ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ ΤΗΣ ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗΣ ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΤΟΥ ΠΑΜΕ

Με τη συμμετοχή δεκάδων συνδικαλιστών από όλη την Ελλάδα, από κλάδους του ιδιωτικού και του δημόσιου τομέα, έγινε το περασμένο Σάββατο στην Αθήνα η συνεδρίαση της Πανελλαδικής Συντονιστικής Επιτροπής του ΠΑΜΕ. Βασικό αντικείμενο ήταν να καθοριστεί το πρόγραμμα δράσης για το αμέσως επόμενο διάστημα, να αποφασιστούν οι κατευθύνσεις για τα μέτωπα πάλης και τους κεντρικούς σταθμούς μέχρι την Πρωτομαγιά.
Στόχος είναι το πρόγραμμα αυτό να συζητηθεί στις συνδικαλιστικές οργανώσεις, να εμπλουτιστεί και να εξειδικευτεί ανά κλάδο, περιοχή και τόπο δουλειάς, με κεντρικό σύνθημα: «Τέρμα πια στην κοροϊδία. Να πληρώσει τώρα η πλουτοκρατία. Κάτω τα μνημόνια παλιά και νέα». Η Πανελλαδική Συντονιστική Επιτροπή αποφάσισε, επίσης, να διοργανώσει το ΠΑΜΕ οικονομική εξόρμηση για την ενίσχυσή του, από τον Μάρτη έως και το Μάη.
Στη συνεδρίαση απηύθυναν σύντομο χαιρετισμό ο Γιώργος Γκιγκόπουλος, μέλος της Πανελλαδικής Γραμματείας της ΠΑΣΥ, ο Γιώργος Κοκολάρας, μέλος της Πανελλαδικής Γραμματείας της ΠΑΣΕΒΕ και η Μαιρίνη Στεφανίδη, πρόεδρος της ΟΓΕ. Τους αδελφικούς χαιρετισμούς της Γραμματείας και του Προεδρικού Συμβουλίου της Παγκόσμιας Συνδικαλιστικής Ομοσπονδίας εξέφρασε εκ μέρους της ο αναπληρωτής γγ, Βαλεντίν Πάντσο.
Σήμερα, ο «Ριζοσπάστης» παρουσιάζει εκτενή αποσπάσματα από την εισήγηση που έκανε στη συνεδρίαση ο Γιώργος Πέρρος, μέλος της Εκτελεστικής Γραμματείας του ΠΑΜΕ. Τις επόμενες μέρες, θα ακολουθήσει ρεπορτάζ από τις παρεμβάσεις των συνδικαλιστών.

    

Σχέδιο δράσης με απαιτητικότητα και ψηλά τον πήχη των διεκδικήσεων

Συζητάμε σήμερα λίγες μέρες μετά την κυβερνητική εναλλαγή για τον προγραμματισμό και το σχέδιο της δράσης μας για το επόμενο διάστημα. Σε αυτές τις συνθήκες θα πρέπει να γίνει κατανοητός ο χαρακτήρας της νέας κατάστασης των εξελίξεων, έτσι ώστε να μην υποτιμηθεί η κυβερνητική εναλλαγή και η γραμμή για κοινωνική συνοχή, δηλαδή ταξική συνεργασία.Εχει ξεκινήσει μια καλά προετοιμασμένη προπαγανδιστική εκστρατεία από την κυβέρνηση που επιδιώκει να πείσει ότι δεν έχει καμία σχέση με τις προηγούμενες. Χρειάζεται καλή παρακολούθηση της γενικής πολιτικής της κυβέρνησης και των ελιγμών της, των εξελίξεων στους κλάδους.
Δεν πρέπει να χάνεται το κύριο, που είναι, ποιος είναι ο βασικός χαρακτήρας της κυβέρνησης, ότι δηλαδή ήρθε για να διευκολύνει, να πάρει όλα εκείνα τα μέτρα που χρειάζονται για την καπιταλιστική ανάκαμψη και την κερδοφορία των μονοπωλίων, τη χειραγώγηση των εργαζομένων.
Η κυβέρνηση, πατώντας πάνω σε ελπίδες και προσδοκίες εργαζομένων προσπαθεί να περάσει ευκολότερα τα σχέδιά της, προωθώντας νέα συμφωνία με τους «εταίρους», βαφτίζοντας το νέο μνημόνιο συμφωνία και την τρόικα θεσμικό μηχανισμό επιτήρησης και εποπτείας.

