Της Κάλι Καρά
Το ένα μέτρο μετά το άλλο επιβεβαιώνουν το «να δεις τι σου 'χουν για μετά». Η πολιτική της αντιλαϊκής βαρβαρότητας δεν σταματάει. Είτε με μνημόνια και δανειακές συμβάσεις που τα «έσκιζαν» οι κυβερνώντες ή θα «σκίσουν» οι επίδοξοι μελλοντικοί κυβερνήτες, είτε με «memorandum», δηλαδή μνημόνιο στα λατινικά, στο οποίο ο εκπρόσωπος του ΔΝΤ, θα κάθεται στο «πίσω κάθισμα» του αυτοκινήτου - οδοστρωτήρα που θα περάσει διά πυρός και σιδήρου σε ό,τι απέμεινε στα λαϊκά δικαιώματα και για τα επόμενα χρόνια.
Σε όλα τα κράτη - μέλη προωθείται η πλήρης κατάργηση των μειωμένων συνταξιοδοτικών ορίων για τις γυναίκες στο όνομα της ισότητας, η οποία γίνεται λάστιχο ανάλογα με τις κατά καιρούς ανάγκες αυτών που κατέχουν τον παραγόμενο πλούτο και την εξουσία. Στη χώρα μας καταργήθηκε η πενταετία, μια ρύθμιση που αποτελούσε την ελάχιστη αναγνώριση στις γυναίκες οι οποίες αναπληρώνουν την έλλειψη κοινωνικής πολιτικής εφ' όρου ζωής, τις αρνητικές συνέπειες της ανισοτιμίας, την ιδιωτικοποίηση και εμπορευματοποίηση των κοινωνικών υπηρεσιών. Έτσι ένιωσαν την ισότητα οι γυναίκες της χώρας μας, δουλεύοντας μέχρι τα 65, 67, 71 και βλέπουμε.
Σήμερα το υπουργείο Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Πρόνοιας, στο πλαίσιο της διαβεβαίωσης των συγκυβερνώντων ότι «δεν θα παρθούν άλλα μέτρα», προωθεί στο νέο Ασφαλιστικό κατάργηση της 15ετίας με 4.500 ένσημα, αύξηση του ελάχιστου χρόνου ασφάλισης στα 20 χρόνια με 6.000 ένσημα. Δεν θα υπάρχει πρόωρη πριν τα 62.
Έτσι ακυρώνεται η δυνατότητα σύνταξης για τις γυναίκες.
Η επιταγή με την οποία θα ξοφλήσουν τους λογαριασμούς τους με την ΕΕ και με τα κόμματα του ευρωμονόδρομου, που τις οδηγούν στην κόλαση της φτώχειας, της ανέχειας, της εξαθλίωσης, της αναξιοπρέπειας των συσσιτίων, είναι η ένταξή τους στο ταξικό σωματείο, στη Λαϊκή Επιτροπή αγώνα, στο γυναικείο σύλλογο της γειτονιάς, στο κάθε μετερίζι του εργατικού λαϊκού κινήματος σε αντιμονοπωλιακή αντικαπιταλιστική κατεύθυνση, για να ανοίξει ο δρόμος για ανάπτυξη σε όφελος του λαού και των αναγκών του, για να καταργηθούν η ταξική εκμετάλλευση και η γυναικεία ανισοτιμία.
Την Κυριακή στο μεγάλο συλλαλητήριο του ΠΑΜΕ στην Ομόνοια, οι γυναίκες θα είναι στην πρώτη γραμμή, ενάντια σε αυτό τον πόλεμο, για την υπεράσπιση των ασφαλιστικών δικαιωμάτων τους.
Το ένα μέτρο μετά το άλλο επιβεβαιώνουν το «να δεις τι σου 'χουν για μετά». Η πολιτική της αντιλαϊκής βαρβαρότητας δεν σταματάει. Είτε με μνημόνια και δανειακές συμβάσεις που τα «έσκιζαν» οι κυβερνώντες ή θα «σκίσουν» οι επίδοξοι μελλοντικοί κυβερνήτες, είτε με «memorandum», δηλαδή μνημόνιο στα λατινικά, στο οποίο ο εκπρόσωπος του ΔΝΤ, θα κάθεται στο «πίσω κάθισμα» του αυτοκινήτου - οδοστρωτήρα που θα περάσει διά πυρός και σιδήρου σε ό,τι απέμεινε στα λαϊκά δικαιώματα και για τα επόμενα χρόνια.
