Η
κυβέρνηση λέει ότι με τη δική της πολιτική και διαπραγμάτευση η χώρα
βγαίνει από τα μνημόνια. Ο ΣΥΡΙΖΑ, από την πλευρά του, ενώ πριν τις
εκλογές του 2012 υπόσχονταν να καταργήσει τα μνημόνια, τώρα λέει ότι το
πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης ισοδυναμεί με το τέλος των μνημονίων.
Στην πραγματικότητα, τα μνημόνια, ως πρόγραμμα
καθορισμένων δημοσιονομικών περικοπών και διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων
για την καταβολή των δόσεων από τα κράτη - μέλη δανειστές, κάποια στιγμή
θα τελειώσουν με τη μορφή που τα ξέρουμε. Αλλωστε, εκπλήρωσαν και με το
παραπάνω την αποστολή τους, αφού συνέβαλλαν καθοριστικά ώστε
μεταρρυθμίσεις, που έχει ανάγκη το κεφάλαιο και αποτελούν τον πυρήνα της
στρατηγικής της ΕΕ, στα εργασιακά, το ασφαλιστικό, τα δημοσιονομικά,
τις ιδιωτικοποιήσεις, να προχωρήσουν με ταχύτατους ρυθμούς, με τη
νομοθέτηση 400 και πλέον εφαρμοστικών νόμων τα τελευταία τέσσερα χρόνια
και με διαδικασίες εξπρές. Από αυτήν τη σκοπιά, τα μνημόνια θα
τελειώσουν αλλά οι συνέπειες για τους εργαζόμενους και το λαό θα
παραμείνουν και θα οξύνονται, αφού οι ανατροπές από τους εφαρμοστικούς
νόμους αθροίζονται στο συνολικό αντιλαϊκό - αντεργατικό πλαίσιο που είχε
διαμορφωθεί πολύ πριν την κρίση. Και δεν είναι μόνο αυτό. Πολλά από τα
μέτρα που ψηφίστηκαν στο πλαίσιο των μνημονίων «ωριμάζουν» τα αμέσως
επόμενα χρόνια, όπως για παράδειγμα στο ασφαλιστικό.
Ο ΣΥΡΙΖΑ προετοιμάζει το λαό να συμβιβαστεί με τις
απώλειες που είχε τα περασμένα χρόνια, να χαμηλώσει τις απαιτήσεις του
και να αποδεχτεί ως μόνο εφικτό και ρεαλιστικό το πρόγραμμα της
Θεσσαλονίκης, που προβλέπει ορισμένα μέτρα ανακύκλωσης της φτώχειας και
μάλιστα στην πιο ακραία μορφή της. Ο ΣΥΡΙΖΑ διαβεβαιώνει, σε όλους τους
τόνους, το κεφάλαιο και την ΕΕ ότι δε θα κάνει μονομερείς ενέργειες, ότι
θέλει να διαπραγματευθεί την αποπληρωμή του χρέους στο πλαίσιο της ΕΕ
και ότι στόχος του είναι τροχοδρομήσει η ελληνική καπιταλιστική
οικονομία σε ρυθμούς ανάπτυξης. Αυτά και μόνο είναι όροι ικανοί για να
ακυρώσουν ακόμα και την ελάχιστη εξαγγελία που θα μπορούσε να
ανακουφίσει κάπως το λαό. Αντίστροφα, η λίστα με τις υποσχέσεις του στο
κεφάλαιο είναι μακρά.