Δεν διαπραγματεύονται για το λαό

Η συγκυβέρνηση έχει ξεκινήσει μια διαπραγμάτευση νέου προγράμματος, που με διάφορες παραλλαγές φαίνεται ότι θα καταλήξει σε συμβιβασμό που αυτό θα σημάνει νέα μέτρα σε βάρος των εργαζομένων, συνέχιση του Γολγοθά.

Αυτήν τη στιγμή, η διαπραγμάτευση που κάνει η κυβέρνηση είναι ενταγμένη μέσα στο γενικότερο πλαίσιο της ΕΕ, μέσα σε ένα γενικότερο πόλεμο ανταγωνιστικών συμφερόντων, που υπάρχει και στην Ευρωζώνη, και στην ΕΕ, και με την άμεση και ενεργή εμπλοκή των ΗΠΑ. Είναι αφέλεια να πιστεύει κανείς ότι οι δηλώσεις Ομπάμα, αυτοί που έχουν μακελέψει όλο τον πλανήτη, τους πήρε ξαφνικά ο πόνος για το βιοτικό επίπεδο των εργαζομένων.Η ουσία είναι ότι υπάρχει ένας πόλεμος συμφερόντων κρατών, επιχειρηματικών ομίλων, ποιος θα βγει πιο κερδισμένος από την κρίση και από την όποια ανάκαμψη υπάρξει ή λιγότερο χαμένος. Και αυτή η αντιπαράθεση αφορά και τη διαχείριση του χρέους, αφορά και το μείγμα διαχειριστικής πολιτικής.
Βεβαίως, υπάρχουν δυνάμεις όπως είναι η Γαλλία, η Ιταλία, οι ΗΠΑ που ζητούν χαλάρωση της λιτότητας μέσω περιοριστικής πολιτικής, όπως ονομάζεται. Αυτή η χαλάρωση είναι για να εξοικονομηθούν πόροι, οι οποίοι θα δοθούν ως ενισχύσεις στο κεφάλαιο για επενδύσεις, για να ενισχύσουν την κερδοφορία του, την ανταγωνιστικότητά του.
Γιατί τι συζητάνε; Για να αυξηθούν οι μισθοί και οι συντάξεις; Για να βελτιωθούν οι κοινωνικές παροχές στην Υγεία, στην Παιδεία, στους εργαζόμενους;
Αυτό πρέπει να είναι σαφές και φυσικά σ' αυτήν την αντιπαράθεση συμμετέχει και η ελληνική κυβέρνηση στοιχιζόμενη με τη μία πλευρά. Η ουσία είναι ότι την επόμενη μέρα θα υπάρχει πρόγραμμα. Το πρόγραμμα αυτό αν ονομαστεί κάπως αλλιώς και όχι μνημόνιο ή αν επιτηρείται όχι από τους υπαλλήλους της τρόικας αλλά από μηχανισμούς εποπτείας που έχει φτιάξει η ΕΕ, δε συνιστά αλλαγή υπέρ του λαού.

Είμαστε δύο διαφορετικοί κόσμοι

 

