«Και η δική μας "κόκκινη γραμμή" είναι ακριβώς αυτή. Δεν μπορούμε να πάμε πίσω από τη συμφωνία που πετύχαμε στις 20/2»,
ανέφερε ο αντιπρόεδρος της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, Γ. Δραγασάκης,
σε συνέντευξή του που δημοσιεύτηκε στην «Αυγή» την περασμένη Κυριακή.
«Η 20ή του Φλεβάρη ήταν μια μεγάλη επιτυχία για την Ελλάδα», υπερθεμάτισε μια μέρα μετά, στην τηλεοπτική του συνέντευξη, ο πρωθυπουργός Αλ. Τσίπρας.
Και
πώς άραγε «τεκμηριώνονται» αυτοί οι ύμνοι στη νέα αντιλαϊκή συμφωνία
που υπέγραψε η συγκυβέρνηση με τους δανειστές στο περιβόητο Γιούρογκρουπ
της 20ής Φλεβάρη; Με αυτήν, μας λένε ο Αλ. Τσίπρας και ο Γ. Δραγασάκης «δε γυρνάμε πίσω στην 5η αξιολόγηση του μνημονίου», είναι συμφωνία που «δίνει δυνατότητες στην Ελλάδα να ξεφύγει από το mail Χαρδούβελη».
Για να δούμε, όμως, ποια είναι η αλήθεια...
***
Πρώτον, η αντιλαϊκή συμφωνία - απόφαση του Γιούρογκρουπ της 20ής Φλεβάρη, μέσω της οποίας παρατάθηκε η δανειακή σύμβαση, αναφέρει ρητά ότι σκοπός της είναι «η επιτυχής ολοκλήρωση της αξιολόγησης βάσει των συνθηκών στην τρέχουσα συμφωνία» και πως «μόνο
έγκριση των συμπερασμάτων της αξιολόγησης (...) από τους θεσμούς θα
επιτρέψει με τη σειρά της την όποια εκταμίευση της δόσης του τρέχοντος
προγράμματος».
Η «τρέχουσα συμφωνία», το «τρέχον
πρόγραμμα», στα οποία αναφέρονται, είναι το γνωστό μνημόνιο, ενώ όπως
ήδη βλέπουμε και στην πράξη, η «αξιολόγησή» του γίνεται από τους...
«θεσμούς» ΕΕ - ΕΚΤ - ΔΝΤ, δηλ. από τη γνωστή τρόικα.
Η συμφωνία
της 20ής Φλεβάρη προβλέπει ακόμα ότι οποιαδήποτε αλλαγή στα περιβόητα
«προαπαιτούμενα» της 5ης αξιολόγησης, θα πρέπει να συνοδεύεται από
«ισοδύναμα» αντιλαϊκά μέτρα. Οπως εξηγούσε παραστατικά η Γερμανίδα
καγκελάριος Α. Μέρκελ - ήδη την ίδια μέρα υπογραφής της αντιλαϊκής
συμφωνίας που τώρα η συγκυβέρνηση πλασάρει στο λαό ως «κόκκινη γραμμή»
(!) - «η ελληνική κυβέρνηση θα καταθέσει μια πλήρη λίστα
μεταρρυθμίσεων με δική της ευθύνη, αλλά εντός του πλαισίου της συμφωνίας
του Γιούρογκρουπ της 20ής Φεβρουαρίου, η οποία παραπέμπει στην
τελευταία αξιολόγηση του β' προγράμματος». Η ίδια πρόσθεσε ότι η
ελληνική κυβέρνηση έχει τη δυνατότητα να αντικαταστήσει κάποιες
μεταρρυθμίσεις οι οποίες στις 10/12/2014 εμφανίζονταν ακόμη ως
εκκρεμείς, εφόσον έχουν το ίδιο αποτέλεσμα, για να συμπληρώσει: «Και
αυτό πρέπει να το διαπιστώσουν οι θεσμοί και τότε να το προτείνουν στο
Γιούρογκρουπ. Σημαντικό είναι στο τέλος όλο αυτό να "βγαίνει" και
οικονομικά».
Μια «γεύση» για το τι σημαίνει αυτό το «"βγαίνει"
και οικονομικά» πήραμε από τη χαρακτηριστική απάντηση που έδωσε προχτές
ο Αλ. Τσίπρας για το ζήτημα του ΕΝΦΙΑ (η «κατάργηση» του οποίου βέβαια
δεν υπάρχει ούτε για αστείο στη συμφωνία της 20ής Φλεβάρη!): «Εάν η
χώρα κινηθεί το επόμενο διάστημα σε ομαλό πλαίσιο και πιάσουμε τους
στόχους μας για πρωτογενές πλεόνασμα 1,2% και ανάπτυξη 1,4% θα
μπορέσουμε να δούμε στο δεύτερο εξάμηνο το θέμα του ΕΝΦΙΑ. Εάν δεν το
καταφέρουμε, δεν θα είναι θέμα τρόικας, θα είναι προτεραιοτήτων, δεν θα
μπορέσουμε... Η κατάργηση του ΕΝΦΙΑ έχει να κάνει με την πορεία της
οικονομίας, με τις δυνατότητες που θα έχουμε να ανταποκριθούμε στους
στόχους».