Τόσο η ΝΔ όσο και ο ΣΥΡΙΖΑ δηλώνουν πλήρη συμμόρφωση
με τις συνθήκες και τις συμφωνίες της ΕΕ και της Ευρωζώνης. Αυτά, όμως,
συνιστούν μνημόνια διαρκείας για το λαό. Για παράδειγμα, το «σύμφωνο για
το ευρώ», στο κεφάλαιο «Προώθηση της ανταγωνιστικότητας», προβλέπει
ανάμεσα σε άλλα: «Η πρόοδος θα αξιολογείται βάσει της εξέλιξης των
μισθών και της παραγωγικότητας και των αναγκών προσαρμογής της
ανταγωνιστικότητας. Για την αξιολόγηση του κατά πόσον η εξέλιξη των
μισθών συμβαδίζει με την παραγωγικότητα, θα παρακολουθείται το κόστος
εργασίας ανά μονάδα προϊόντος (ΚΕΑΜΠ) επί ορισμένο χρονικό διάστημα,
συγκρινόμενο με τις εξελίξεις σε άλλες χώρες της ζώνης του ευρώ και
στους κυριότερους συγκρίσιμους εμπορικούς εταίρους (...) τηρουμένων των
εθνικών παραδόσεων όσον αφορά τον κοινωνικό διάλογο και τις εργασιακές
σχέσεις, μέτρα που να διασφαλίζουν ότι η εξέλιξη του κόστους συμβαδίζει
με την παραγωγικότητα, όπως: Επανεξέταση του τρόπου καθορισμού μισθών
και ημερομισθίων (...), μέριμνα ώστε οι μισθολογικές συμφωνίες στο
δημόσιο τομέα να στηρίζουν τις προσπάθειες που καταβάλλονται στον
ιδιωτικό τομέα ως προς την ανταγωνιστικότητα (...)». Αυτό σημαίνει
πετσόκομμα μισθών και λιτότητα διαρκείας για το λαό, προκειμένου να
είναι ανταγωνιστικό το κεφάλαιο.
Φτάνουμε λοιπόν στο «δια ταύτα». Τι σημαίνει
κατάργηση των μνημονίων; Σημαίνει κατάργηση όλων των εφαρμοστικών νόμων
και των μεσοπρόθεσμων που ψηφίστηκαν τα χρόνια της κρίσης, αποκατάσταση
όλων των απωλειών που είχαν οι εργαζόμενοι και τα άλλα λαϊκά στρώματα
αυτή την περίοδο, σημαίνει ξήλωμα όλου του αντεργατικού - αντιλαϊκού
πλαισίου, σημαίνει ακύρωση των δεσμεύσεων της ΕΕ. Ούτε η ΝΔ, ούτε όμως
και ο ΣΥΡΙΖΑ δεν υπόσχονται κάτι τέτοιο. Αρα, ανεξάρτητα από το ποιος θα
γίνει κυβέρνηση, ο λαός ξεκινάει με δεδομένο ότι αυτά που του φόρτωσαν
στην πλάτη με τα μνημόνια είναι ένα το κρατούμενο. Αυτά και μόνο, όμως,
τα μέτρα είναι όρος ικανός για να χειροτερεύει η ζωή των εργαζόμενων και
των άλλων λαϊκών στρωμάτων χρόνο με το χρόνο. Πολύ περισσότερο που,
ακόμα και χωρίς μνημόνια, τα μνημόνια διαρκείας για την
ανταγωνιστικότητα της ελληνικής και της ευρωπαϊκής καπιταλιστικής
οικονομίας καθιστούν σίγουρη τη συνέχιση του αντιλαϊκού δρόμου, ακόμα
και αν το μείγμα της διαχείρισης τροποποιηθεί, ακόμα και αν εμπλουτιστεί
με περισσότερα επεκτατικά μέτρα. Από αυτά θα βγει ωφελημένο το
κεφάλαιο, όχι ο λαός.
Μόνη διέξοδος για το λαό είναι να διεκδικήσει την
ανάκτηση όλων των απωλειών που είχε τα τελευταία χρόνια. Πίσω από αυτήν
τη γραμμή δεν μπορεί να υπάρξει βελτίωση του βιοτικού του επιπέδου αλλά
διαρκής επιδείνωση. Το δυνάμωμα του ΚΚΕ στις εκλογές θα βοηθήσει το λαό
να οργανώσει την πάλη του προς αυτή την κατεύθυνση, να ανοίξει το δρόμο
για την απαλλαγή από τα μνημόνια διαρκείας, με αποδέσμευση από την ΕΕ,
με κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής και μονομερή διαγραφή του χρέους.
Το άρθρο είναι αναδημοσίευση από τη στήλη «Ερώτηση - Απάντηση» του «Ριζοσπάστη» του Σαββάτου 10 Γενάρη 2015.
