«Καθαρή
λαϊκή εντολή σκληρής διαπραγμάτευσης με τους εταίρους» προς όφελος των
συμφερόντων του εγχώριου κεφαλαίου, με το αναγκαίο βέβαια καμουφλάζ της
«κοινωνικής σωτηρίας» και της «αντιμετώπισης της ανθρωπιστικής κρίσης»,
ζητά με συνέντευξή του στην εφημερίδα «Real News» ο Αλ. Τσίπρας.
Δεν είναι τυχαίο ότι σε αυτά ακριβώς τα πλαίσια, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ
ξεχωρίζει τα θέματα της «ελάφρυνσης» του κρατικού χρέους, της
«επανεκκίνησης της πραγματικής οικονομίας» και της «παραγωγικής
ανασυγκρότησης», όλα τα ζητήματα δηλαδή τα οποία ιεραρχούν στις
προτεραιότητες οι εγχώριοι επιχειρηματικοί όμιλοι.
Στην ίδια ακριβώς κατεύθυνση, αλλά ταυτόχρονα αρκετά
πιο αποκαλυπτικός στις διατυπώσεις του, είναι στη δική του συνέντευξη,
στην «Καθημερινή», ο Τομεάρχης Ανάπτυξης του ΣΥΡΙΖΑ, Γ. Σταθάκης, ο οποίος ξεκαθαρίζει ότι τα ψίχουλα για τη διαχείριση της ακραίας φτώχειας που τάζει ο ΣΥΡΙΖΑ είναι «ένα πρόγραμμα (...) πλήρως κοστολογημένο και δημοσιονομικά ουδέτερο»
και ταυτόχρονα επαναλαμβάνει τις δεσμεύσεις της Κουμουνδούρου προς το
κεφάλαιο και τις ιεραρχήσεις του για ενίσχυση της ρευστότητας και της
ανταγωνιστικότητάς του, τονίζοντας ότι «θα προσέλθουμε στη
διαπραγμάτευση με σχέδιο για την απομείωση του δημόσιου χρέους, μια
συγκεκριμένη δημοσιονομική και αναπτυξιακή στρατηγική για τα επόμενα
χρόνια και με το πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων που απαιτείται».
Ταυτόχρονα, κάνοντας «γαργάρα» τους εκατοντάδες εφαρμοστικούς νόμους του μνημονίου, το συνολικό αντεργατικό - αντιλαϊκό πλαίσιο
που έχει διαμορφωθεί τα προηγούμενα χρόνια, τις τεράστιες απώλειες του
λαού στα χρόνια της κρίσης, ο Αλ. Τσίπρας ισχυρίζεται ότι «το μνημόνιο
θα το καταργήσει ο ελληνικός λαός με την ψήφο του στις 25 Γενάρη».
Αντίστοιχα, ισχυριζόμενος ότι το κόμμα του θέλει «ισχυρή εντολή για να
μην γίνει το μνημόνιο μόνιμο καθεστώς κοινωνικής καταστροφής για τη
χώρα, για να μην εφαρμοστούν οι δεσμεύσεις της σημερινής κυβέρνησης,
όπως αποτυπώνονται στην ηλεκτρονική επιστολή Σαμαρά προς την τρόικα», ο
πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ κάνει «γαργάρα» και τα μνημόνια διαρκείας της ΕΕ που
ισχύουν σε όλα τα κράτη-μέλη της, ως δικλείδα ασφαλείας για τα
συμφέροντα του κεφαλαίου, με μηχανισμούς μόνιμης εποπτείας, έλεγχο
κρατικών προϋπολογισμό διαδικασίες αυτόματων κυρώσεων κ.ο.κ.
«Όπως και οι προηγούμενες ελληνικές κυβερνήσεις»...
Ακόμα πιο καθαρές οι διατυπώσεις του Γ. Σταθάκη και σε αυτήν την περίπτωση: «Η
κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ θα συμμετέχει κανονικά σε όλες τις διαδικασίες της
Ευρωπαϊκής Ένωσης όπως και οι προηγούμενες ελληνικές κυβερνήσεις (...)
και θα έχουμε επίσημες επαφές με τους άλλους δανειστές μας, δηλαδή την
ΕΚΤ και το ΔΝΤ. Θα βρεθεί λοιπόν ένας τρόπος συνεννόησης σε
υψηλό πολιτικό επίπεδο». «Κανονική» δηλαδή συμμετοχή σε όλους τους
ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς που συναποτελούν την τρόικα, σε όλες τις
διεθνείς ενώσεις του κεφαλαίου που αποτελούν στρατηγική επιλογή της
εγχώριας αστικής τάξης.
Τι σημαίνει επομένως το περιβόητο «να φύγει η τρόικα»
για τον ΣΥΡΙΖΑ; Σημαίνει την αλλαγή στη μορφή του «τεχνοκρατικού
εποπτικού μηχανισμού» που ελέγχει την υλοποίηση της αντιλαϊκής
στρατηγικής του κεφαλαίου, η οποία έτσι κι αλλιώς θα είναι εδώ και την
«επόμενη μέρα». Μια αλλαγή στη μορφή μάλιστα, που όπως τονίζει
χαρακτηριστικά ο Γ. Σταθάκης, είχε δρομολογηθεί και επί των ημερών της
απερχόμενης συγκυβέρνησης: «Η τρόικα έτσι κι αλλιώς αποτελεί έναν
τεχνοκρατικό εποπτικό μηχανισμό υλοποίησης των μνημονίων και ας μην ξεχνάμε ότι ούτε η προηγούμενη κυβέρνηση έχει συναντήσει την τρόικα εδώ και πολλούς μήνες. Εκτιμώ ότι η εποχή της τρόικας όπως τη ζήσαμε τα προηγούμενα χρόνια τελείωσε»...
Εκεί που ο Αλ. Τσίπρας δεν κρύβει λόγια είναι στο ζήτημα της περιβόητης «συναίνεσης» των δυνάμεων της αστικής διαχείρισης
που ζητούν επιτακτικά τα εγχώρια αστικά επιτελεία. Όπως ξεκαθαρίζει, με
τον ΣΥΡΙΖΑ στο τιμόνι και πάνω στη βάση της αλλαγής μείγματος
διαχείρισης, παρότι το κόμμα του ρίχνει το σύνθημα της αυτοδυναμίας, «θα
επιδιώξουμε ευρύτερες πολιτικές συναινέσεις για το σχηματισμό
κυβέρνησης», ενώ και για την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας αναφέρει
ότι «δεν έχει σημασία το πολιτικό στίγμα του Προέδρου, αλλά το ευρύτερο
κύρος που διαθέτει ώστε να υπηρετεί με τον καλύτερο τρόπο τον θεσμικό
του ρόλο», προσθέτοντας με νόημα: «Φυσικά η συναίνεση είναι και στο χέρι
των υπόλοιπων πολιτικών δυνάμεων».
Είναι χαρακτηριστικό εξάλλου ότι ακόμα και στην
ερώτηση για το αν θα δεχόταν συνεργασία με κόμματα όπως το ΠΑΣΟΚ, το
Ποτάμι και το κόμμα του Γ. Παπανδρέου, απαντά ότι «δεν πρόκειται να
συμπράξουμε με δυνάμεις που υποστηρίζουν τη σημερινή καταστροφική
πολιτική», αφήνοντας δηλαδή ορθάνοιχτη την πόρτα της συνεργασίας στο
βαθμό που οι «δυνάμεις» αυτές συνταχθούν στην επιλογή άλλου μείγματος
στην αστική διαχείριση...