Στις προγραμματικές δηλώσεις, η κυβέρνηση προσπάθησε με τις συνεχείς αναφορές της για υπερηφάνεια και αξιοπρέπεια να κρύψει τα διαπιστευτήριά της στην ΕΕ και το μεγάλο κεφάλαιο, το συμβιβασμό με τη φτώχεια και τα ψίχουλα που υπόσχεσαι στους εργαζόμενους που έχασαν την πλειοψηφία των δικαιωμάτων τους.
Χρειάζεται, επομένως, να δυναμώσει ακόμα περισσότερο μέσα στην εργατική τάξη, στη νεολαία και το κίνημα, η γραμμή της αντεπίθεσης και της ρήξης σε αντίθεση με τον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης, την ΕΕ και την πολιτική που στηρίζει αυτόν τον δρόμο με την ενσωμάτωση και την παθητική αναμονή, για έναν άλλο δρόμο ανάπτυξης, της εργατικής τάξης, για το λαό.
Η εργατική τάξη, το κίνημά της οφείλει αποφασιστικά να αποκρούσει τα ψευδεπίγραφα συνθήματα της εθνικής ομοψυχίας και περηφάνιας. Πατριωτισμός για εμάς είναι το δίκιο του λαού και όχι τα συμφέροντα της πλουτοκρατίας. Κριτήριο για εμάς είναι η κάλυψη των σύγχρονων λαϊκών αναγκών και όχι η κερδοφορία των καπιταλιστικών επιχειρήσεων. Είμαστε δύο διαφορετικοί κόσμοι.
Ο λαός, το εργατικό - λαϊκό κίνημα δεν πρέπει να είναι ούτε θεατής ούτε χειροκροτητής των διαπραγματεύσεων που διεξάγονται μεταξύ των αφεντικών, να μην εγκλωβίζεται στα σχέδια του κεφαλαίου για νέα μνημόνια και διαπραγματεύσεις. Αντίθετα, πρέπει να είναι πρωταγωνιστής - αγωνιστής για τα δικαιώματά του, για την κάλυψη των απωλειών και των σύγχρονων διεκδικήσεων, για αλλαγές και ανατροπές, για άλλο δρόμο ανάπτυξης.
Η εργατική τάξη και το κίνημά της δεν έχουν κανένα συμφέρον να στηρίξουν την κυβερνητική πολιτική για τα νέα «μνημόνια» που θα τους φέρει έστω κι αν τα ονομάζει περηφάνια. Χωρίς διεκδικητική πίεση, ταξική πάλη δεν υπάρχει προοπτική, δεν υπάρχει ελπίδα.
Η γραμμή αντιπαράθεσης, λοιπόν, εξειδικεύεται στα βασικά - γενικά αιτήματα: Κάλυψη απωλειών και δικαιωμάτων, πάλη για την ικανοποίηση των σύγχρονων εργατικών και λαϊκών αναγκών, ανάπτυξη για το λαό. Δε μας φτάνουν κάποια ψίχουλα ούτε η ελεημοσύνη. Απαιτούμε, διεκδικούμε όλα όσα μας έκλεψαν, όλα όσα δικαιούμαστε.

Να προβληματιστούμε με μεγαλύτερη ανησυχία

 

