Δημοσιεύματα στον Τύπο προαναγγέλλουν ένταξη του μελλοντικού «ενιαίου φορέα» σε καθεστώς Ειδικής Οικονομικής Ζώνης
Στη
δημιουργία «ενιαίου φορέα ναυπηγικής βιομηχανίας», υπό τον έλεγχο των
μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων και την ένταξη του φορέα σε καθεστώς
Ειδικής Οικονομικής Ζώνης, φαίνεται να προσανατολίζεται η κυβέρνηση,
σύμφωνα με δημοσιεύματα στον οικονομικό Τύπο.
Οπως γράφεται, πρόσφατα έγινε συνάντηση μεταξύ των υπουργείων Οικονομικών, Αμυνας και Ανάπτυξης, όπου και εκτιμήθηκε ότι η καλύτερη «λύση» για τα ναυπηγεία είναι η δημιουργία κοινοπραξίας. Τη συγκεκριμένη επιλογή υπερασπιζόταν, εδώ και καιρό, ο ιδιοκτήτης των Ναυπηγείων Ελευσίνας Ν. Ταβουλάρης και δεν φαίνεται να διαφωνεί ο Ισ. Σάφα, εκπρόσωπος των αραβογερμανικών μονοπωλίων (ADM και «Thyssen Krupp»), που κατέχουν τα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά.
Πρακτικά, ο «ενιαίος φορέας» που σχεδιάζει η κυβέρνηση είναι ένα γενναίο βήμα στην παραπέρα συγκεντροποίηση της ναυπηγικής βιομηχανίας, που θα «περάσει» πάνω από τις θέσεις εργασίας και τα εργασιακά δικαιώματα των εργαζομένων. Αδηλο παραμένει και το μέλλον της Ναυπηγοεπισκευαστικής Ζώνης, με δεδομένα τα σχέδια των πολυεθνικών ομίλων να την προσαρμόσουν στο νέο «μοντέλο» λειτουργίας του ΟΛΠ ΑΕ, μετά την παραπέρα ιδιωτικοποίησή του.
Είναι γνωστό ότι στα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά αυτή τη στιγμή δουλεύει μεν το σύνολο των εργαζομένων, όμως μόνο για την ολοκλήρωση του προγράμματος του Πολεμικού Ναυτικού, δηλαδή των τεσσάρων υποβρυχίων. Δεν υπάρχει καμία δέσμευση από την πλευρά της κυβέρνησης ότι οι εργαζόμενοι θα παραμείνουν στα πόστα τους, με την αποπεράτωση του έργου. Ταυτόχρονα, «τρέχει» το φιρμάνι της ΕΕ που είναι σε πλήρη ισχύ από το 2010, με βάση το οποίο έκλεισε το εμπορικό τμήμα, δηλαδή η καρδιά του ναυπηγείου για 15 χρόνια.
Από την άλλη, ο Ν. Ταβουλάρης έχει κάνει σαφή την πρόθεσή του για δραστική μείωση του προσωπικού. Είναι προφανές, δηλαδή, ότι ο «ενιαίος φορέας» σημαίνει και δραστική μείωση του αριθμού των εργαζομένων της ναυπηγικής βιομηχανίας.
Αλλωστε, εκεί που αποκαλύπτεται πλήρως ότι οι κυβερνητικοί σχεδιασμοί εξυπηρετούν αποκλειστικά και μόνο τα συμφέροντα των επιχειρηματικών ομίλων και όχι τους εργαζόμενους και τις λαϊκές ανάγκες, είναι ότι ταυτόχρονα με τα σχέδια για τον «ενιαίο φορέα», άνοιξε η συζήτηση για την ένταξή του σε Ειδική Οικονομική Ζώνη. Δηλαδή, εξασφάλιση για τους επιχειρηματικούς ομίλους εργαζομένων με «αμοιβές συνδεδεμένες με την ανταγωνιστικότητα», γενναίες φοροαπαλλαγές και μείωση της γραφειοκρατίας.
