Στο αίτημα της πλειοψηφίας των Ευρωπαίων
εταίρων της να ολοκληρωθεί το τρέχον πρόγραμμα των μνημονίων, η
κυβέρνηση αντιτάσσει μια συμφωνία για ένα «πρόγραμμα - γέφυρα», που θα
περιλαμβάνει κατά 70% μέτρα που περιέχονται στα σημερινά μνημόνια και
κατά 30% μέτρα που θα διαμορφώσει σε συνεργασία με τον Οργανισμό
Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ).
Για να ξεγελάσει, μάλιστα, το λαό, διακηρύττει ότι με αυτό το «μείγμα» στο πρόγραμμα που προτείνει διαπραγματεύεται τάχα προς όφελός του, αφού το 30% των μνημονίων που απορρίπτει είναι το «τοξικό» μέρος που πρέπει να αντικατασταθεί.
Η αυταπόδεικτη αλήθεια είναι ότι από το «σκίζω τα μνημόνια» και τους πανηγυρισμούς, ότι «μετά τις εκλογές τα μνημόνια τέλος», ο ΣΥΡΙΖΑ λέει τώρα ότι τα μνημόνια δεν είναι για πέταμα και ότι ένα μεγάλο ποσοστό των μέτρων που περιλαμβάνουν θα τα εφαρμόσει ως κυβέρνηση.
Δεν μπορεί να αποφύγει κανείς τη σύγκριση με το επιχείρημα, που παπαγάλιζαν στελέχη της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, τα προηγούμενα χρόνια, ότι τα μνημόνια περιέχουν μέτρα που ούτως ή άλλως θα έπρεπε να εφαρμοστούν...
Γιατί συμβαίνει αυτό; Επειδή στόχος των μνημονίων ήταν να προχωρήσουν, μέσα σε συγκεκριμένο χρόνο και με δεδομένο πλαίσιο επιτήρησης, μεταρρυθμίσεις που υπηρετούν τις σύγχρονες ανάγκες του κεφαλαίου.
Αυτές οι μεταρρυθμίσεις δεν έπεσαν από τον ουρανό. Περιέχονται στα κείμενα στρατηγικής, στις κατευθύνσεις και στις αποφάσεις της ΕΕ. Εφαρμόζονται σε όλα τα κράτη - μέλη, με διαφορετικό ίσως μείγμα, ανάλογα με το επίπεδο ανάπτυξης κάθε χώρας, σε διαφορετικό κάθε φορά εύρος και με διαφορετικές ταχύτητες, λόγω της ανισομετρίας.
Τα μέτρα αυτά έχουν ως στόχο να θωρακίσουν την ανταγωνιστικότητα της οικονομίας κάθε κράτους - μέλους και συνολικά της ΕΕ/Ευρωζώνης. Είναι οι λεγόμενες «διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις», που στοχεύουν στην άμεση ή έμμεση στήριξη της καπιταλιστικής ανάκαμψης και που έχουν εφαρμοστεί σε μια σειρά κράτη της ΕΕ, με επιπτώσεις στα δικαιώματα και τις ανάγκες των εργαζομένων.
Σε κάθε περίπτωση, το κεφάλαιο είναι αυτό που επιβάλλει τις αναδιαρθρώσεις, ανεξάρτητα από το ποσοστό που καταλαμβάνουν σε κάθε μείγμα διαχείρισης τα περιοριστικά και τα επεκτατικά μέτρα.
Μήπως, όμως, ο ΟΟΣΑ κάνει κάτι διαφορετικό; Μήπως οι δικές του μεταρρυθμίσεις είναι περισσότερο «ήπιες» για το λαό ή ακόμα και προς όφελός του; Διακηρυγμένος στόχος του ΟΟΣΑ είναι η θωράκιση και βελτίωση της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας στα κράτη - μέλη του. Γι' αυτό οι μεταρρυθμίσεις που προτείνει κινούνται στην ίδια κατεύθυνση με τα μέτρα των μνημονίων.
Γι' αυτό και στο τελευταίο μνημόνιο, η εκταμίευση μιας από τις δόσεις των δανείων συνδέθηκε άμεσα με την εφαρμογή της αντιλαϊκής «εργαλειοθήκης του ΟΟΣΑ», σαν προαπαιτούμενο που τότε καταριόταν ο ΣΥΡΙΖΑ. Αλλά ας μην πάμε στα «παλιά», ας δούμε τι περιλαμβάνει η έκθεση του ΟΟΣΑ για το 2015 με τις προτάσεις του για τις προτεραιότητες που πρέπει να έχει η Ελλάδα. Τι περιλαμβάνουν; Μείωση εμποδίων στην ανταγωνιστικότητα, δίνοντας προνόμια ενίσχυσης του κεφαλαίου, άνοιγμα κλειστών επαγγελμάτων, ταχεία υλοποίηση του προγράμματος ιδιωτικοποιήσεων, αξιολόγηση του εκπαιδευτικού συστήματος με κριτήρια την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας, ενίσχυση της αποτελεσματικότητας της Δημόσιας Διοίκησης για τα συμφέροντα του κεφαλαίου κ.ά.
