Εχουν «αδειάσει» από προσωπικό και κλίνες τα δημόσια νοσοκομεία Εντατικοποίηση της εργασίας του εναπομείναντος προσωπικού με μείωση των αποδοχών κατά 43,5% την τελευταία τετραετία

Η πολιτική των συγχωνεύσεων των δημόσιων νοσοκομείων και των κλινικών τους, που ξεκίνησε από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ το 2011 και συνεχίστηκε από τις επόμενες μέχρι σήμερα κυβερνήσεις, στέρησε 13.910 κλίνες για την αντιμετώπιση των εκρηκτικών αναγκών των λαϊκών στρωμάτων για υπηρεσίες Υγείας. Μάλιστα, ο αριθμός των καταργημένων κρεβατιών υπερβαίνει κατά 3.072 τον αρχικό σχεδιασμό, που έκανε ο τότε υπουργός Υγείας Ανδρέας Λοβέρδος.

Ο «οδικός χάρτης διασυνδέσεων και συνενώσεων μονάδων Υγείας» ξεκίνησε την 1.4.2011 με εξαγγελίες της τότε ηγεσίας του υπουργείου Υγείας. Ο αριθμός των κλινών τότε στα δημόσια νοσοκομεία περιλαμβάνεται στις στήλες (1) και (2) του Πίνακα που δημοσιεύουμε.

Οι 46.873 οργανικές κλίνες ήταν ο αριθμός που προέκυπτε απ' τους - ξεπερασμένους στην πράξη - οργανισμούς των νοσοκομείων από τα μέσα της δεκαετίας του 1980. Στην πράξη λειτουργούσαν οι 35.391 αναπτυγμένες κλίνες.

Με το νόμο 3918/2011 συγχωνεύτηκαν τα πέντε νοσοκομεία του ΙΚΑ στο δημόσιο σύστημα Υγείας. Με βάση τον παραπάνω νόμο, εκδόθηκε η κοινή απόφαση των συναρμόδιων υπουργών (ΦΕΚ Β' 1681/28.7.2011) για τη διασύνδεση των διοικήσεων των νοσοκομείων, οι οποίες από 132 συγχωνεύτηκαν σε 81. Με την ίδια απόφαση ορίστηκε η μείωση των οργανικών κλινών σε 36.035 (στήλη 3).

Επίσης, μέσα από τη διαδικασία των συγχωνεύσεων μειώθηκαν «κατά 600 περίπου τα υφιστάμενα ιατρικά τμήματα και μονάδες και κατά 15.000 οι (κενές) οργανικές θέσεις», όπως αναφέρεται σε ενημερωτικό έγγραφο (16.7.2012) του τότε γενικού γραμματέα του υπουργείου Υγείας Νίκου Πολύζου.

Μέσα από όλη αυτή τη διαδικασία, εκτός από τα πέντε νοσοκομεία του ΙΚΑ, μπήκε λουκέτο και σε άλλα, όπως της Αγίας Βαρβάρας, των Πατησίων και της Πολυκλινικής, με τελική κατάληξη τις 32.963 κλίνες που καταγράφηκαν το Δεκέμβρη του 2014. Ετσι μεγάλωσαν οι αναμονές και αυξήθηκαν τα ράντζα στους διαδρόμους. Αποκαλυπτική για την αθλιότητα των ράντζων είναι η κατάσταση που επικρατεί στο «Αττικόν» μετά από κάθε εφημερία, καθώς φορτώθηκε το βάρος της Αγίας Βαρβάρας.

Αποχώρησαν 1.220 άτομα το 2014

Στις 19.7.2014 ο «Ριζοσπάστης» αποκάλυψε ότι την τελευταία δεκαετία το προσωπικό στα δημόσια νοσοκομεία και τα Κέντρα Υγείας μειώθηκε κατά 17.000 άτομα εξαιτίας των συνταξιοδοτήσεων και του «παγώματος» των προσλήψεων. Αν στην καταμέτρηση περιληφθούν τα Στρατιωτικά και Πανεπιστημιακά Νοσοκομεία, τότε η μείωση του προσωπικού ξεπερνά τις 19.000 για το παραπάνω χρονικό διάστημα.

Μόνο μεταξύ 2012 και 2013 το προσωπικό μειώθηκε κατά 4.098 εκ των οποίων οι 4.046 αποχωρήσεις ήταν απ' τα νοσοκομεία. Σύμφωνα με τα νέα στοιχεία που έχει στη διάθεσή του ο «Ριζοσπάστης», μέχρι το τέλος του 2014 αποχώρησαν 1.220 άτομα από τα νοσοκομεία. Δηλαδή την τριετία 2012-2015 αποχώρησαν 5.226 άτομα. Με άλλα λόγια, οι ανακοινώσεις του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα για 4.500 προσλήψεις το 2015 δεν καλύπτουν ούτε τις αποχωρήσεις των τελευταίων τριών ετών!

