ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ ΛΙΜΑΝΙΩΝ

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Βρυξέλλες , 29/01/2014

Η πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων των λιμανιών και των λιμενικών υπηρεσιών και η ένταση της εκμετάλλευσης των εργαζομένων αποτελεί στρατηγική επιλογή της ΕΕ ήδη από τη συνθήκη του Μάαστριχτ. Τα παραπάνω τόνισε ο Γιώργος Παπαβασιλείου μέλος του Δ.Σ. της Ομοσπονδίας Υπαλλήλων Λιμανιών Ελλάδας, στέλεχος του ΠΑΜΕ σε παρέμβασή του σε εκδήλωση στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ενάντια στην περαιτέρω απελευθέρωση των λιμενικών υπηρεσιών. Ο συνδικαλιστής του ΠΑΜΕ στην τοποθέτησή του ανέφερε τα ακόλουθα: 

«Νομίζω δεν θα προσθέσω τίποτα καινούργιο αν πω και εγώ για τη στρατηγική σημασία που έχουν τα λιμάνια στις μεταφορές, στις οικονομίες των κρατών - μελών που συνδέονται άμεσα με την αμυντική τους ικανότητα αλλά και την γεωστρατηγική τους θέση. Άλλωστε οι συζητήσεις που γίνονται στην Ε.Ε. τα τελευταία χρόνια αυτό ακριβώς έρχονται να επιβεβαιώσουν. Αυτό όμως που θα πρέπει να απαντήσουμε εμείς ξεκάθαρα είναι τα λιμάνια ποιον θα υπηρετούν. Δηλαδή να απαντήσουμε στο ερώτημα: ανάπτυξη από ποιον και για ποιον? Άρα πιο πρέπει να είναι το περιεχόμενο της πάλης του εργατικού κινήματος.

H E.E. με την ανακοίνωση της επιτροπής “Λιμένες, κινητήρας οικονομικής μεγέθυνσης” και τον κανονισμό του ευρωκοινοβουλίου και του συμβουλίου “Για την θέσπιση πλαισίου όσον αφορά την πρόσβαση στην αγορά λιμενικών υπηρεσιών και την χρηματοοικονομική διαφάνεια των λιμένων” προωθεί και εμβαθύνει την στρατηγική των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων στο λιμενικό σύστημα για την ενίσχυση και τη θωράκιση της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας των μονοπωλίων στην ευρωπαϊκή αγορά.

Ελληνικά Λιμάνια

Η ιδιωτικοποίηση των λιμανιών στην Ελλάδα αυτή ακριβώς την πολιτική εφαρμόζει.

Η παράδοση του ΣΕΜΠΟ ΠΕΙΡΑΙΑ στην COSCO και μάλιστα το 2008, σε περίοδο ανάπτυξης, έρχεται να επιβεβαιώσει αυτή την εκτίμηση. Οι αλλαγές αυτές που γίνονται υπηρετούν τις ανάγκες του κεφαλαίου για μεγιστοποίηση κερδών και ικανοποίηση γεωστρατηγικών συμφερόντων. Έτσι δίνεται στην πράξη η απάντηση όλων αυτών που “αφελώς” ρωτούν “γιατί το πουλάς αφού είναι κερδοφόρο?”.

Οι αναδιαρθρώσεις αυτές, τώρα σε βαθιά οικονομική καπιταλιστική κρίση θα συνεχιστούν με γρηγορότερους ρυθμούς πάνω στα συντρίμμια των ασφαλιστικών, μισθολογικών, εργασιακών δικαιωμάτων ανεξάρτητα από το ποιος θα είναι ο εργοδότης ή ο ιδιοκτήτης του λιμανιού. Εργαζόμενοι δηλαδή χωρίς κανένα δικαίωμα σε ιδιωτικά ή σε δημόσια λιμάνια.

Η πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων και της έντασης της εκμετάλλευσης των εργαζομένων αποτελεί στρατηγική επιλογή της ΕΕ ήδη από τη συνθήκη του Μάαστριχτ την οποία ψήφισε ο ΣΥΝ τότε στην Ελλάδα και τις συνέπειες της μετρούν στο πετσί τους βαριά οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα έως σήμερα. Η βαθειά καπιταλιστική οικονομική κρίση επιτάχυνε αυτές τις εξελίξεις. Από αυτή τη σκοπιά ξέσπασε πόλεμος μεταξύ των μονοπωλιακών ομίλων.

