Τα
καλέσματα του ΣΥΡΙΖΑ προς το ΚΚΕ και κατά συνέπεια προς το εργατικό -
λαϊκό κίνημα για ανοχή όταν αναλάβει ο ίδιος τη διακυβέρνηση, πρέπει να
προβληματίσουν τους εργαζόμενους. Στην πραγματικότητα, ζητούν άλλοθι,
ζητούν λευκή επιταγή, για να συνεχίσουν με λυμένα χέρια το σημερινό
αντιλαϊκό δρόμο.
Η «αριστερά», που για να κυβερνήσει, ζητά την ανοχή του ΚΚΕ, είναι αυτή που θεωρεί «κοινό μας σπίτι» την ΕΕ των μονοπωλίων. Είναι αυτή που από σήμερα διακηρύσσει ότι θα ενισχύσει την επιχειρηματικότητα και την ανταγωνιστικότητα, δηλαδή ότι θα σταθεί στο πλευρό των καπιταλιστών, κρύβοντας βεβαίως ότι αυτό σημαίνει συνέχιση της αντεργατικής πολιτικής. Είναι αυτή που δηλώνει διά στόματος Τσίπρα ότι η διαπραγμάτευση θα γίνει «με σεβασμό στους κανόνες της ΕΕ και στο πλαίσιο του ευρώ, γιατί δεν υπάρχει άλλος δρόμος». Είναι αυτή που αποκαλεί παλαβομάρα κάθε σκέψη εξόδου από την ΕΕ. Είναι αυτή που δηλώνει σήμερα ότι η συμμετοχή στο ΝΑΤΟ είναι αδιαπραγμάτευτη. Είναι αυτή που βαφτίζει ανακούφιση τα ψίχουλα προς τους εξαθλιωμένους και παραπέμπει στη Δευτέρα Παρουσία την ανάκτηση των απωλειών των εργαζομένων. Αυτή η «αριστερά» καμιά σχέση δεν έχει με τις ιστορικές παραδόσεις και τους αγώνες του κινήματος στη χώρα μας. Αυτή η «αριστερά» προσπαθεί με κόλπα να ξεγελάσει και να εκβιάσει όσους νιώθουν αριστεροί και ριζοσπάστες, να δώσουν τη στήριξή τους σε μια πολιτική υπέρ του κεφαλαίου.
Η ανοχή που ζητά ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ανοχή για την εφαρμογή της πολιτικής του κεφαλαίου. Για να την εξασφαλίσει, καταφεύγει και στον εκβιασμό ότι αν δεν πάρει αυτοδυναμία, δε θα μπορεί να εφαρμόσει το πρόγραμμά του. Αυτό το πρόγραμμα, όμως, είναι βαθιά αντιλαϊκό, γιατί όσα ψίχουλα τάζει στους εργαζόμενους, είναι σταγόνα στον ωκεανό μπροστά σε όσα υπόσχεται στο κεφάλαιο.
Η αξίωση του ΣΥΡΙΖΑ να έχει την ανοχή του ΚΚΕ, συνοδεύεται και από τον αισχρό ισχυρισμό ότι αν δεν κάνει κάτι τέτοιο το ΚΚΕ, «απέχει»! Ο ΣΥΡΙΖΑ ζητάει ανοχή στην κυβέρνησή του και κατά συνέπεια ζητά από τους εργαζόμενους αποχή από τους αγώνες, την ταξική πάλη. Ζητώντας ανοχή, ζητάνε παροπλισμένο εργατικό κίνημα, γιατί γνωρίζουν πως την επόμενη ημέρα των εκλογών, όλα αυτά που ευθύνονται για τη σημερινή κατάσταση θα είναι εδώ. Γιατί γνωρίζουν πως θα διαψεύσουν γρήγορα αυταπάτες και ψεύτικες ελπίδες. Αυτό που θέλουν να ξεδοντιάσουν είναι τη δυνατότητα του λαού να οργανώνει την αντιπολίτευσή του στην αντεργατική - αντιλαϊκή πολιτική που θα συνεχίζεται, τη στιγμή που θα κυβερνούν μαζί διάφοροι πρόθυμοι.
Οπως τόνισε ο Γενικός Γραμματέας της ΚΕ του ΚΚΕ Δ. Κουτσούμπας: «Αυτό που είναι αδιανόητο, είναι να ζητάει από το ΚΚΕ, στο όνομα μάλιστα της αριστεράς, να πάμε μαζί "να σώσουμε", όπως ο ίδιος είπε, την ΕΕ, το ευρώ, τους μονοπωλιακούς ομίλους, να ξεχάσει ο λαός όσα όλοι αυτοί του πήραν, όλα όσα έχασε. Λίγη τσίπα δεν βλάφτει!».
