Να δέσουν χειροπόδαρα τα συνδικάτα, βάζοντας νέα
επιπρόσθετα εμπόδια στη συνδικαλιστική δράση και στους εργατικούς
αγώνες, επιχειρούν εκ νέου συγκυβέρνηση και τρόικα, εκπληρώνοντας τις
αξιώσεις του κεφαλαίου. Η προσπάθεια δεν είναι καινούρια. Η σημερινή
κυβέρνηση, από την πρώτη στιγμή έχει θέσει ως στόχο την αλλαγή του
συνδικαλιστικού νόμου με το πρόσχημα ότι από το 1982 που ψηφίστηκε ο
Ν.1264, έχουν περάσει πάνω από 30 χρόνια. Μάλιστα, στην πρόσφατη
συνάντηση του υπουργείου Εργασίας, των εργοδοτικών οργανώσεων, της ΓΣΕΕ
και της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας (ΔΟΕ) στη Γενεύη, συμφωνήθηκε να
συνεχιστεί ο σχετικός «κοινωνικός διάλογος» στην Αθήνα.
Μάλιστα, χτες, ο Χρ. Πρωτόπαππας, στέλεχος και πρώην υπουργός του ΠΑΣΟΚ, ερωτηθείς στο ραδιόφωνο των «Παραπολιτικών» για το συνδικαλιστικό νόμο, αν και επιχείρησε να υποβαθμίσει το ζήτημα, δεν απέκλεισε αλλαγές «...αν υπάρχουν κάποιες στρεβλώσεις του νόμου μετά από 35 χρόνια τις οποίες οι κοινωνικοί εταίροι μπορούν να συζητήσουν και αυτή η συζήτηση γίνεται ήδη, δεν έχουμε εμείς καμία αντίρρηση να συζητηθούν»!
Στο πλαίσιο αυτό το υπουργείο Εργασίας με διαρροές στον Τύπο επιχειρεί να διαμορφώσει το κατάλληλο κλίμα. Στο στόχαστρό της η συγκυβέρνηση βάζει: Τις προϋποθέσεις προκήρυξης απεργίας, την προστασία των συνδικαλιστών από απόλυση, τη συνδικαλιστική παρουσία και δράση μέσα στους εργασιακούς χώρους, τη χρηματοδότηση των συνδικαλιστικών οργανώσεων, τις συνδικαλιστικές άδειες.
Σύμφωνα
με σχετικό δημοσίευμα του «Εθνους της Κυριακής», η συγκυβέρνηση
σχεδιάζει να περιορίσει τον αριθμό των εκλεγμένων συνδικαλιστών που
προστατεύονται από απόλυση και να «λύσει» τα χέρια των εργοδοτών για να
απολύουν ελεύθερα συνδικαλιστές, από τους περιορισμούς που θέτει ο Ν.
1264 και με διάφορα προσχήματα. Αλλωστε δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις
που οι εργοδότες, παραβιάζοντας ανοιχτά τις σχετικές διατάξεις, απολύουν
εκλεγμένους συνδικαλιστές, όπως πρόσφατα έγινε με τον γενικό γραμματέα
του ΣΕΤΗΠ, από πολυεθνική επιχείρηση.
Επιπλέον, σχεδιάζεται να τεθούν εμπόδια στην παρουσία των συνδικαλιστικών οργανώσεων μέσα στις επιχειρήσεις, στην ενημέρωση και τη διανομή ανακοινώσεων με τον προκλητικό ισχυρισμό ότι έτσι «διαλύονται οι επιχειρήσεις»! Αυτά λέγονται τη στιγμή που οι εργοδότες, σε πολλές περιπτώσεις, έχουν μετατρέψει σε άντρα απροσπέλαστα τις επιχειρήσεις τους, εμποδίζοντας παράνομα την είσοδο σε αυτές εκπροσώπων των συνδικάτων. Οσον αφορά στην προκήρυξη απεργιών γίνεται λόγος για αύξηση του χρόνου ειδοποίησης στην προκήρυξη απεργιακής κινητοποίησης από τις 24 στις 48 ώρες πριν.