Σε όλα τα κράτη - μέλη προωθείται η πλήρης κατάργηση των μειωμένων συνταξιοδοτικών ορίων για τις γυναίκες στο όνομα της ισότητας, η οποία γίνεται λάστιχο ανάλογα με τις κατά καιρούς ανάγκες αυτών που κατέχουν τον παραγόμενο πλούτο και την εξουσία. Στη χώρα μας καταργήθηκε η πενταετία, μια ρύθμιση που αποτελούσε την ελάχιστη αναγνώριση στις γυναίκες οι οποίες αναπληρώνουν την έλλειψη κοινωνικής πολιτικής εφ' όρου ζωής, τις αρνητικές συνέπειες της ανισοτιμίας, την ιδιωτικοποίηση και εμπορευματοποίηση των κοινωνικών υπηρεσιών. Έτσι ένιωσαν την ισότητα οι γυναίκες της χώρας μας, δουλεύοντας μέχρι τα 65, 67, 71 και βλέπουμε.
Σήμερα το υπουργείο Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Πρόνοιας, στο πλαίσιο της διαβεβαίωσης των συγκυβερνώντων ότι «δεν θα παρθούν άλλα μέτρα», προωθεί στο νέο Ασφαλιστικό κατάργηση της 15ετίας με 4.500 ένσημα, αύξηση του ελάχιστου χρόνου ασφάλισης στα 20 χρόνια με 6.000 ένσημα. Δεν θα υπάρχει πρόωρη πριν τα 62.
Έτσι ακυρώνεται η δυνατότητα σύνταξης για τις γυναίκες.
- Η ανεργία, διπλάσια από αυτή των ανδρών, εξαιτίας της διπλής καταπίεσης που αυτές υφίστανται στον καπιταλισμό.
- Οι γυναίκες δουλεύουν με μεγαλύτερα ποσοστά, συγκριτικά με τους άνδρες, σε θέσεις μερικής απασχόλησης, οι οποίες είναι αναγκαστική επιλογή και όσο μεγαλύτερες σε ηλικία είναι και όσο οι ευθύνες στην οικογένεια (παιδιά, ηλικιωμένοι γονείς, φροντίδα ΑμΕΑ) αυξάνουν, τόσο αυξάνεται η μερική απασχόληση.
- Η ανασφάλιστη εργασία ξέρουν οι φωστήρες ότι κάνει θραύση στις γυναίκες.
- Οι μισθοί και οι συντάξεις που λαμβάνουν οι γυναίκες είναι χαμηλότεροι απ’ αυτούς των αντρών, εκτός του ότι μειώνουν τα συνολικά επαγγελματικά έσοδα των γυναικών, περιορίζουν τα συνταξιοδοτικά τους δικαιώματα, προκαλώντας μεγάλη φτώχεια στη μετέπειτα ζωή τους. Σήμερα, σύμφωνα με τους υπολογισμούς της ΕΕ, της Ευρώπης των λαών, οι γυναίκες κερδίζουν κατά μέσο όρο 17,5% λιγότερο από τους άνδρες, σε όλα τα κράτη-μέλη με ή χωρίς μνημόνια.
- Η εργασιακή ζωή των γυναικών διακόπτεται συχνότερα και για μεγαλύτερα χρονικά διαστήματα σε περιόδους ανεργίας, πράγμα που επιδρά ανάλογα και στη μισθολογική τους εξέλιξη. Σημαντική επίδραση ασκεί το γεγονός ότι η εργοδοσία αποφεύγει να τοποθετεί τις εργαζόμενες σε καλύτερα αμειβόμενες θέσεις εργασίας, ώστε να αποφεύγει το «κόστος» της μητρότητας, τις άδειες και την απουσία από την εργασία που αυτή συνεπάγεται.
Η επιταγή με την οποία θα ξοφλήσουν τους λογαριασμούς τους με την ΕΕ και με τα κόμματα του ευρωμονόδρομου, που τις οδηγούν στην κόλαση της φτώχειας, της ανέχειας, της εξαθλίωσης, της αναξιοπρέπειας των συσσιτίων, είναι η ένταξή τους στο ταξικό σωματείο, στη Λαϊκή Επιτροπή αγώνα, στο γυναικείο σύλλογο της γειτονιάς, στο κάθε μετερίζι του εργατικού λαϊκού κινήματος σε αντιμονοπωλιακή αντικαπιταλιστική κατεύθυνση, για να ανοίξει ο δρόμος για ανάπτυξη σε όφελος του λαού και των αναγκών του, για να καταργηθούν η ταξική εκμετάλλευση και η γυναικεία ανισοτιμία.
Την Κυριακή στο μεγάλο συλλαλητήριο του ΠΑΜΕ στην Ομόνοια, οι γυναίκες θα είναι στην πρώτη γραμμή, ενάντια σε αυτό τον πόλεμο, για την υπεράσπιση των ασφαλιστικών δικαιωμάτων τους.