Σε αυτήν την κατεύθυνση πρέπει να αντιπαλέψουμε και με φανερές αδυναμίες που έχουμε και μας δυσκολεύουν στη δουλειά μας.
Είναι καθοριστικής σημασίας ζήτημα πώς επεξεργαζόμαστε τη γραμμή, το πλαίσιο πάλης σε κάθε χώρο και κλάδο. Δεν είναι λίγες οι φορές που το γενικό πλαίσιο πάλης και σχεδιασμού βοηθά στην ενιαία πάλη, στη συσπείρωση δυνάμεων, στην ενιαία κατεύθυνση, προϋποθέσεις που προωθούν την ανασύνταξη, να χάνεται ή να προβάλλεται ως ένα σύνθημα και να συνεχίζουμε να δουλεύουμε στην πεπατημένη με τα επιμέρους κλαδικά προβλήματα ή με επιμέρους προβλήματα που ξεσπάνε, ξεκόβοντάς τα, απομονώνοντάς τα, από τα γενικότερα ζητήματα που επιδρούν και δημιουργούν επιμέρους προβλήματα ανά κλάδο.
Με μεγαλύτερη ανησυχία να προβληματιστούμε: Πώς συνδέουμε τα γενικότερα ζητήματα που αφορούν την εργατική τάξη με τον κλάδο και τις ιδιαιτερότητές του, ώστε να ανεβαίνει το επίπεδο συμμετοχής, να προωθείται η ανασύνταξη. Πώς ξεδοντιάζουμε τη γραμμή των άλλων δυνάμεων. Πώς αποκαλύπτουμε τη γραμμή και την τακτική του κυβερνητικού και εργοδοτικού συνδικαλισμού. Πώς σε τελική ανάλυση συσπειρώνουμε στην ταξική γραμμή.
Για αυτό το γενικό ζήτημα έχει υποχρέωση να βοηθήσει κάθε Γραμματεία του ΠΑΜΕ σε κλάδο ή περιοχή, να εξειδικεύεται, να σχεδιάζει την παρέμβαση των δυνάμεών μας, να ελέγχει την πορεία της δουλειάς.
Ενα κεντρικό πρόβλημα που πρέπει να λύσουμε είναι να γίνεται συζήτηση, να γενικεύεται η πείρα πώς πρέπει να προετοιμάζονται οι γενικές συνελεύσεις, οι συγκεντρώσεις, οι συσκέψεις κατά Σωματείο και στον τόπο δουλειάς. Οι εργατικές συνελεύσεις είναι σχολείο όπου εκπαιδεύονται δυνάμεις, δυναμώνουν οι δεσμοί με τους εργαζόμενους, ατσαλώνονται, αποτελεί μέσο για την αλλαγή συσχετισμών. Για αυτό τις πολεμούν οι άλλες δυνάμεις.
Ενα άλλο ζήτημα που πρέπει να διορθώσουμε είναι η οργανωμένη συζήτηση, η σύσκεψη, για να εκφράζουν γνώμη οι εργαζόμενοι, όσοι συμμετέχουν στις κινητοποιήσεις, στις συλλογικές διαδικασίες. Τι φταίει και δε γίνεται; Οπου γίνεται υπάρχουν θετικά αποτελέσματα. Δείχνει εμπιστοσύνη στην εργατική τάξη.
Πρέπει, επίσης, να βελτιώσουμε τις σχέσεις κλαδικού σωματείου και τόπου δουλειάς. Είναι μεγάλη υπόθεση το ΔΣ μιας Ομοσπονδίας να γνωρίζει, να έχει μπροστά του, το σύνολο του κλάδου και έτσι να μπορεί να οργανώσει, να διατάξει δυνάμεις, ιδιαίτερα στους μονοπωλιακούς ομίλους.

Καλύτερη οργάνωση παντού

 

Να αντιμετωπίσουμε αδυναμίες, απόψεις, αντιλήψεις που δυσκολεύουν τη δουλειά μας. Υπάρχουν σωματεία που δεν λειτουργούν, που τα ΔΣ δεν συνεδριάζουν, οι ανακοινώσεις βγαίνουν διά περιφοράς, που αναπαράγουν τις κεντρικές ανακοινώσεις, που οι γενικές συνελεύσεις είναι απροετοίμαστες, τυπικές χωρίς να γίνεται ουσιαστική συζήτηση.
Να μας απασχολήσει με μεγαλύτερη ανησυχία η κατάσταση του κινήματος σε κάθε νομό. Εδώ υπάρχει ευθύνη και κεντρικά αλλά και στις τοπικές Γραμματείες. Υπάρχουν ολόκληροι νομοί όπου απουσιάζουν κλαδικά συνδικάτα σε βασικούς τομείς και από την άλλη οργιάζει ο συντεχνιασμός με σωματεία κατά χώρο δουλειάς, που στις περισσότερες φορές η σχέση τους με την εργοδοσία βγάζει μάτι.
Σε όλες σχεδόν τις πόλεις υπάρχουν ΒΙΠΕ με χιλιάδες εργάτες και εργάτριες, με προβλήματα, άθλιες συνθήκες εργασίας, με μεροκάματα πείνας. Η παρέμβασή μας στις περισσότερες περιπτώσεις είναι από ελλιπής έως ελάχιστη. Αυτό το σοβαρό ζήτημα δε λύνεται με ευχολόγια ούτε με από μηχανής θεούς. Απαιτείται εξειδικευμένη δράση, επιμονή και επίπονη δουλειά και παρέμβαση για να μπει το νερό στο αυλάκι. Κυρίως απαιτείται πάλη με τη ρουτινιάρικη δουλειά και τις υποχωρήσεις μπροστά στις δυσκολίες.
Ζήτημα που επίσης πρέπει να μας απασχολήσει είναι η πολυδιάσπαση του εργατικού κινήματος. Υπάρχουν νομοί με 2-3 Εργατικά Κέντρα και ανάλογη κατάσταση και σε πρωτοβάθμια σωματεία. Υπάρχουν μαϊμού σωματεία και μαϊμού εκλογές που λειτουργούν ως εργοστάσια παραγωγής αντιπροσώπων.
Είναι καραμπινάτο το παράδειγμα του Πύργου που ψήφιζαν 600 εργαζόμενοι στο σωματείο ξενοδ/λων και μετά την παρέμβαση των δυνάμεών μας ψήφισαν 29. Πώς παρεμβαίνουμε εδώ, λοιπόν; Πώς αποτρέπουμε τα εκφυλιστικά φαινόμενα; Δε μας βγάζει, συνάδελφοι, από την ευθύνη η συνήθης φράση ότι «δεν πήραμε έγκαιρα είδηση τις αρχαιρεσίες».