***
Δεύτερον, οι συνεχείς κυβερνητικές αναφορές ότι «αποφύγαμε αυτά που θα έφερνε το mail Χαρδούβελη»,
επιχειρούν να αποκρύψουν το γεγονός ότι αφήνουν απείραχτο το
αντεργατικό - αντιλαϊκό πλαίσιο που ήρθε πριν από το mail Χαρδούβελη και
είναι ήδη σε εφαρμογή.
Η «λαϊκή εντολή της κυβέρνησης», λέει το χτεσινό κύριο άρθρο της «Αυγής», «δεν μπορεί να περιλαμβάνει νέες περικοπές συντάξεων, περαιτέρω απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων με αύξηση του ορίου απολύσεων, ούτε νέες φορολογικές επιβαρύνσεις στους πολίτες».
Και τι γίνεται με τις ήδη υπάρχουσες τεράστιες περικοπές συντάξεων, με τα ήδη πετσοκομμένα εργασιακά δικαιώματα, με τους ήδη υπάρχοντες
φόρους και χαράτσια; Θα παραμείνουν στην καμπούρα του λαού, γιατί
ικανοποιούν τις ανάγκες του κεφαλαίου, γιατί χωρίς αυτές δεν νοείται
καπιταλιστική ανάκαμψη, ενώ ακόμα και οι όποιες εξαγγελίες είχαν γίνει
προεκλογικά (όπως είδαμε π.χ. παραπάνω με τον ΕΝΦΙΑ ή όπως συμβαίνει με
τον κατώτατο μισθό) θα παραπέμπονται στο μέλλον και θα εξαρτώνται από
την «πορεία της οικονομίας» και τη «διασφάλιση της
ανταγωνιστικότητας»...
***
Τρίτον, η
συμφωνία της 20ής Φλεβάρη (μαζί με τις επιστολές της συγκυβέρνησης που
προηγήθηκαν και τη «λίστα μεταρρυθμίσεων» που την ακολούθησε) όχι μόνο διατηρεί το αντεργατικό - αντιλαϊκό πλαίσιο της προηγούμενης φάσης, όχι μόνο «αναγνωρίζει» τη ματωμένη «τεράστια δημοσιονομική προσαρμογή» ως... «σημείο αφετηρίας»,
αλλά δεσμεύει το λαό να πληρώνει στο «ακέραιο και εγκαίρως» ένα χρέος
που δεν είναι δικό του και προσθέτει μια σειρά νέες αντιλαϊκές
αναδιαρθρώσεις για λογαριασμό του κεφαλαίου.
Μεταξύ άλλων,
συνεχίζει τις ιδιωτικοποιήσεις, με γνώμονα την «ενίσχυση του
ανταγωνισμού» (χτες μάλιστα ο Αλ. Τσίπρας περιέγραψε συγκεκριμένο...
πρώτο πακέτο, με ΔΕΣΦΑ, Αστέρα Βουλιαγμένης, ΟΔΙΕ, ακίνητα που έχουν
περάσει στο ΤΑΙΠΕΔ, περιφερειακά αεροδρόμια και ΟΛΠ...). Μιλά για «έλεγχο δαπανών σε κάθε τομέα κυβερνητικών δαπανών» (βλ. νέο «μαχαίρι), σε Παιδεία, Υγεία, Μεταφορές, Τοπική Διοίκηση, κοινωνικά επιδόματα, Αμυνα. Αναφέρεται ρητά σε «συνέχιση του εκσυγχρονισμού του συνταξιοδοτικού συστήματος» (!), νέα «ενοποίηση συνταξιοδοτικών ταμείων», προώθηση «νέας κουλτούρας φορολογικής συμμόρφωσης» και «ισχυρής κουλτούρας πληρωμών»,
βάζοντας στο στόχαστρο τις «οφειλές» του λαού σε τράπεζες και εφορία.
Διατηρεί και επεκτείνει την ελαστική εργασία με «ευελιξία», τα
προγράμματα τζάμπα εργασίας και ανακύκλωσης της ανεργίας...
***
Και να σκεφτεί κανείς ότι όλα τα παραπάνω είναι τα «εύκολα», αφού όπως είπε ο Αλ. Τσίπρας, η κυβέρνηση «αφήνει τα "αγκάθια" για αργότερα», στρώνοντας έτσι το έδαφος για τα νέα μέτρα σε Εργασιακά, Ασφαλιστικό, φορολογικά κ.ο.κ.
Προφανώς,
στόχος της κυβέρνησης είναι να εξασφαλίσει περισσότερο χρόνο για να
διαχειριστεί την εφαρμογή των νέων αντιλαϊκών συμφωνιών και δεσμεύσεων,
αλλά και να παζαρέψει όσο μπορεί περισσότερα για τους όρους του νέου
«χρηματοδοτικού πακέτου» που διεκδικεί για λογαριασμό του εγχώριου
κεφαλαίου, της νέας δανειακής σύμβασης, που προφανώς θα συνοδεύεται και
από νέο μνημόνιο, όπως και αν αυτό βαφτιστεί...
Στην αντίπερα
όχθη, όμως, οι εργαζόμενοι, τα φτωχά λαϊκά στρώματα δεν έχουν κανένα
λόγο ούτε να ανεχτούν όσα τους μάτωσαν και τους ματώνουν, ούτε να
περιμένουν να δουν τι θα γίνει με τα... «αγκάθια»: Ανεξαρτήτως της
έκβασης των αντιλαϊκών παζαριών, πάλι τους ίδιους θα ματώσουν!