Η αντίθεση της Ε.Ε. - σ’ αυτή τη φάση - με την πώληση του πλειοψηφικού πακέτου μετοχών του ΟΛΠ και η κόντρα με το κινέζικο μονοπώλιο της COSCO εκφράζει τέτοιες βαθιές αντιθέσεις και δεν αποτελεί φιλολαϊκή εξέλιξη, αφού δεν αμφισβητεί την στρατηγική επιλογή που έχει για τα λιμάνια. γι’ αυτό οι εργαζόμενοι δεν έχουν κανένα συμφέρον να στοιχηθούν με επιλογές της Ε.Ε. πόσο περισσότερο ότι αυτή μπορεί να αλλάξει, να γίνει φιλολαϊκή. Να απαρνηθεί το χαρακτήρα της ως λυκοσυμμαχία των μονοπωλίων.

Η δημαγωγική αντιπαράθεση της κυβέρνησης ΝΔ - ΠΑΣΟΚ αν η ιδιωτικοποίηση των λιμανιών και ιδιαίτερα του ΟΛΠ γίνει με απευθείας πώληση του πλειοψηφικού πακέτου των μετοχών στους επιχειρηματικούς ομίλους ή με τη μορφή της παραχώρησης επιμέρους δραστηριοτήτων ή μέσο ΣΔΙΤ (συμπράξεις δημόσιου ιδιωτικού τομέα) αποτελεί εμπαιγμό και κοροϊδία για τους εργαζόμενους στα λιμάνια. Γιατί και οι δυο αυτές λύσεις υπηρετούν τους καπιταλιστές και την κερδοφορία τους.

Αλλά και η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ ο οποίος έχει ψηφίσει και τη συνθήκη του Μάαστριχτ και την έκθεση σχετικά με μια ευρωπαϊκή πολιτική για τα λιμάνια το 2008, δεν έχει καμία διάφορα για τους εργαζόμενους. Πολύ δε περισσότερο όταν δεν αμφισβητείται η καπιταλιστική ιδιοκτησία στα λιμάνια.

Παράλληλα στο λιμάνι του Πειραιά σχεδόν σ’ όλες τις δραστηριότητες υπάρχει αύξηση του όγκου δουλειάς. Μαζί με τη μείωση του προσωπικού του ΟΛΠ, ο καθένας καταλαβαίνει πλέον την αγρία εκμετάλλευση της εργατικής δύναμης και στην «ιδιωτική» COSCO και στο «δημόσιο» Ο.Λ.Π.. Εδώ αξίζει να αναφέρω πως εργασιακά δικαιώματα, συλλογικές συμβάσεις εργασίας και συνδικαλιστική εκπροσώπηση στην COSCO είναι απαγορευμένες έννοιες. Στον δε ΟΛΠ κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων και των δώρων μέσα από μια σειρά αντεργατικούς νόμους έρχεται να επιβεβαιώσει ότι ανταγωνιστικότητα και ικανοποίηση αναγκών των εργαζομένων είναι έννοιες ασύμβατες.

Όλα αυτά τα μετρά οι κυβερνήσεις δεν θα μπορούσαν να τα περάσουν εάν δεν είχαν την στήριξη του κυβερνητικού - εργοδοτικού συνδικαλισμού. Οι οποίοι ακόμα και σήμερα παρόλη την ισοπέδωση των εργασιακών δικαιωμάτων σπέρνουν αυταπάτες στους εργαζόμενους πως μπορεί να υπάρξει ένα άλλο μείγμα πολιτικής το οποίο θα υπηρετεί και τους εργαζόμενους και τους καπιταλιστές

Οι εργαζόμενοι στα λιμάνια επιβάλλεται να βγάλουν ουσιαστικά συμπεράσματα να μην εγκλωβιστούν στους μονοπωλιακούς ανταγωνισμούς. Εκεί που είναι ενταγμένα τα κόμματα του κεφαλαίου ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΣΥΡΙΖΑ αλλά και οι ρεφορμιστικές και οπορτουνιστικές δυνάμεις στο συνδικαλιστικό κίνημα.

Τα λιμάνια, κρίκος στην αλυσίδα των μεταφορών μπορούν να αποτελέσουν ισχυρό εργαλείο ανάπτυξης στο κράτος που θα έχει ως κριτήριο την ικανοποίηση των κοινωνικών αναγκών και όχι την κερδοφορία του κεφαλαίου. Όπου τα λιμάνια θα είναι κοινωνική ιδιοκτησία όπως όλα τα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής και θα λειτουργούν μέσα από τον κεντρικό σχεδιασμό και τον εργατικό - λαϊκό έλεγχο. Οι κομμουνιστές, οι ταξικές δυνάμεις του ΠΑΜΕ στο εργατικό - συνδικαλιστικό κίνημα στην Ελλάδα, παλεύουμε με συνέπεια για την αφύπνιση της εργατικής τάξης και τη συγκέντρωση δυνάμεων γι’ αυτή την υπόθεση. Για την ανασύνταξη του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος και τη λαϊκή συμμαχία σε αντικαπιταλιστική - αντιμονοπωλιακή κατεύθυνση.»