Για το σχεδιασμό της δράσης

 

Οι εξελίξεις και η ανάγκη ανασύνταξης του κινήματος επιβάλλουν δυναμικές παρεμβάσεις. Οι ανάγκες μας, οι ανάγκες των εργατικών και λαϊκών οικογενειών είναι πάνω απ' όλα και στην πρώτη γραμμή των διεκδικήσεών μας. Οι ανάγκες αυτές δεν μπορούν να μπαίνουν κάθε φορά στο κρεβάτι του Προκρούστη της εκάστοτε συγκυρίας και των κυβερνητικών εναλλαγών. Είναι πάγιες, μόνιμες και συνεχώς εξελισσόμενες με βάση τις εξελίξεις της επιστήμης, της τεχνικής, του πολιτισμού και του πλούτου που παράγεται από τη δική μας δουλειά και έχουν όνομα.
Είναι η μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους και πριν απ' όλα για τα παιδιά μας και σήμερα και αύριο. Δουλειά με συνθήκες ανθρώπινες, με αποκατάσταση των σταθερών συνθηκών εργασίας και ασφάλειας, με κατοχύρωση των συνδικαλιστικών δικαιωμάτων και ελευθεριών.
Ελάχιστη βάση: 5ήμερο, 8ωρο, 40ωρο. Ικανοποιητικούς μισθούς, μεροκάματα και συντάξεις που θα καλύπτουν τις βασικές ανάγκες των οικογενειών μας, θα διασφαλίζουν ένα αξιοπρεπές βιοτικό επίπεδο και θα κατοχυρώνονται με ΣΣΕ. Κάλυψη με κοινωνική ευθύνη των βασικών αναγκών των οικογενειών μας σε Υγεία, Εκπαίδευση, κατοικία, φροντίδα για τα νέα ζευγάρια και τα παιδιά τους, τις γυναίκες και για τους ηλικιωμένους. Εξασφάλιση του απαραίτητου ελεύθερου χρόνου για ξεκούραση, αναψυχή, διακοπές με τις απαραίτητες κοινωνικές υποδομές που θα επιτρέπουν στους εργαζόμενους να συμμετέχουν και να απολαμβάνουν τα αγαθά του πολιτισμού που οι ίδιοι με τη δουλειά μας δημιουργούμε.
Οι βασικές αυτές ανάγκες δε χωράνε στους κανόνες και τις συμφωνίες της ΕΕ, σε παλιά και νέα μνημόνια. Αυτές είναι κομμένες και ραμμένες στις ανάγκες του κεφαλαίου. Δεν είναι δικό μας σπίτι. Είναι των μονοπωλίων.
Οι ανάγκες μας απαιτούν άλλο δρόμο ανάπτυξης για φιλολαϊκή πολιτική, κόντρα στις δεσμεύσεις της ΕΕ και τα συμφέροντα των μονοπωλίων. Για αυτές τις ανατροπές οργανώνουμε τις δυνάμεις μας και τη συμμαχία μας. Τέτοιο κίνημα παλεύουμε να οργανώσουμε.
Χρειάζεται να δυναμώσει ακόμη περισσότερο μέσα στην εργατική τάξη, στη νεολαία και το κίνημα η γραμμή της αντεπίθεσης και της ρήξης σε αντίθεση με τον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης, την ΕΕ και την πολιτική που στηρίζει αυτόν το δρόμο, με την ενσωμάτωση και την παθητική αναμονή.

