Αρνητική, όπως ήταν αναμενόμενο, είναι η «γνώμη» της ΟΚΕ (Οικονομική και Κοινωνική Επιτροπή) που δόθηκε σήμερα στη δημοσιότητα για το νομοσχέδιο περί επαναφοράς του κατώτατου μισθού και Συλλογικών Συμβάσεων. Δίνει έτσι το άλλοθι στην κυβέρνηση να εγκαταλείψει ακόμη και αυτά τα ελάχιστα που έταξε προεκλογικά, καθώς το υπουργείο Εργασίας φρόντισε να τα θέσει υπό την αίρεση των «κοινωνικών εταίρων», αλλά και των δανειστών.
Ο ΣΕΒ απορρίπτει την επαναφορά του κατώτερου μισθού ακόμα και σταδιακά, ενώ τοποθετείται αρνητικά και σε όποια βελτίωση στις συλλογικές διαπραγματεύσεις επέφερε το σχέδιο νόμου. Πιο συγκεκριμένα, όχι μόνο χαρακτηρίζει «αυθαίρετη» τη σταδιακή και μερική επαναφορά του κατώτερου μισθού στα επίπεδα του 2012 -το σχέδιο νόμου δεν εξασφαλίζει την επαναφορά των ωριμάνσεων λόγω πολυετίας- αλλά επιπλέον δηλώνει: «...Τίποτε στην οικονομία και στις αντοχές των επιχειρήσεων δεν είναι το ίδιο σήμερα, πέντε χρόνια μετά, δεδομένου μάλιστα ότι υπάρχουν κλάδοι της οικονομίας όπου το εργατικό κόστος έχει αποφασιστική σημασία για την επιβίωσή τους. Οι επιχειρήσεις και οι κλάδοι αυτοί βρίσκονται εκτεθειμένες σε σοβαρό κίνδυνο καθώς οι πελάτες τους, εντός και εκτός Ελλάδας, δεν θα δεχθούν τη μετακύλιση του πρόσθετου κόστους. Θα πρέπει να αποσυρθεί αυτή η διάταξη και να αφεθούν τα μέρη να ρυθμίσουν το θέμα με γνώμονα την οικονομική πραγματικότητα του 2015».
Παρόμοια στάση κρατούν και οι ηγεσίες των ΓΣΕΒΕΕ και ΕΣΕΕ, οι οποίες στην ΟΚΕ ζήτησαν «η σχετική προσαρμογή να γίνει σε δύο στάδια, όπως προσδιορίζει σχετικά το σχέδιο νόμου, χωρίς προς το παρόν να επεκταθεί και στην επαναφορά του υπολογισμού των ωριμάνσεων. Η λύση αυτή προτείνεται προκειμένου να αποφευχθεί το "οικονομικό σοκ" που θα προκληθεί στις μικρομεσαίες ιδίως επιχειρήσεις από την απότομη αύξηση των αποδοχών».
Την ίδια στιγμή, ο υπουργός Εργασίας αναγνωρίζει ότι το ζήτημα του κατώτερου μισθού και των συλλογικών διαπραγματεύσεων είναι από τα πλέον βασικά στα παζάρια με τους «εταίρους», παρά το γεγονός ότι μέχρι πρόσφατα τα κυβερνητικά στελέχη υποστήριζαν ότι η κυβέρνηση σκοπεύει να προχωρήσει στη νομοθέτησή τους ανεξάρτητα από την έκβαση της διαπραγμάτευσης.
ΠΑΜΕ: Το εργατικό - λαϊκό κίνημα μπορεί να αναχαιτίσει την επίθεση
Σε ανακοίνωσή του το ΠΑΜΕ σημειώνει:
«Η ΟΚΕ, ένα εργαλείο που φτιάχτηκε για να προωθεί τον κοινωνικό διάλογο και να γνωμοδοτεί δήθεν με επιστημονικό τρόπο για τη σφαγή των εργατικών - λαϊκών δικαιωμάτων, θεωρεί πως το πολυνομοσχέδιο της κυβέρνησης για τα Εργασιακά βρίσκεται σε θετική κατεύθυνση, αλλά παράλληλα πρέπει να αποσυρθεί η διάταξη που βάζει κλιμακωτές αυξήσεις στους μισθούς και να αφεθούν οι βιομήχανοι και η μεγαλοεργοδοσία κάθε κλάδου να αποφασίζουν οι ίδιοι για το ύψος των κατώτατων αποδοχών.
Το πολυνομοσχέδιο της κυβέρνησης δεν αναφέρεται σε αποκατάσταση των απωλειών ούτε δυναμώνει το πλέγμα προστασίας των ΣΣΕ. Παραπέμπει τις αυξήσεις των μισθών στο μέλλον και σταδιακά, αλλά και με τη σύμφωνη απόφαση των μεγαλοεργοδοτών. Οι εργοδοτικές οργανώσεις όμως φανέρωσαν ήδη τις προθέσεις τους καθώς στις χθεσινές συζητήσεις με τις Ομοσπονδίες Γάλακτος - Τροφίμων - Ποτών και Τύπου - Χάρτου για την υπογραφή κλαδικών συλλογικών συμβάσεων αναφέρθηκαν σε νομοθετικό κενό και ουσιαστικά ζήτησαν "να ξεκινήσουν οι διαπραγματεύσεις από το μηδέν", με βάση διαπραγμάτευσης την Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση των 586 ευρώ. Αμφισβητούν δηλαδή στην πράξη ακόμα και τα ψίχουλα που προβλέπει το πολυνομοσχέδιο της συγκυβέρνησης.
