Στα αστικά δικαστήρια ελληνικά, ευρωενωσιακά και
διεθνή, για να βρουν δήθεν το δίκιο τους παραπέμπει τους εργαζόμενους η
Ευρωπαϊκή Επιτροπή, σε απάντησή της σε Ερώτηση της Ευρωκοινοβουλευτικής Ομάδας του ΚΚΕ,
σχετικά με την πολιτική επιστράτευση από τη συγκυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ των
απεργών της ΔΕΗ (όπως και των ναυτεργατών, των εργαζομένων του ΜΕΤΡΟ
κ.ά), την ένταση της κρατικής καταστολής σε όλα τα κράτη - μέλη της ΕΕ
ενάντια στο απεργιακό δικαίωμα.
Αντί απάντησης στο ερώτημα της Ευρωκοινοβουλευτικής
Ομάδας του ΚΚΕ πώς τοποθετείται απέναντι στο αίτημα του εργατικού
κινήματος να αρθεί άμεσα η πολιτική επιστράτευση των απεργών και να
καταργηθεί το απαράδεκτο αυτό μέτρο, η Επιτροπή καλεί τους εργαζόμενους
«οι οποίοι πιστεύουν ότι τα μέτρα που περιγράφει ο κ. βουλευτής
παραβιάζουν το δικαίωμα ανάληψης συλλογικής δράσης πρέπει να εξετάσουν
το ενδεχόμενο να προσφύγουν στα ελληνικά δικαστήρια ή, υπό ειδικούς
όρους ή συνθήκες, σε διεθνή δικαστήρια όπως το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο των
Δικαιωμάτων του Ανθρώπου» (!!)
Να απευθυνθούν στην αστική δικαιοσύνη, που κηρύσσει
το 90% των απεργιών παράνομες και καταχρηστικές, που πρόσφατα καταδίκασε
τη μεγαλειώδη απεργία των χαλυβουργών, επιβάλλοντας ποινές φυλάκισης 23
μηνών σε πρωτοπόρους απεργούς. Στο Ευρωδικαστήριο, που κρίνει παράνομες
τις απεργίες γιατί ...«παραβιάζουν» το «θεμελιώδες δικαίωμα που
κατοχυρώνεται στις συνθήκες της ΕΕ»: Της ελεύθερης κίνησης του κεφαλαίου
και της ελεύθερης εγκατάστασης επιχειρήσεων.
Αποτελεί πρόκληση η επίκληση από την Επιτροπή του «Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της ΕΕ», τη στιγμή που αυτός ο ίδιος κατοχυρώνει το «δικαίωμα» ανταπεργίας (λοκ άουτ)
των καπιταλιστών ενάντια στους εργάτες, που προωθεί και η συγκυβέρνηση
ΝΔ - ΠΑΣΟΚ και στην Ελλάδα, σε συνεννόηση με την τρόικα.
Η απάντηση της Επιτροπής καταδεικνύει ότι όλοι οι
θεσμικοί μηχανισμοί της ΕΕ και των κρατών - μελών της δημιουργήθηκαν και
υπάρχουν για να θωρακίζουν την εξουσία της αστικής τάξης, για να
υψώνουν σε νόμο το συμφέρον των καπιταλιστών, τη σκληρή εκμετάλλευση και
την καταπίεση της εργατικής τάξης και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων.
Το δίκιο του ο εργαζόμενος λαός μπορεί να το
διεκδικήσει μόνο με την ανυποχώρητη πάλη του ενάντια στους
εκμεταλλευτές. Και θα το κερδίσει οριστικά μόνο όταν αλλάξει χέρια η
εξουσία, με την εργατική εξουσία, για την ικανοποίηση των σύγχρονων
αναγκών του εργαζόμενου λαού. 