Ο πραγματικός αντίπαλος είναι εδώ

 

Σήμερα είναι παρόντα και απέναντι από το λαό τα μνημόνια διαρκείας της ΕΕ, οι στόχοι της ανταγωνιστικότητας και της νέας ανάκαμψης της κερδοφορίας του κεφαλαίου, που οδηγούν σε μεγαλύτερη χρεοκοπία του λαού και δεν μπορούν να λύσουν τα οξυμένα λαϊκά προβλήματα, όπως αυτό της ανεργίας. Η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ και τα άλλα κόμματα υπηρετούν αυτόν τον αντιλαϊκό δρόμο και προσπαθούν να τον εξωραΐσουν στα μάτια του λαού.
Από τη σκοπιά των λαϊκών συμφερόντων θα αντιμετωπίσουμε την κυβερνητική εναλλαγή. Αυτό για εμάς σημαίνει ένταση των προσπαθειών για ανασύνταξη του κινήματος.
Η εργατική τάξη δε χρωστά καμιά ανοχή και αναμονή σε καμιά κυβέρνηση, αφού έχουμε γνωρίσει στο πετσί μας πως οι ανοχές και αναμονές μας έχουν οδηγήσει μόνο σε χάσιμο πολύτιμου χρόνου για την εργατική τάξη και σε κέρδισα χρόνου για τη μεγαλοεργοδοσία, το κεφαλαίο, τα μονοπώλια.
Αντιθέτως, πρέπει να είμαστε σε διαρκή ετοιμότητα για άμεση απάντηση με μαζικές κινητοποιήσεις, με εναλλαγή μορφών πάλης, ακόμα και απεργία, μπροστά στο φόντο νέας συμφωνίας και νέων μνημονίων όπως αυτά κι αν ονομαστούν. Να επικαιροποιήσουμε το σύνθημα: «Τέρμα πια η κοροϊδία. Να πληρώσει η πλουτοκρατία».
Η ανακοίνωση του ΠΑΜΕ που βγήκε βάζει τη βασική κατεύθυνσή μας και το πλαίσιο πάλης για το επόμενο διάστημα. Χρειάζεται να αξιοποιηθεί καλά και να ανοίξει η συζήτηση με οργανωμένο τρόπο από πάνω έως κάτω, στους χώρους δουλειάς, παντού. Οι συνδικαλιστικές οργανώσεις πρέπει γρήγορα να προχωρήσουν σε συνεδριάσεις πλατιές και μαζικές και να γίνει ουσιαστική συζήτηση στα ΔΣ με πρόγραμμα περιοδειών και συσκέψεων γενικευμένο.
Να δουλέψουμε με το πλαίσιο διεκδικήσεων που είχαμε στο συλλαλητήριο της 1ης Νοέμβρη, βεβαίως μαζί με τις διεκδικήσεις του κάθε κλάδου. Ο αντίπαλός μας είναι οι επιχειρηματικοί όμιλοι και απέναντι σ' αυτούς πρέπει να ανοίξουμε σχεδιασμένο πόλεμο. Να κατανοείται ότι η εργοδοσία έχει την κυβέρνησή της και εμείς το πρόγραμμά μας, τις διεκδικήσεις μας.

Αποφασιστικά για την ανασύνταξη του κινήματος

 