Ομως, το υπουργείο Εργασίας ανοιχτά έχει θέσει και ζήτημα η απόφαση για απεργία να μη λαμβάνεται από την πλειοψηφία των εργαζομένων που λαμβάνουν μέρος στη Γενική Συνέλευση, αφού έχει διαπιστωθεί απαρτία, αλλά από την πλειοψηφία των εργαζομένων σε μια επιχείρηση, όρος που πρακτικά οδηγεί σε αποτροπή της συντριπτικής πλειοψηφίας των απεργιών. Εξάλλου, όπως μαρτυρούν και τα στοιχεία, οι 9 στις 10 απεργίες για τις οποίες οι εργοδότες καταφεύγουν στα δικαστήρια, κρίνονται και με το ισχύον νομικό πλαίσιο παράνομες. Στους στόχους αυτών των ανατροπών περιλαμβάνεται και ο οικονομικός στραγγαλισμός των συνδικάτων. Εδώ, επιστρατεύεται ο ισχυρισμός της «διαφάνειας» των οικονομικών των συνδικάτων, όταν είναι γνωστό ότι διαχρονικά οι αστικές κυβερνήσεις και ο εκάστοτε υπουργός Εργασίας καθόριζαν αυθαίρετα και για τους δικούς τους σκοπούς τη χρηματοδότηση των συνδικάτων μέσω της Εργατικής Εστίας, από τα χρήματα δηλαδή που συνεισέφεραν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι.
Μάλιστα, χτες, ο Χρ. Πρωτόπαππας, στέλεχος και πρώην υπουργός του ΠΑΣΟΚ, ερωτηθείς στο ραδιόφωνο των «Παραπολιτικών» για το συνδικαλιστικό νόμο, αν και επιχείρησε να υποβαθμίσει το ζήτημα, δεν απέκλεισε αλλαγές «...αν υπάρχουν κάποιες στρεβλώσεις του νόμου μετά από 35 χρόνια τις οποίες οι κοινωνικοί εταίροι μπορούν να συζητήσουν και αυτή η συζήτηση γίνεται ήδη, δεν έχουμε εμείς καμία αντίρρηση να συζητηθούν»!
Στο πλαίσιο αυτό το υπουργείο Εργασίας με διαρροές στον Τύπο επιχειρεί να διαμορφώσει το κατάλληλο κλίμα. Στο στόχαστρό της η συγκυβέρνηση βάζει: Τις προϋποθέσεις προκήρυξης απεργίας, την προστασία των συνδικαλιστών από απόλυση, τη συνδικαλιστική παρουσία και δράση μέσα στους εργασιακούς χώρους, τη χρηματοδότηση των συνδικαλιστικών οργανώσεων, τις συνδικαλιστικές άδειες.
Τι βάζουν στην κλίνη του Προκρούστη
Επιπλέον, σχεδιάζεται να τεθούν εμπόδια στην παρουσία των συνδικαλιστικών οργανώσεων μέσα στις επιχειρήσεις, στην ενημέρωση και τη διανομή ανακοινώσεων με τον προκλητικό ισχυρισμό ότι έτσι «διαλύονται οι επιχειρήσεις»! Αυτά λέγονται τη στιγμή που οι εργοδότες, σε πολλές περιπτώσεις, έχουν μετατρέψει σε άντρα απροσπέλαστα τις επιχειρήσεις τους, εμποδίζοντας παράνομα την είσοδο σε αυτές εκπροσώπων των συνδικάτων. Οσον αφορά στην προκήρυξη απεργιών γίνεται λόγος για αύξηση του χρόνου ειδοποίησης στην προκήρυξη απεργιακής κινητοποίησης από τις 24 στις 48 ώρες πριν.
Ομως, το υπουργείο Εργασίας ανοιχτά έχει θέσει και ζήτημα η απόφαση για απεργία να μη λαμβάνεται από την πλειοψηφία των εργαζομένων που λαμβάνουν μέρος στη Γενική Συνέλευση, αφού έχει διαπιστωθεί απαρτία, αλλά από την πλειοψηφία των εργαζομένων σε μια επιχείρηση, όρος που πρακτικά οδηγεί σε αποτροπή της συντριπτικής πλειοψηφίας των απεργιών. Εξάλλου, όπως μαρτυρούν και τα στοιχεία, οι 9 στις 10 απεργίες για τις οποίες οι εργοδότες καταφεύγουν στα δικαστήρια, κρίνονται και με το ισχύον νομικό πλαίσιο παράνομες. Στους στόχους αυτών των ανατροπών περιλαμβάνεται και ο οικονομικός στραγγαλισμός των συνδικάτων. Εδώ, επιστρατεύεται ο ισχυρισμός της «διαφάνειας» των οικονομικών των συνδικάτων, όταν είναι γνωστό ότι διαχρονικά οι αστικές κυβερνήσεις και ο εκάστοτε υπουργός Εργασίας καθόριζαν αυθαίρετα και για τους δικούς τους σκοπούς τη χρηματοδότηση των συνδικάτων μέσω της Εργατικής Εστίας, από τα χρήματα δηλαδή που συνεισέφεραν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι.
