Πολύ πριν από τις τελευταίες εκλογές, το ΚΚΕ προειδοποιούσε ότι ακόμα κι αν υπάρξει κυβερνητική εναλλαγή και ο ΣΥΡΙΖΑ αναλάβει τη διαπραγμάτευση με τους δανειστές, αυτή θα συνεχίσει να εξελίσσεται σε βάρος του λαού.
Εξηγούσε ότι οι αντιλαϊκές εξελίξεις δεν μπορούν να αποτραπούν από κυβερνήσεις που «πίνουν νερό» στο όνομα της ανάκαμψης του κεφαλαίου, που πατάει πάνω στα ερείπια των λαϊκών δικαιωμάτων και απαιτεί την κατεδάφιση και όσων έχουν ακόμη απομείνει όρθια, σε όφελος των επιχειρηματικών συμφερόντων. Από κυβερνήσεις που αναγνωρίζουν το χρέος, αποδέχονται τα δεσμά διαρκείας της ΕΕ.
Αυτές τις δεσμεύσεις έχει και η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ. Γι' αυτό το ΚΚΕ καλούσε το λαό να οργανώσει άμεσα τη δική του παρέμβαση και κινητοποίηση. Να μην εγκλωβιστεί σε στάση αναμονής απέναντι σε μια διαπραγμάτευση που γίνεται για το πόσα θα χάσει, ανεξάρτητα από το ποια κυβέρνηση συμμετέχει στα παζάρια με τους δανειστές.
Οι εξελίξεις επιβεβαιώνουν το ΚΚΕ. Η «σκληρή» διαπραγμάτευση που λέει ότι κάνει η κυβέρνηση, οδηγεί σε μια ακόμα συμφωνία που θα πληρώσει ο λαός.
Η διαπραγμάτευση που κάνει η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, δεν είναι για να ανακτήσει ο λαός τις απώλειες που είχε από τα προηγούμενα μνημόνια, ούτε βέβαια για να «ξηλωθούν» βήμα βήμα οι «μνημονιακοί» νόμοι, όπως έλεγε προεκλογικά.
Αντίθετα, βάση της διαπραγμάτευσης με τους δανειστές είναι η κατοχύρωση των απωλειών των προηγούμενων χρόνων καθώς και η παραδοχή του ότι ο λαός θα χάσει ακόμα περισσότερα σε κομβικούς τομείς, όπως το Ασφαλιστικό, τα Εργασιακά κ.ά.
Ας πάρουμε το παράδειγμα του Ασφαλιστικού. Ο αρμόδιος αναπληρωτής υπουργός ξεκίνησε από το «δε θα μειώσουμε συντάξεις, δεν θα αυξήσουμε όρια ηλικίας». Στην πορεία της διαπραγμάτευσης, η δέσμευση αυτή μετατράπηκε στο «δεν θα θίξουμε ώριμα συνταξιοδοτικά δικαιώματα».
Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι αν τελικά αποφασιστεί σε αυτή τη φάση το «κόψιμο» κάθε «πρόωρης» συνταξιοδότησης, ακόμα κι αν δεν θιγούν αυτοί που έχουν κατοχυρώσει δικαίωμα εξόδου, το μέτρο θα πλήξει πάνω από 150.000 ασφαλισμένους, που με τα σημερινά δεδομένα μπορούν να φύγουν νωρίτερα από τη δουλειά.
Για όλους αυτούς, το αποτέλεσμα της διαπραγμάτευσης κυβέρνησης - δανειστών σημαίνει αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης. Συνολικά για τους εργαζόμενους, σημαίνει επιδείνωση των όρων ασφάλισης και συνταξιοδότησης.
Εκτός από αυτά, στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης βρίσκονται και άλλα «χοντρά» ζητήματα, όπως το μοίρασμα της λείας από τις ιδιωτικοποιήσεις, οι ξένες επενδύσεις, τα «αναπτυξιακά» πακέτα που διεκδικεί το κεφάλαιο στην Ελλάδα. Αυτά είναι που θα καθορίσουν τελικά το περιεχόμενο της συμφωνίας.
Άρα, εκεί που πρέπει να στρέψει το βλέμμα του ο λαός, δεν είναι το πώς διαπραγματεύεται μια κυβέρνηση, αλλά για λογαριασμό ποιανού διαπραγματεύεται και ποιος θα βγει κερδισμένος.
Στο τέλος της διαπραγμάτευσης ο λαός θα μετράει νέες απώλειες. Η κυβέρνηση το ξέρει και από τώρα προσπαθεί να «σπείρει» τη λογική του μικρότερου κακού, απαιτώντας από τους εργαζόμενους όχι μόνο να πειθαρχήσουν στην αντιλαϊκή συμφωνία, αλλά και να συμμετάσχουν ενεργά στην υλοποίησή της.
Κανείς να μη δώσει συναίνεση. Τώρα χρειάζεται αποφασιστική λαϊκή απάντηση, με σύνθημα «κάτω η νέα αντιλαϊκή συμφωνία» και πάλη για την ανάκτηση των απωλειών, την ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών. Τα συλλαλητήρια στις 11 του Ιούνη να γίνουν εφαλτήριο για κλιμάκωση το αμέσως επόμενο διάστημα.
Αναδημοσιεύεται από την στήλη «Η Άποψή μας», Ριζοσπάστης Τετάρτη 3 Ιούνη 2015.