Συνεπώς, το νέο «κοκτέιλ» που ετοιμάζει η κυβέρνηση είναι εξίσου επικίνδυνο για το λαό, ακόμα κι αν το μείγμα αλλάζει...
Για να ξεγελάσει, μάλιστα, το λαό, διακηρύττει ότι με αυτό το «μείγμα» στο πρόγραμμα που προτείνει διαπραγματεύεται τάχα προς όφελός του, αφού το 30% των μνημονίων που απορρίπτει είναι το «τοξικό» μέρος που πρέπει να αντικατασταθεί.
Η αυταπόδεικτη αλήθεια είναι ότι από το «σκίζω τα μνημόνια» και τους πανηγυρισμούς, ότι «μετά τις εκλογές τα μνημόνια τέλος», ο ΣΥΡΙΖΑ λέει τώρα ότι τα μνημόνια δεν είναι για πέταμα και ότι ένα μεγάλο ποσοστό των μέτρων που περιλαμβάνουν θα τα εφαρμόσει ως κυβέρνηση.
Δεν μπορεί να αποφύγει κανείς τη σύγκριση με το επιχείρημα, που παπαγάλιζαν στελέχη της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, τα προηγούμενα χρόνια, ότι τα μνημόνια περιέχουν μέτρα που ούτως ή άλλως θα έπρεπε να εφαρμοστούν...
Γιατί συμβαίνει αυτό; Επειδή στόχος των μνημονίων ήταν να προχωρήσουν, μέσα σε συγκεκριμένο χρόνο και με δεδομένο πλαίσιο επιτήρησης, μεταρρυθμίσεις που υπηρετούν τις σύγχρονες ανάγκες του κεφαλαίου.
Αυτές οι μεταρρυθμίσεις δεν έπεσαν από τον ουρανό. Περιέχονται στα κείμενα στρατηγικής, στις κατευθύνσεις και στις αποφάσεις της ΕΕ. Εφαρμόζονται σε όλα τα κράτη - μέλη, με διαφορετικό ίσως μείγμα, ανάλογα με το επίπεδο ανάπτυξης κάθε χώρας, σε διαφορετικό κάθε φορά εύρος και με διαφορετικές ταχύτητες, λόγω της ανισομετρίας.
Τα μέτρα αυτά έχουν ως στόχο να θωρακίσουν την ανταγωνιστικότητα της οικονομίας κάθε κράτους - μέλους και συνολικά της ΕΕ/Ευρωζώνης. Είναι οι λεγόμενες «διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις», που στοχεύουν στην άμεση ή έμμεση στήριξη της καπιταλιστικής ανάκαμψης και που έχουν εφαρμοστεί σε μια σειρά κράτη της ΕΕ, με επιπτώσεις στα δικαιώματα και τις ανάγκες των εργαζομένων.
Σε κάθε περίπτωση, το κεφάλαιο είναι αυτό που επιβάλλει τις αναδιαρθρώσεις, ανεξάρτητα από το ποσοστό που καταλαμβάνουν σε κάθε μείγμα διαχείρισης τα περιοριστικά και τα επεκτατικά μέτρα.
Μήπως, όμως, ο ΟΟΣΑ κάνει κάτι διαφορετικό; Μήπως οι δικές του μεταρρυθμίσεις είναι περισσότερο «ήπιες» για το λαό ή ακόμα και προς όφελός του; Διακηρυγμένος στόχος του ΟΟΣΑ είναι η θωράκιση και βελτίωση της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας στα κράτη - μέλη του. Γι' αυτό οι μεταρρυθμίσεις που προτείνει κινούνται στην ίδια κατεύθυνση με τα μέτρα των μνημονίων.
Γι' αυτό και στο τελευταίο μνημόνιο, η εκταμίευση μιας από τις δόσεις των δανείων συνδέθηκε άμεσα με την εφαρμογή της αντιλαϊκής «εργαλειοθήκης του ΟΟΣΑ», σαν προαπαιτούμενο που τότε καταριόταν ο ΣΥΡΙΖΑ. Αλλά ας μην πάμε στα «παλιά», ας δούμε τι περιλαμβάνει η έκθεση του ΟΟΣΑ για το 2015 με τις προτάσεις του για τις προτεραιότητες που πρέπει να έχει η Ελλάδα. Τι περιλαμβάνουν; Μείωση εμποδίων στην ανταγωνιστικότητα, δίνοντας προνόμια ενίσχυσης του κεφαλαίου, άνοιγμα κλειστών επαγγελμάτων, ταχεία υλοποίηση του προγράμματος ιδιωτικοποιήσεων, αξιολόγηση του εκπαιδευτικού συστήματος με κριτήρια την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας, ενίσχυση της αποτελεσματικότητας της Δημόσιας Διοίκησης για τα συμφέροντα του κεφαλαίου κ.ά.
Συνεπώς, το νέο «κοκτέιλ» που ετοιμάζει η κυβέρνηση είναι εξίσου επικίνδυνο για το λαό, ακόμα κι αν το μείγμα αλλάζει...
