Με τοποθετήσεις διαφόρων αξιωματούχων της ΕΕ και κρατών - μελών της, δυναμώνει η συζήτηση για το ενδεχόμενο ενός νέου, τρίτου χρηματοδοτικού «πακέτου στήριξης» της ΕΕ και του ΔΝΤ προς το ελληνικό κράτος, μετά τον Ιούνη και την ολοκλήρωση της τρέχουσας αντιλαϊκής συμφωνίας μεταξύ της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ και των τριών... «θεσμών» της γνωστής τρόικας. Ηδη, μάλιστα, ο υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας κάνει λόγο για «αυστηρά κριτήρια»...
Η συγκυβέρνηση από την πλευρά της, χωρίς περιστροφές πλέον, σπεύδει να επιβεβαιώσει ότι λέει «ναι στη χρηματοδότηση, ενταγμένη σε ένα άλλο πλαίσιο πολιτικής, που θα χαρακτηρίζεται από μια αντιυφεσιακή, αντιμνημονιακή λογική», ξεκαθαρίζοντας μάλιστα ότι «στόχος είναι η νέα συμφωνία τον Ιούνιο να συνοδεύεται από μια νέα δανειακή σύμβαση».
Επί της ουσίας, δηλαδή, ανεξαρτήτως ονομασίας («νέο μνημόνιο», «νέο πρόγραμμα», ή «νέο συμβόλαιο»), επιβεβαιώνεται ότι ήδη προετοιμάζεται ολοταχώς η νέα αντιλαϊκή συμφωνία μεταξύ κυβέρνησης και ΕΕ - ΔΝΤ - ΕΚΤ για μετά τον Ιούνη, η οποία θα περιλαμβάνει νέο «χρηματοδοτικό πακέτο» για τα επόμενα χρόνια, νέα «δανειακή σύμβαση» πάνω στο σβέρκο του λαού, προφανώς συνδεδεμένη και με νέες αντιλαϊκές δεσμεύσεις και αντίστοιχη εποπτεία, αφού ποτέ και πουθενά το κεφάλαιο και οι λυκοσυμμαχίες του δε δανείζουν χρήματα χωρίς αντίκρισμα.
Αυτό φάνηκε άλλωστε καθαρά και στο περιβόητο 4μηνο «πρόγραμμα - γέφυρα», που όχι μόνο δεν αποτελεί... «μορατόριουμ», όπως προπαγανδιζόταν, αλλά με τις αντιλαϊκές δεσμεύσεις του, στην πραγματικότητα το μόνο που «γεφυρώνει» είναι τα προηγούμενα με τα επόμενα μνημόνια.
Το γεγονός ότι η νέα συγκυβέρνηση ετοιμάζεται να αλυσοδέσει το λαό και με νέο «πακέτο στήριξης» και αντίστοιχη «δανειακή σύμβαση» αποτυπωνόταν ουσιαστικά και στις ίδιες τις προγραμματικές της δηλώσεις, αλλά και στην επιστολή - αίτησή της στο Γιούρογκρουπ για την παράταση της «τρέχουσας συμφωνίας», στην οποία ζητούσε «να ξεκινήσουν οι εργασίες ανάμεσα στις τεχνικές ομάδες, για τη δυνατότητα ενός νέου Συμβολαίου για την ανάπτυξη και την ανάκαμψη (...) ανάμεσα στην Ελλάδα, την Ευρώπη και το ΔΝΤ και το οποίο θα μπορούσε να ακολουθήσει την τρέχουσα συμφωνία».
Η διαπραγμάτευση για την οποία μιλά η κυβέρνηση, για τον καθορισμό «βιώσιμων όρων», όπως λέει, που θα συνοδεύουν το νέο χρηματοδοτικό «πακέτο», αφορά βασικά στην προσπάθεια μείωσης του μέρους των νέων δανείων που θα πηγαίνει στην αποπληρωμή του κρατικού χρέους προς τους «εταίρους» και παράλληλης αύξησης του μέρους τους που θα μπορεί να αξιοποιηθεί για την πολύμορφη κρατική στήριξη και ενίσχυση του εγχώριου κεφαλαίου.
Ανεξάρτητα, όμως, από την έκβαση αυτών των παζαριών για λογαριασμό του κεφαλαίου, σε ό,τι αφορά το λαό υπάρχουν ορισμένα δεδομένα:
Αφενός, το ότι και τα νέα δάνεια, είτε πάνε για τη «χρηματοδότηση της ανάκαμψης» των κερδών του κεφαλαίου, είτε πάνε για την αποπληρωμή του χρέους που δημιουργήθηκε ακριβώς γι' αυτά τα κέρδη, πάλι ο λαός θα κληθεί να πληρώσει.
Αφετέρου, ανεξαρτήτως των προσαρμογών που μπορεί να υπάρξουν στο μείγμα διαχείρισης, με ενδεχόμενη μικρότερη ή μεγαλύτερη «χαλάρωση» της συνολικότερης περιοριστικής πολιτικής, ανέγγιχτο θα παραμείνει το «αποστειρωμένο» από εργατικά - λαϊκά δικαιώματα πλαίσιο, το οποίο αποτελούσε πάγια απαίτηση του κεφαλαίου και διαμορφώθηκε με μεγαλύτερη ένταση κατά την περίοδο της κρίσης. Γι' αυτό, άλλωστε, ούτε η κυβέρνηση ούτε οι «εταίροι» μιλάνε για ανάκτηση των απωλειών των εργαζομένων, πόσο μάλλον για ικανοποίηση των σύγχρονων εργατικών - λαϊκών αναγκών. Γι' αυτό και ο υπουργός Οικονομικών, Γ. Βαρουφάκης, τόνισε πριν από λίγες μέρες χαρακτηριστικά ότι «αυτό που θέλει ο λαός δεν είναι χρήματα ή δουλειές, είναι αξιοπρέπεια»!
Κάθε μέρα, λοιπόν, που περνά επιβεβαιώνεται ότι κάθε διαπραγμάτευση εντός του πλαισίου της ΕΕ, του κεφαλαίου και της εξουσίας τους θα είναι από χέρι χαμένη για τα συμφέροντα του λαού.
Το άρθρο αναδημοσιεύεται από τη στήλη «Η Άποψη μας» του Ριζοσπάστη της Τρίτης 3 Μάρτη 2015.
