Με λεκτικές ακροβασίες επιχείρησε χτες η
κυβέρνηση να κάνει καθαρό ότι η καταστολή θα συνεχίσει να είναι
αναπόσπαστο κομμάτι της δράσης της Ελληνικής Αστυνομίας. Ο αρμόδιος
υπουργός αναφέρθηκε σε «αμυντικού» χαρακτήρα χρήση χημικών σε
διαδηλώσεις, αλλά και ...«ήπια χρήση της νόμιμης και πρόσφορης
παρέμβασης στις περιπτώσεις διατάραξης της τάξης». Ετσι, οι διαδηλωτές
θα γνωρίζουν πλέον πως το ψέκασμά τους με ασφυξιογόνα θα γίνεται για
«αμυντικούς» λόγους και η παρουσία των ασφαλιτών στις διαδηλώσεις θα
είναι «ήπια» και «νόμιμη».
Σε εποχή χτυπήματος των εργασιακών δικαιωμάτων και κοινωνικών αναταραχών, η κυβέρνηση σπεύδει να κάνει καθαρό ότι το αστικό κράτος έχει συνέχεια, άρα και η καταστολή. Στο πλαίσιο αυτό, ο αρμόδιος υπουργός Γ. Πανούσης -γνωστός για τέτοιου είδους ακροβασίες και ως καθηγητής στο Πανεπιστήμιο- «ανακάλυψε» ως άλλος Λάσκαρης (είχε κηρύξει το τέλος της πάλης των τάξεων) πως «η σημερινή πολιτική και κοινωνική συγκυρία επιτρέπει τη συμφιλίωση Αστυνομίας και Κοινωνίας μέσα στο συνταγματικό πλαίσιο μιας ευνομούμενης Δημοκρατίας κι ενός σύγχρονου Κράτους Δικαίου», για να αξιώσει στη συνέχεια ότι «πρέπει όλοι, κόμματα, φορείς, υπηρεσίες, να πιστέψουμε σε αυτόν το στόχο και να δουλέψουμε προς αυτή την κατεύθυνση, γιατί έτσι θα υπηρετήσουμε καλύτερα και το δημόσιο συμφέρον και την κοινωνική ειρήνη». Δηλαδή, να λένε οι διαδηλωτές «σφάξε με αγά μου να αγιάσω». Κατά τον υπουργό, «η κατασταλτική και μόνο λειτουργία της Αστυνομίας -απαραίτητη στην αντιμετώπιση του οργανωμένου εγκλήματος και της τρομοκρατίας- δεν πρέπει να αποτελεί την πρώτη λύση, αλλά την έσχατη». Με άλλα λόγια, η καταστολή θα βασιλεύει, ονομαζόμενη κάθε φορά «έσχατη λύση». Κατά τ' άλλα, ο υπουργός κάλεσε την Αστυνομία να δείξει το καλό πρόσωπό της και να χρησιμοποιεί χημικά «μόνο σε ελεγχόμενες -εκ των προτέρων και εκ των υστέρων- περιπτώσεις κινδύνου ζωής πολιτών ή αστυνομικών ή εκτεταμένων επεισοδίων και καταστροφών».
Σε εποχή χτυπήματος των εργασιακών δικαιωμάτων και κοινωνικών αναταραχών, η κυβέρνηση σπεύδει να κάνει καθαρό ότι το αστικό κράτος έχει συνέχεια, άρα και η καταστολή. Στο πλαίσιο αυτό, ο αρμόδιος υπουργός Γ. Πανούσης -γνωστός για τέτοιου είδους ακροβασίες και ως καθηγητής στο Πανεπιστήμιο- «ανακάλυψε» ως άλλος Λάσκαρης (είχε κηρύξει το τέλος της πάλης των τάξεων) πως «η σημερινή πολιτική και κοινωνική συγκυρία επιτρέπει τη συμφιλίωση Αστυνομίας και Κοινωνίας μέσα στο συνταγματικό πλαίσιο μιας ευνομούμενης Δημοκρατίας κι ενός σύγχρονου Κράτους Δικαίου», για να αξιώσει στη συνέχεια ότι «πρέπει όλοι, κόμματα, φορείς, υπηρεσίες, να πιστέψουμε σε αυτόν το στόχο και να δουλέψουμε προς αυτή την κατεύθυνση, γιατί έτσι θα υπηρετήσουμε καλύτερα και το δημόσιο συμφέρον και την κοινωνική ειρήνη». Δηλαδή, να λένε οι διαδηλωτές «σφάξε με αγά μου να αγιάσω». Κατά τον υπουργό, «η κατασταλτική και μόνο λειτουργία της Αστυνομίας -απαραίτητη στην αντιμετώπιση του οργανωμένου εγκλήματος και της τρομοκρατίας- δεν πρέπει να αποτελεί την πρώτη λύση, αλλά την έσχατη». Με άλλα λόγια, η καταστολή θα βασιλεύει, ονομαζόμενη κάθε φορά «έσχατη λύση». Κατά τ' άλλα, ο υπουργός κάλεσε την Αστυνομία να δείξει το καλό πρόσωπό της και να χρησιμοποιεί χημικά «μόνο σε ελεγχόμενες -εκ των προτέρων και εκ των υστέρων- περιπτώσεις κινδύνου ζωής πολιτών ή αστυνομικών ή εκτεταμένων επεισοδίων και καταστροφών».
