότερες, να συμβάλουν αποφασιστικά στην αναζωογόνηση των συνδικάτων, στο δυνάμωμα του εργατικού κινήματος και των αγώνων. Μπορούν και πρέπει να συστρατευτούν δίπλα μας. Να πυκνώσουν τις γραμμές του ΠΑΜΕ που αταλάντευτα είναι η μόνη δύναμη μέσα στο εργατικό κίνημα που οργανώνει καθημερινά τον αγώνα ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική, στην εργοδοτική τρομοκρατία, που αποκαλύπτει στους εργαζόμενους τον ρόλο και τις τεράστιες ευθύνες που έχει ο παλιός και ο νέος κυβερνητικός εργοδοτικός συνδικαλισμός για τη σημερινή κατάσταση.
Αντλούμε αισιοδοξία από την αποφασιστική συνεισφορά στην οργάνωση αυτού του αγώνα, εκατοντάδων πρωτοπόρων εργατών του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος και άλλων αγωνιστών που κόντρα σε δυσκολίες, χωρίς να λυπηθούν θυσίες, οργώνουν τους χώρους δουλειάς, τα εργοστάσια, τις γειτονιές, όπως έγινε αυτές τις μέρες και το ίδιο θα γίνει και τις επόμενες».