Και βέβαια οι ανακοινώσεις για τις 4.500 προσλήψεις θα παραμείνουν ως εξαγγελίες όσο δεν υπάρχουν οι σχετικές Πράξεις του Υπουργικού Συμβουλίου (ΠΥΣ) και - το σημαντικότερο - η έγκριση των απαραίτητων πιστώσεων από το υπουργείο Οικονομικών. Μέχρι στιγμής δεν υπάρχει καμιά ΠΥΣ. Το μόνο που υπάρχει είναι μια ΠΥΣ για 1.095 προσλήψεις της προηγούμενης συγκυβέρνησης, για την οποία όμως δεν έχουν εγκριθεί τα κονδύλια.

Για να ξεφύγει η λειτουργία των νοσοκομείων από το όριο ασφαλείας, χρειάζονται τουλάχιστον 6.000 γιατροί και 25.000 μη ιατρικό - πρωτίστως νοσηλευτικό - προσωπικό.

Οικονομικό «στέγνωμα» και μείωση αποδοχών

Δεν έφτασε η οικονομική θηλιά που έβαλαν οι κυβερνήσεις της τελευταίας εξαετίας στα νοσοκομεία με τις περικοπές στις λειτουργικές δαπάνες τους, με την τελευταία Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου (ΠΝΠ) στέγνωσαν και από τα ελάχιστα ταμειακά διαθέσιμα, που μεταφέρθηκαν στην Τράπεζα της Ελλάδας.

Η εξέλιξη των λειτουργικών δαπανών ήταν η παρακάτω: 2009 2,81 δισ. ευρώ. 2010 2,93. 2011 2,45. 2012 2,20. 2013 1,95. 2014 1,69 και 2015 1,39 δισ. ευρώ. Παρατηρείται δηλαδή μια μείωση 50,5% στην εξαετία με μέσο ετήσιο ρυθμό μείωσης 11%. Η ΠΝΠ ήρθε την ώρα που τα νοσοκομεία έχουν εισπράξει μόνο το 50% της επιχορήγησης του Γενάρη του 2015.

Μέσα σε αυτό το εφιαλτικό περιβάλλον των δραστικών περικοπών και ελλείψεων, το εναπομείναν προσωπικό εργάζεται σε συνθήκες εντατικοποίησης με ταυτόχρονη οικονομική εξαθλίωση. Οι συνολικές αποδοχές του προσωπικού στα δημόσια νοσοκομεία μειώθηκαν από 3,318 δισ. το 2010 σε 1,875 δισ. ευρώ το 2014. Υπήρξε δηλαδή μια μείωση 43,5% με μέσο ετήσιο ρυθμό μείωσης 13,3%.

Εκτός απ' τις μειώσεις, οι γιατροί και οι εργαζόμενοι δουλεύουν χωρίς να πληρωθούν εφημερίες και δεδουλευμένα αργιών από προηγούμενα χρόνια που - σε ορισμένα νοσοκομεία - ξεκινούν από το 2008.

    

«Δωρεάν πρόσβαση» με ... φαρμακερά χαράτσια!