Να σημειωθεί ότι με αυτού του τύπου τον «ενιαίο φορέα» έχουν συνταχθεί οι παρατάξεις του εργοδοτικού κυβερνητικού συνδικαλισμού των ναυπηγείων, της ΓΣΕΕ και της ΠΟΕΜ.
Οπως γράφεται, πρόσφατα έγινε συνάντηση μεταξύ των υπουργείων Οικονομικών, Αμυνας και Ανάπτυξης, όπου και εκτιμήθηκε ότι η καλύτερη «λύση» για τα ναυπηγεία είναι η δημιουργία κοινοπραξίας. Τη συγκεκριμένη επιλογή υπερασπιζόταν, εδώ και καιρό, ο ιδιοκτήτης των Ναυπηγείων Ελευσίνας Ν. Ταβουλάρης και δεν φαίνεται να διαφωνεί ο Ισ. Σάφα, εκπρόσωπος των αραβογερμανικών μονοπωλίων (ADM και «Thyssen Krupp»), που κατέχουν τα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά.
Πρακτικά, ο «ενιαίος φορέας» που σχεδιάζει η κυβέρνηση είναι ένα γενναίο βήμα στην παραπέρα συγκεντροποίηση της ναυπηγικής βιομηχανίας, που θα «περάσει» πάνω από τις θέσεις εργασίας και τα εργασιακά δικαιώματα των εργαζομένων. Αδηλο παραμένει και το μέλλον της Ναυπηγοεπισκευαστικής Ζώνης, με δεδομένα τα σχέδια των πολυεθνικών ομίλων να την προσαρμόσουν στο νέο «μοντέλο» λειτουργίας του ΟΛΠ ΑΕ, μετά την παραπέρα ιδιωτικοποίησή του.
Είναι γνωστό ότι στα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά αυτή τη στιγμή δουλεύει μεν το σύνολο των εργαζομένων, όμως μόνο για την ολοκλήρωση του προγράμματος του Πολεμικού Ναυτικού, δηλαδή των τεσσάρων υποβρυχίων. Δεν υπάρχει καμία δέσμευση από την πλευρά της κυβέρνησης ότι οι εργαζόμενοι θα παραμείνουν στα πόστα τους, με την αποπεράτωση του έργου. Ταυτόχρονα, «τρέχει» το φιρμάνι της ΕΕ που είναι σε πλήρη ισχύ από το 2010, με βάση το οποίο έκλεισε το εμπορικό τμήμα, δηλαδή η καρδιά του ναυπηγείου για 15 χρόνια.
Από την άλλη, ο Ν. Ταβουλάρης έχει κάνει σαφή την πρόθεσή του για δραστική μείωση του προσωπικού. Είναι προφανές, δηλαδή, ότι ο «ενιαίος φορέας» σημαίνει και δραστική μείωση του αριθμού των εργαζομένων της ναυπηγικής βιομηχανίας.
Αλλωστε, εκεί που αποκαλύπτεται πλήρως ότι οι κυβερνητικοί σχεδιασμοί εξυπηρετούν αποκλειστικά και μόνο τα συμφέροντα των επιχειρηματικών ομίλων και όχι τους εργαζόμενους και τις λαϊκές ανάγκες, είναι ότι ταυτόχρονα με τα σχέδια για τον «ενιαίο φορέα», άνοιξε η συζήτηση για την ένταξή του σε Ειδική Οικονομική Ζώνη. Δηλαδή, εξασφάλιση για τους επιχειρηματικούς ομίλους εργαζομένων με «αμοιβές συνδεδεμένες με την ανταγωνιστικότητα», γενναίες φοροαπαλλαγές και μείωση της γραφειοκρατίας.
Να σημειωθεί ότι με αυτού του τύπου τον «ενιαίο φορέα» έχουν συνταχθεί οι παρατάξεις του εργοδοτικού κυβερνητικού συνδικαλισμού των ναυπηγείων, της ΓΣΕΕ και της ΠΟΕΜ.
