Από τις δηλώσεις των στελεχών της κυβέρνησης και, πρώτα απ' όλα, τον ίδιο το πρωθυπουργό αλλά και πολύ περισσότερο από τις δηλώσεις αξιωματούχων της ΕΕ είναι σαφές το εξής: Η νέα συμφωνία θα περιέχει ένα σημαντικό ποσοστό των μεταρρυθμίσεων που περιλαμβάνονται στο σημερινό πρόγραμμα, δηλαδή στο μνημόνιο (περίπου στο 70% το προσδιόρισε και ο Γιούνκερ), και το υπόλοιπο θα καλυφθεί με «ισοδύναμα» μέτρα (σας θυμίζει κάτι αυτό;) που θα προέλθουν από προτάσεις μεταρρυθμίσεων του ΟΟΣΑ!
Το τι θα περιλαμβάνει ακριβώς το 70% και τι οι μεταρρυθμίσεις του ΟΟΣΑ, προς το παρόν, δεν είναι σαφές. Είναι, όμως, σαφές το πλαίσιο του Συμφώνου Σταθερότητας, με τις δεσμεύσεις του οποίου η κυβέρνηση δηλώνει ότι δε συμφωνεί αλλά θα τις τηρήσει γιατί είναι υποχρεώσεις της χώρας (!), αλλά και το πλαίσιο της στρατηγικής του ΟΟΣΑ. Για τον τελευταίο είναι χαρακτηριστικά τα όσα δημοσιεύει σήμερα ο «Ριζοσπάστης» στο τετρασέλιδο «Διεθνή & Οικονομία» σχετικά με την έκθεσή του με τίτλο «Οδεύοντας προς την Ανάπτυξη», που παρουσιάστηκε στο περιθώριο του «G20». Το όλο αντιλαϊκό πλαίσιο προβλέπει μέτρα στήριξης της καπιταλιστικής ανάκαμψης και θωράκισης της ανταγωνιστικότητας των επιχειρηματικών ομίλων.
Είναι ένα πλαίσιο στο οποίο δεν χωράει ούτε η ανάκτηση απωλειών των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων ούτε, βεβαίως, μπορεί να αμφισβητηθεί το σύνολο των αντεργατικών - αντιλαϊκών μέτρων που πάρθηκαν το προηγούμενο διάστημα. Δηλαδή, στην καλύτερη περίπτωση αυτό που μπορεί να «προσφέρει» στα λαϊκά στρώματα είναι η παραμονή σε μια «ισοδύναμη» με τη σημερινή κατάσταση, με λίγα μπαλώματα σε ορισμένα τμήματά τους, χωρίς να κλείνει ο δρόμος και για νέα αντιλαϊκή επίθεση στο μέλλον.
Αυτό που πρέπει να προσεχθεί είναι η προπαγανδιστική εκστρατεία της συγκυβέρνησης, που προσπαθεί να παρουσιάσει το μαύρο ως άσπρο, να πείσει τους εργαζόμενους για τη μεγάλη επιτυχία της διαπραγμάτευσης. Για το τέλος του μνημονίου, παρά την παραμονή του 70%, για το τέλος της λιτότητας, παρά τη συνέχιση των αντιλαϊκών αναδιαρθρώσεων και των ισοσκελισμένων προϋπολογισμών, για το τέλος της τρόικας, παρά την αντικατάστασή της από άλλα τεχνικά κλιμάκια της Κομισιόν, της ΕΚΤ, του ΔΝΤ, που θα επιτηρούν από τις Βρυξέλλες, για τα πρωτογενή πλεονάσματα, έστω και κάτω από 4,5%, που θα συνεχιστούν. Δηλαδή, «δεν είναι Γιάννης, είναι Γιαννάκης»! Και όλα αυτά με τον Αλ. Τσίπρα να επιχαίρει στη συνέντευξη Τύπου ότι σήμερα διαδηλωτές, σε αντίθεση με πριν από πέντε χρόνια, διαδηλώνουν «φιλοκυβερνητικά» και «φιλοευρωπαϊκά» στηρίζοντας μια συμφωνία με τα παραπάνω χαρακτηριστικά! Οι εργαζόμενοι, τα φτωχά λαϊκά στρώματα δεν πρέπει να εγκαταλείψουν την πάλη με στόχο την αποκατάσταση των απωλειών τους, τη διεκδίκηση των σύγχρονων αναγκών τους, το ξήλωμα όλου του αντεργατικού - αντιλαϊκού πλαισίου, την κατάργηση των εφαρμοστικών νόμων, των μνημονίων και της δανειακής σύμβασης. Αναδεικνύεται μονόδρομος για το λαό η γραμμή της ρήξης με την ΕΕ και τα μονοπώλια.
Αναδημοσιεύεται από την στήλη «Η Άποψή μας» του «Ριζοσπάστη», Σάββατο 14 Φλεβάρη 2015