Η αντιπαράθεση με τις δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ θα είναι μεγάλη όπως και η επίθεση απέναντί μας. Γι' αυτό και χρειάζεται η παρουσία μας και στις διοικήσεις των σωματείων όπου είμαστε μειοψηφία, στις Γενικές Συνελεύσεις να είναι καλά μελετημένη, προσεκτική, με επιχειρήματα που να αποκαλύπτουν τη στάση τους και να προβάλλεται η δική μας κατεύθυνση με ολοκληρωμένο τρόπο.
Εμείς πρέπει να καλλιεργούμε την άνοδο των διεκδικήσεων και απαιτήσεων της εργατικής τάξης. Να μην αποδεχτούν οι εργαζόμενοι τα όποια νέα μέτραν να ζουν με τα ψίχουλα. Να μην περάσει κλίμα απογοήτευσης που μπορεί να οδηγεί σε συντηρητικοποίηση.
Είμαστε αποφασισμένοι να συγκρουστούμε με όλες τις δυσκολίες και κυρίως με όλους εκείνους τους μηχανισμούς που στέκονται εμπόδιο και να προχωρήσουμε με μεγαλύτερη αποφασιστικότητα στην ανασύνταξη του εργατικού και λαϊκού κινήματος.
Μέσα από τις καθημερινές μάχες για όλα τα επείγοντα προβλήματα, εργοστάσιο το εργοστάσιο, κλάδο τον κλάδο, επιχείρηση την επιχείρηση, γραφείο το γραφείο, καράβι το καράβι, γειτονιά τη γειτονιά, χωριό το χωριό, μέσα από τη λειτουργία των Σωματείων και Συλλόγων μας, μέσα από τις συζητήσεις και αντιπαραθέσεις, μέσα από τις αρχαιρεσίες θα δώσουμε το δικό μας «παρών» στις εξελίξεις.
Για την ανάκαμψη του κινήματος και όχι των καπιταλιστικών κερδών. Πληρώσαμε ακριβά την κρίση τους, τα χρέη τους, δε θα πληρώσουμε ξανά και τη νέα κερδοφορία τους. Δεν ανεχόμαστε πια να ζούμε με την ανεργία, με τα ψίχουλα και τη συνεχή κοροϊδία. Θα επιβάλουμε τις δίκαιες διεκδικήσεις μας. Δεν αποδεχόμαστε να καταστρατηγούνται και να λεηλατούνται οι παραγωγικές δυνατότητες του τόπου μας που αρκούν για μια σύγχρονη αξιοπρεπή ζωή.
Με αυτές τις διακηρύξεις και διεκδικήσεις να συζητήσουμε τις πρωτοβουλίες και τα μέτρα που θα πάρουμε για να βάλουμε σε καθημερινή κίνηση νέες δυνάμεις κατά κλάδο, κατά νομό, κατά γειτονιά, κατά χωριό.

    

Βασικοί σταθμοί στην οργάνωση της δουλειάς

 

Στη συνεδρίαση καθορίστηκαν οι παρακάτω βασικοί σταθμοί της δράσης των συνδικάτων για το επόμενο δίμηνο, μέχρι την Πρωτομαγιά:

• 8 Μάρτη, Παγκόσμια Μέρα της Γυναίκας. Οπως ειπώθηκε εισηγητικά, «μπορούν να πραγματοποιηθούν εκδηλώσεις από τα συνδικάτα, τους γυναικείους συλλόγους και να γίνουν κοινές περιοδείες. Ιδιαίτερα να δώσουμε βάρος σε κλάδους με μεγάλο ποσοστό απασχόλησης γυναικών και μάλιστα νέων».
• 1η Μάη. Στην εισήγηση σημειωνόταν: «Η Πρωτομαγιά θα πρέπει να αποτελέσει κορύφωση δραστηριότητας του επομένου διμήνου, βήμα για την ανασύνταξη του κινήματος. Οι δραστηριότητες και οι πρωτοβουλίες για την επιτυχία και τη μαζική συμμετοχή εργαζομένων, ανέργων, νεολαίας πρέπει να αποτελέσουν σταθμό για την προετοιμασία του κινήματος στο δρόμο της αντεπίθεσης.

Ιδιαίτερη δουλειά και προσοχή στις σχολές του ΟΑΕΔ, στη μαθητεία, στους πρακτικάριους. Να θέσουμε αιτήματα που θα βοηθούν στη συσπείρωση, στη μαζική συμμετοχή, στην οργάνωσή τους. Να συνδεθούν οι εκδηλώσεις και το ιστορικό περιεχόμενο της 1ης Μάη με την πάλη για τις σύγχρονες ανάγκες της εργατικής τάξης και να αναδείχνουν τον πρωτοπόρο ρόλο της εργατικής τάξης στην ταξική πάλη, τις δυνατότητες να ζήσουν καλύτερα οι εργαζόμενοι, να ικανοποιηθούν οι σύγχρονες ανάγκες τους, στο πλαίσιο ενός άλλου δρόμου ανάπτυξης.

