«Μάθε να
ζεις με τη φτώχεια σου»! Αυτό ήταν το ηθικό δίδαγμα της χτεσινής
εκδήλωσης στο Ζάππειο για την παρουσίαση του «ελάχιστου εγγυημένου
εισοδήματος». Σύμφωνα με τον Αντ. Σαμαρά, ο συγκεκριμένος μηχανισμός
έγινε εφικτός «γιατί με τα πλεονάσματα τα οποία βγάζει πλέον η χώρα μας,
μπορεί να αντιμετωπίσει και τα προβλήματα με τους δικούς της πόρους.
Οχι πια με δανεικά...». Ομως, κανένας επιπλέον πόρος δε δίνεται από το
λεγόμενο «πρωτογενές πλεόνασμα», για να καλυφθεί η δαπάνη της
εισοδηματικής ενίσχυσης που προβλέπει το «ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα».
Αντίθετα, σύμφωνα με το προσχέδιο του προϋπολογισμού, το κόστος της θα
καλυφθεί από τα κονδύλια για τα κοινωνικά επιδόματα που δίνονται σήμερα.
Τα οποία, βέβαια, είναι πετσοκομμένα σε σχέση με το παρελθόν, καθώς
μόνο για το 2014, η κυβέρνηση αφαίρεσε: 114 εκ. ευρώ από τους
δικαιούχους του ΕΚΑΣ (κατάργησε το επίδομα για τους ηλικίας 60 έως 64
ετών), 86 εκ. ευρώ από οικογενειακά επιδόματα, 82 εκ. ευρώ από τις
αποζημιώσεις μετακίνησης στα άτομα με αναπηρία, 30 εκ. ευρώ από τα
ειδικά επιδόματα ανεργίας και πάει λέγοντας. Να πώς η πτώχευση του λαού
φέρνει τα δημοσιονομικά πλεονάσματα και στη συνέχεια η κυβέρνηση
μοιράζει τη φτώχεια ανάμεσα στους φτωχούς και τους πάμπτωχους,
εξισώνοντας όλους προς τα κάτω! Αυτή είναι η «κοινωνική δικαιοσύνη», την
οποία επικαλέστηκε ο πρωθυπουργός στην ομιλία του.
Από
την πλευρά του, ο Ευ. Βενιζέλος ήταν ειλικρινής, όταν, μιλώντας στην
ίδια εκδήλωση, είπε μεταξύ άλλων: «Αλλάζουμε σελίδα. Οργανώνουμε την
Ελλάδα μετά την κρίση, μετά το μνημόνιο, την Ελλάδα χωρίς τρόικα (...) Ο
πιο σημαντικός όμως είναι ο πυλώνας της κοινωνικής ευαισθησίας. Η
προστασία των ευαίσθητων κοινωνικών ομάδων, των πιο αδύνατων μελών της
κοινωνίας». Ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης ομολογεί ότι η «ανάκαμψη» για
το λαό μεταφράζεται σε επιβίωση με 13,1 ευρώ τη μέρα, όση είναι η
εισοδηματική ενίσχυση που προβλέπει το «ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα». Κι
αυτή μόνο στην περίπτωση που μιλάμε για τετραμελή οικογένεια, με δυο
ανήλικα παιδιά και συγκεκριμένα εισοδηματικά - περιουσιακά κριτήρια.
«Κοινωνική πολιτική», στη μετά την κρίση και στη μετά το μνημόνιο εποχή,
είναι η ανακύκλωση της φτώχειας, με την οποία, τόσο η κυβέρνηση, όσο
και ο ΣΥΡΙΖΑ καλούν το λαό να μάθει να συμβιώνει. Τον καλούν, δηλαδή, να
χαμηλώσει κι άλλο τις απαιτήσεις του, να είναι ευχαριστημένος με τα
ψίχουλα...