Κατά την επίσκεψή του στο υπουργείο Υγείας (2.4.2015) ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας ανακοίνωσε την κατάργηση των 5 ευρώ για επίσκεψη στα εξωτερικά ιατρεία και υποσχέθηκε -όπως και προεκλογικά- ότι θα καταργήσει και «το χαράτσι του ενός ευρώ ανά συνταγή».
«Στα δημόσια νοσοκομεία θα έχουν πλέον δωρεάν πρόσβαση και περίθαλψη όλοι οι πολίτες», είπε με έμφαση ο πρωθυπουργός. Ομως η «δωρεάν πρόσβαση» δεν απαλλάσσει απ' τα υπόλοιπα χαράτσια τους αρρώστους και πολύ περισσότερο δεν διασφαλίζει τη «δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη» στην ώρα της ανάγκης.
Ιδού πέντε παραδείγματα με φαρμακερές πληρωμές.
1. Δημοσιογράφος - που εργάζεται με μπλοκάκι και ανήκει στον ΟΑΕΕ - είναι ανασφάλιστος από το 2011, γιατί δεν μπορεί να πληρώσει τις εισφορές του. Σωρευτικά τα χρέη του προς τον ΟΑΕΕ φτάνουν στις 30.000 ευρώ και αδυνατεί να μπει στη ρύθμιση των 100 δόσεων. Ούτε και ως ανασφάλιστος θα μπορέσει να έχει τις παροχές που υπόσχεται η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, καθώς η υπό έκδοση κοινή απόφαση των συναρμόδιων υπουργών θα προβλέπει εισοδηματικά κριτήρια, που σύμφωνα με όσα ακούγονται θα είναι 12.000 ευρώ. Και αυτό γιατί έχει εισοδήματα κοντά στα 15.000 ευρώ το χρόνο. Ετσι θα αναγκαστεί να πληρώνει όλα τα έξοδα σε δημόσιο ή ιδιωτικό νοσοκομείο.
2. Ασφαλισμένος του ΟΑΕΕ, που σήμερα είναι 70 χρονών, δεν παίρνει ούτε σύνταξη ούτε έχει ιατροφαρμακευτική κάλυψη γιατί έχει χρέη στον ΟΑΕΕ. Για σύνταξη υπάρχει η υπόσχεση του γενικού γραμματέα Κοινωνικής Ασφάλισης Γιώργου Ρωμανιά ότι θα υπάρξει ρύθμιση το Σεπτέμβρη... Για ιατροφαρμακευτική περίθαλψη θα εξαρτηθεί από τις προϋποθέσεις της απόφασης για τους ανασφάλιστους.
3. Στο Νοσοκομείο της Αρτας οι γυναίκες που κάνουν ψηφιακή μαστογραφία θα συνεχίσουν να πληρώνουν 46,02 ευρώ - γιατί αλλιώς ο μαστογράφος θα ήταν ασύμφορος, όπως έκρινε η διοίκηση του νοσοκομείου - για να εισπράξουν κάποτε 16,02 ευρώ από τον ΕΟΠΥΥ.
4. Τα δύο παιδιά μιας οικογένειας έχουν αλλεργία και κάνουν θεραπεία στο «Αττικόν» Νοσοκομείο. Το νοσοκομείο συνταγογραφεί τα εμβόλια, η οικογένεια τα προμηθεύεται από το φαρμακείο της γειτονιάς και στη συνέχεια τα παραδίδει στο νοσοκομείο. Το κόστος είναι 453,84 ευρώ για το πρώτο και 226,92 για το δεύτερο παιδί συν δύο ευρώ για κάθε συνταγή. Η συμμετοχή είναι 25% στα 680,76 ευρώ (453,84 + 226,92). Δηλαδή 170,19. Κι αν προστεθούν και τα 2 ευρώ, τότε η συμμετοχή φτάνει 172,19 ευρώ. Ετσι η συμμετοχή στη συνολική δαπάνη (680,76 + 2) ανεβαίνει σε 25,3% τελικά.
5. Καρκινοπαθής χρειάζεται για τη μηνιαία θεραπεία τα τρία φάρμακα - που μπορεί να περιληφθούν σε μία συνταγή και θα πληρώσει μόνο ένα ευρώ. Το φάρμακο για τον καρκίνο έχει μηδενική συμμετοχή αν ο γιατρός επιλέξει αυτό που καλύπτει το ασφαλιστικό ταμείο. Αν ο γιατρός επιλέξει ακριβότερο, ο άρρωστος επιβαρύνεται με τη διαφορά. Για τη συγκεκριμένη περίπτωση το φάρμακο για τον καρκίνο έχει Λιανική Τιμή (ΛΤ) 6 ευρώ και Τιμή Αναφοράς (ΤΑ) - αυτή δηλαδή που πληρώνει ο ΕΟΠΥΥ - 4,94 ευρώ. Ετσι ο άρρωστος επιβαρύνεται με 1,06 ευρώ.
Στα άλλα δύο φάρμακα πληρώνει συμμετοχή 25% επί της ΤΑ. Το ένα φάρμακο έχει ΛΤ 4,85 και ΤΑ 3,85. Επιβαρύνεται με τη διαφορά 4,85 - 3,85 = 1,27 + 25% του 3,85. Δηλαδή 2,23 ευρώ. Το άλλο φάρμακο έχει ΛΤ 6,80 και ΤΑ 5,45 και ο άρρωστος επιβαρύνεται με 2,71 ευρώ. Σε μια συνολική δαπάνη 18,65 ευρώ ο άρρωστος επιβαρύνεται με 6,04 ευρώ (ή 32,4% ), που σε ετήσια βάση είναι 72,48 ευρώ.