Ερωτώμενος για τις αντιδράσεις στην Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου, με
την οποία η κυβέρνηση βάζει ακόμα πιο βαθιά το χέρι στα ταμειακά
διαθέσιμα όλων των οργανισμών που εποπτεύονται από το κράτος, ο
αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, Γ. Δραγασάκης, απάντησε στην «Αυγή»: «(...)
Οι αντιδράσεις αυτές και η λογική να διασώσει κανείς το "δικό του",
αδιαφορώντας για το συνολικό και για το κοινό συμφέρον, είναι μια
εκδήλωση της χρόνιας κρίσης θεσμών και αξιών που αντιμετωπίζουμε ως
κοινωνία. Ομως τώρα που τα γεγονότα είναι γνωστά, είμαστε όλοι,
κυβέρνηση, κόμματα, φορείς, πολίτες αντιμέτωποι με τις ευθύνες μας».
Θράσος
δίχως όρια, δηλαδή, ντυμένο με... περιτύλιγμα «υπευθυνότητας» και
κοινωνικού αλτρουισμού! Γιατί το «συνολικό και κοινό συμφέρον», στο
οποίο αναφέρεται ο Γ. Δραγασάκης είναι το κέρδισμα χρόνου στα αντιλαϊκά
παζάρια που διεξάγει η συγκυβέρνηση με τους δανειστές για λογαριασμό της
εγχώριας αστικής τάξης, είναι η αποπληρωμή «στο ακέραιο, εγκαίρως και
στο διηνεκές» του κρατικού χρέους, ενός χρέους που δεν δημιούργησε ο
λαός, ούτε ωφελήθηκε από αυτό, καθώς και η εξασφάλιση λειτουργικών
αναγκών του κράτους, χωρίς να πειραχτεί ούτε μια τρίχα από τα κέρδη του
κεφαλαίου.
Οσο για «το δικό τους», κατά την ορολογία του
Γ. Δραγασάκη, που κατηγορεί όσους κοιτάνε να «διασώσουν», είναι
αναγκαίοι και κρίσιμοι πόροι που έχει πληρώσει ο ίδιος ο λαός από το
υστέρημά του και σχετίζονται με την κάλυψη στοιχειωδών αναγκών του.
Δεν πρωτοτυπεί βέβαια η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ: Από την προπαγάνδα των προκατόχων τους στην αστική διακυβέρνηση, που βάφτιζαν «αντιδράσεις συντεχνιών» όλες τις κινητοποιήσεις ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική, περάσαμε στην «αριστερή» εκδοχή της ίδιας προκλητικής ρητορικής, που βαφτίζει «αδιαφορία για το συνολικό και κοινό συμφέρον» και «κρίση θεσμών και αξιών» τις αντιδράσεις ενάντια στην πολιτική που ξαναστέλνει στο λαό το λογαριασμό του κεφαλαίου, βαφτίζει «εγωιστική αντιαλληλεγγύη» και «εγωιστική ανυπομονησία» το δικαίωμα του λαού να παλέψει για την ανάκτηση των τεράστιων απωλειών του, για τις σύγχρονες ανάγκες του.
Να κοπεί το καλαμπούρι: «Συνολικό και κοινό συμφέρον» μεταξύ του λαού και των μονοπωλίων δεν υπάρχει. Γι' αυτό, άλλωστε, την ώρα που η κυβέρνηση εντείνει την αντιλαϊκή φοροεπιδρομή για την είσπραξη των «οφειλών» από τα μνημονιακά χαράτσια, αρπάζει τα ταμειακά διαθέσιμα, «κουρεύει» ακόμα και τα ψίχουλα που έταζε προεκλογικά για τη διαχείριση της ακραίας φτώχειας, την ίδια ώρα, όχι μόνο δεν αγγίζει το μεγάλο κεφάλαιο, αλλά του χαρίζει εκατομμύρια, όπως π.χ. με την άλλη ΠΝΠ που διαγράφει μέχρι και στο 100% τόκους και προσαυξήσεις σε πρόστιμα που έχουν επιβληθεί σε επιχειρηματικούς ομίλους για κραυγαλέες φορολογικές και τελωνειακές παραβάσεις!
Δεν πρωτοτυπεί βέβαια η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ: Από την προπαγάνδα των προκατόχων τους στην αστική διακυβέρνηση, που βάφτιζαν «αντιδράσεις συντεχνιών» όλες τις κινητοποιήσεις ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική, περάσαμε στην «αριστερή» εκδοχή της ίδιας προκλητικής ρητορικής, που βαφτίζει «αδιαφορία για το συνολικό και κοινό συμφέρον» και «κρίση θεσμών και αξιών» τις αντιδράσεις ενάντια στην πολιτική που ξαναστέλνει στο λαό το λογαριασμό του κεφαλαίου, βαφτίζει «εγωιστική αντιαλληλεγγύη» και «εγωιστική ανυπομονησία» το δικαίωμα του λαού να παλέψει για την ανάκτηση των τεράστιων απωλειών του, για τις σύγχρονες ανάγκες του.
Να κοπεί το καλαμπούρι: «Συνολικό και κοινό συμφέρον» μεταξύ του λαού και των μονοπωλίων δεν υπάρχει. Γι' αυτό, άλλωστε, την ώρα που η κυβέρνηση εντείνει την αντιλαϊκή φοροεπιδρομή για την είσπραξη των «οφειλών» από τα μνημονιακά χαράτσια, αρπάζει τα ταμειακά διαθέσιμα, «κουρεύει» ακόμα και τα ψίχουλα που έταζε προεκλογικά για τη διαχείριση της ακραίας φτώχειας, την ίδια ώρα, όχι μόνο δεν αγγίζει το μεγάλο κεφάλαιο, αλλά του χαρίζει εκατομμύρια, όπως π.χ. με την άλλη ΠΝΠ που διαγράφει μέχρι και στο 100% τόκους και προσαυξήσεις σε πρόστιμα που έχουν επιβληθεί σε επιχειρηματικούς ομίλους για κραυγαλέες φορολογικές και τελωνειακές παραβάσεις!
