Η σκληρή πραγματικότητα

Καθημερινός είναι ο «βομβαρδισμός» των ειδήσεων και των πληροφοριών που δέχεται ο λαός, σχετικά με το εάν θα υπάρξει συμφωνία ή όχι, το ποιες είναι οι απαιτήσεις των δανειστών, ποιες οι προτάσεις της συγκυβέρνησης, ποιος έκανε τηλεδιάσκεψη με ποιον, για να συζητήσουν το μέλλον της Ελλάδας και της Ευρωζώνης, το πόσο περήφανοι νιώθουν ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ που δεν υποκύπτουν στους εκβιασμούς... Την ίδια στιγμή, οι αντιλαϊκοί νόμοι που έχουν ψηφιστεί εξακολουθούν να ισχύουν, η πολιτική που ακολουθείται είναι εναρμονισμένη με τις επιταγές της Ευρωπαϊκής Ενωσης και ο λαός συνεχίζει να ζει μέσα στη φτώχεια και να κάνει διαρκώς εκπτώσεις από βασικές του ανάγκες. Και γενικώς, η ζωή της εργατικής τάξης εξακολουθεί να κυλά το ίδιο άσχημα όπως και πριν.
Ενα παράδειγμα: Ηδη σημειώνεται ένα μεγάλο αδιέξοδο για δεκάδες χιλιάδες εργατικές οικογένειες, νέα ζευγάρια που θέλουν να στείλουν τα παιδιά τους σε παιδικό σταθμό την επόμενη χρονιά. Κι αυτό γιατί ούτε προσλήψεις προσωπικού μπορούν να γίνουν, εξαιτίας των νόμων που ήδη ισχύουν, ούτε να δημιουργηθούν νέες υποδομές, αφού οι περικοπές των κονδυλίων που προέβλεπαν νόμοι προηγούμενων κυβερνήσεων ζουν και βασιλεύουν, ενώ τα ταμειακά διαθέσιμα πολλών δήμων έχουν δεσμευτεί από την κυβέρνηση...
Το ίδιο ισχύει και σε άλλες πλευρές της ζωής των λαϊκών οικογενειών, που η κυβέρνηση τις καλεί να χορτάσουν με ...«περηφάνια», όταν αυτή διαπραγματεύεται για τα συμφέροντα του κεφαλαίου.