Σε απλή γλώσσα κυβέρνηση και μεγαλοεργοδοσία λένε "ξεχάστε τις απώλειες που είχατε τα προηγούμενα χρόνια", οι οποίες έγιναν κέρδη και προνόμια των επιχειρηματικών ομίλων, αγγίζοντας αθροιστικά το ποσό των 14 δισ. ευρώ και ελάτε να συμφωνήσουμε σε ένα νέο πλαίσιο όπου θα υπάρχουν τυπικά συλλογικές συμβάσεις, αλλά οι εργοδότες δεν θα είναι υποχρεωμένοι να τις τηρούν και κυρίως η διαπραγμάτευση θα ξεκινά από το άθλιο καθεστώς των 586 ευρώ που νομοθετικά παραμένει ανέγγιχτο. Παράλληλα, οι ευέλικτες μορφές εργασίας που οδηγούν σήμερα χιλιάδες εργαζόμενους να έχουν μισθούς των 200 και 300 ευρώ, θα παραμένουν κορόνα στις εργασιακές σχέσεις.
Αυτό είναι το "σύγχρονο μοντέλο" στις εργασιακές σχέσεις και στο Ασφαλιστικό που συμφώνησαν ήδη με την κοινή δήλωση Τσίπρα -Γιούνκερ, η συγκυβέρνηση και οι δανειστές (ΕΕ - ΔΝΤ - ΕΚΤ). Δεν είναι τίποτα περισσότερο από μια συγκαλυμμένη ένταση της εκμετάλλευσης όπου όλοι οι νόμοι που έθιξαν τα μισθολογικά, συνταξιοδοτικά και ασφαλιστικά δικαιώματα, θα παραμένουν σε ισχύ και παράλληλα με νέα μέτρα θα δυναμώνει το υπάρχον αντεργατικό οπλοστάσιο.
Αυτό που θέλουν είναι εργάτες φτηνούς που θα δουλεύουν με εργασιακές σχέσεις ζούγκλας χωρίς δικαιώματα, φτηνά εξαρτήματα στις μηχανές τους, που θα πληρώνονται με ψίχουλα όπως και όποτε θέλουν.
Οι εργαζόμενοι δεν πρέπει να παρακολουθούν το παιχνίδι που παίζεται πάνω στις πλάτες τους, παθητικά. Να απαιτήσουν ΕΔΩ και ΤΩΡΑ την αποκατάσταση των απωλειών από τα πλήγματα που δέχτηκαν τα προηγούμενα χρόνια, να διεκδικήσουν άμεση επαναφορά των συλλογικών συμβάσεων, άμεση επαναφορά του κατωτέρου μισθού με νομοθετική ρύθμιση στα 751 ευρώ και αποκατάσταση των κλαδικών συμβάσεων στα επίπεδα του 2009.
Απαιτείται σύγκρουση με τη μεγαλοεργοδοσία στους κλάδους και στους τόπους δουλειάς. Οι εργαζόμενοι δεν πρέπει να ελπίζουν στην κυβέρνηση και στα μεγάλα λόγια καθώς στην πράξη αποδεικνύεται πως η κατάθεση ελπίδας στο παιχνίδι των κυβερνητικών εναλλαγών δεν φέρνει πίσω κατακτήσεις και δικαιώματα. Η κυβέρνηση υποσχόταν ελάχιστα ψίχουλα και κατάργηση όλων των αντεργατικών νόμων. Όμως όλοι παραμένουν εδώ, βοηθώντας τη μεγαλοεργοδοσία κάθε κλάδου να ξεσαλώνει. Οι δήθεν κόκκινες γραμμές αποδεικνύονται αόρατες. Όσο περισσότερος χρόνος δίνεται, τόσο χαμηλότερα θα ξεκινούν οι διεκδικήσεις μας στο μέλλον.
Μόνο το εργατικό - λαϊκό κίνημα με την οργάνωση και τους αγώνες του μπορεί να αναχαιτίσει την επίθεση που παραμένει ισχυρή και πρόκειται να οξυνθεί ακόμα περισσότερο το επόμενο διάστημα.
Στις 11 Ιούνη κάθε πόλη να τρανταχτεί από τις διεκδικήσεις των εργαζομένων και των συνδικάτων, προετοιμάζοντας το έδαφος για πανελλαδική - πανεργατική απεργία. Να πούμε όχι στο συμβιβασμό με την ανέχεια, την εξαθλίωση, την παγίωση της φτώχειας, να πούμε όχι στις νέες αντιλαϊκές συμφωνίες. Να δυναμώσει η πίεση στη μεγαλοεργοδοσία και την κυβέρνηση για αυξήσεις παντού!».