Κεντρικές πρωτοβουλίες

 

Στο πλαίσιο της Πρωτομαγιάς να προχωρήσουμε στις παρακάτω κεντρικές πρωτοβουλίες.
-- Να ξεκινήσουμε γρήγορα τις διαδικασίες για το εργατικό πρωτάθλημα ποδοσφαίρου που έδειξε ότι συσπειρώνει ιδιαίτερα νεολαία και να ασχοληθούν τα συνδικάτα. Να αξιοποιηθούν τέτοιες πρωτοβουλίες σε όλες τις περιοχές. Να μπουν στόχοι για συμμετοχή ομάδων από τους τόπους δουλειάς και τους κλάδους. Είναι μια προσπάθεια που κάθε χρόνο συσπειρώνει εκατοντάδες εργάτες, σπουδαστές στην κατάρτιση, βοηθά στην επαφή των εργαζομένων με τα σωματεία τους, πιάνει πλευρές της ζωής της εργατικής νεολαίας.
-- Για τα 16 χρόνια από την ίδρυση του ΠΑΜΕ και μπροστά στην 1η Μάη, να διοργανώσουμε μεγάλη συναυλία για το διεθνές εργατικό τραγούδι στις 26 Απρίλη. Η ανάπτυξη μορφωτικής και πολιτιστικής δουλειάς από τα συνδικάτα αποτελεί σημαντική πλευρά της ιδεολογικής παρέμβασης. Δεν πρέπει να υποτιμούνται τέτοιες δραστηριότητες που βοηθούν στην ενίσχυση των δεσμών με τους εργαζόμενους, ανεβάζουν τη συνείδησή τους».

Κορύφωση μετά την Πρωτομαγιά

 

Για τη δράση του ταξικού κινήματος μετά την Πρωτομαγιά, η εισήγηση έβαζε τους εξής άξονες: «Προετοιμαζόμαστε αμέσως μετά την 1η Μάη για την οργάνωση πλατιάς μαζικής δραστηριότητας και πρωτοβουλιών, με στόχο την πανελλαδική απάντηση της εργατικής τάξης και των συμμάχων της απέναντι στις νέες αντιλαϊκές συμφωνίες κεφαλαίου - ΕΕ - ΔΝΤ - ΟΟΣΑ. Σε αυτήν την κατεύθυνση, αξιοποιούμε τη θετική παρέμβαση και την πείρα που αποκτήσαμε από τη διοργάνωση του πανελλαδικού συλλαλητηρίου της 1ης Νοέμβρη.
Να ανοίξουμε αυτήν τη συζήτηση και τις διεκδικήσεις μας σε αυτήν την προοπτική. Να οργανώσουμε ένα τέτοιο κίνημα και τέτοια συμμαχία για μεγάλους και νικηφόρους ταξικούς αγώνες».

    

Για την οικονομική εξόρμηση Μάρτη - Μάη

 

Στην εισήγηση που αφορά στη διοργάνωση της οικονομικής εξόρμησης, σημειώνονταν, μεταξύ άλλων, τα εξής: «Για να μπορέσει το ΠΑΜΕ να ανταποκριθεί στις αυξημένες ανάγκες της ταξικής πάλης, της οργάνωσης των αγώνων, απαιτούνται αυξημένα οικονομικά μέσα. Χρειάζεται λοιπόν να αναλάβει ο κάθε ένας μας τις ευθύνες του, να έχει τη δική του συμβολή. Είναι μια πολιτική μάχη που πρέπει να τη δώσουν όλες οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ, οργανωμένα και με σχέδιο. Η μη ύπαρξη οικονομικών βάζει εμπόδια στις προσπάθειές μας.
Πρέπει να οργανωθεί καλά η επιτυχία της οικονομικής εξόρμησης. Να πάρουμε υπόψη μας ότι η οικονομική κατάσταση των εργαζομένων δυσκολεύει συνεχώς και μπαίνουν μεγαλύτερα εμπόδια. Επομένως χρειάζονται πρόσθετα μέτρα. Να οργανωθεί καλά η συζήτηση στις Τοπικές Γραμματείες, στις Ομοσπονδίες, στα Εργατικά Κέντρα, στα σωματεία, στους τόπους δουλειάς. Καλή αξιοποίηση των Γενικών Συνελεύσεων, συγκεντρώσεων, συσκέψεων».