Η «αριστερά», που για να κυβερνήσει, ζητά την ανοχή του ΚΚΕ, είναι αυτή που θεωρεί «κοινό μας σπίτι» την ΕΕ των μονοπωλίων. Είναι αυτή που από σήμερα διακηρύσσει ότι θα ενισχύσει την επιχειρηματικότητα και την ανταγωνιστικότητα, δηλαδή ότι θα σταθεί στο πλευρό των καπιταλιστών, κρύβοντας βεβαίως ότι αυτό σημαίνει συνέχιση της αντεργατικής πολιτικής. Είναι αυτή που δηλώνει διά στόματος Τσίπρα ότι η διαπραγμάτευση θα γίνει «με σεβασμό στους κανόνες της ΕΕ και στο πλαίσιο του ευρώ, γιατί δεν υπάρχει άλλος δρόμος». Είναι αυτή που αποκαλεί παλαβομάρα κάθε σκέψη εξόδου από την ΕΕ. Είναι αυτή που δηλώνει σήμερα ότι η συμμετοχή στο ΝΑΤΟ είναι αδιαπραγμάτευτη. Είναι αυτή που βαφτίζει ανακούφιση τα ψίχουλα προς τους εξαθλιωμένους και παραπέμπει στη Δευτέρα Παρουσία την ανάκτηση των απωλειών των εργαζομένων. Αυτή η «αριστερά» καμιά σχέση δεν έχει με τις ιστορικές παραδόσεις και τους αγώνες του κινήματος στη χώρα μας. Αυτή η «αριστερά» προσπαθεί με κόλπα να ξεγελάσει και να εκβιάσει όσους νιώθουν αριστεροί και ριζοσπάστες, να δώσουν τη στήριξή τους σε μια πολιτική υπέρ του κεφαλαίου.
Η ανοχή που ζητά ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ανοχή για την εφαρμογή της πολιτικής του κεφαλαίου. Για να την εξασφαλίσει, καταφεύγει και στον εκβιασμό ότι αν δεν πάρει αυτοδυναμία, δε θα μπορεί να εφαρμόσει το πρόγραμμά του. Αυτό το πρόγραμμα, όμως, είναι βαθιά αντιλαϊκό, γιατί όσα ψίχουλα τάζει στους εργαζόμενους, είναι σταγόνα στον ωκεανό μπροστά σε όσα υπόσχεται στο κεφάλαιο.
Η αξίωση του ΣΥΡΙΖΑ να έχει την ανοχή του ΚΚΕ, συνοδεύεται και από τον αισχρό ισχυρισμό ότι αν δεν κάνει κάτι τέτοιο το ΚΚΕ, «απέχει»! Ο ΣΥΡΙΖΑ ζητάει ανοχή στην κυβέρνησή του και κατά συνέπεια ζητά από τους εργαζόμενους αποχή από τους αγώνες, την ταξική πάλη. Ζητώντας ανοχή, ζητάνε παροπλισμένο εργατικό κίνημα, γιατί γνωρίζουν πως την επόμενη ημέρα των εκλογών, όλα αυτά που ευθύνονται για τη σημερινή κατάσταση θα είναι εδώ. Γιατί γνωρίζουν πως θα διαψεύσουν γρήγορα αυταπάτες και ψεύτικες ελπίδες. Αυτό που θέλουν να ξεδοντιάσουν είναι τη δυνατότητα του λαού να οργανώνει την αντιπολίτευσή του στην αντεργατική - αντιλαϊκή πολιτική που θα συνεχίζεται, τη στιγμή που θα κυβερνούν μαζί διάφοροι πρόθυμοι.
Οπως τόνισε ο Γενικός Γραμματέας της ΚΕ του ΚΚΕ Δ. Κουτσούμπας: «Αυτό που είναι αδιανόητο, είναι να ζητάει από το ΚΚΕ, στο όνομα μάλιστα της αριστεράς, να πάμε μαζί "να σώσουμε", όπως ο ίδιος είπε, την ΕΕ, το ευρώ, τους μονοπωλιακούς ομίλους, να ξεχάσει ο λαός όσα όλοι αυτοί του πήραν, όλα όσα έχασε. Λίγη τσίπα δεν βλάφτει!».
Το άρθρο αναδημοσιεύεται από τη στήλη «Η Άποψή μας» του Ριζοσπάστη της Τετάρτης 14 Γενάρη
