Η τροϊκανή απαίτηση που υλοποιήθηκε από τη
συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ μέσω Πράξης Νομοθετικού Περιεχομένου (ΠΝΠ)
και δεσμεύει υποχρεωτικά τα ταμειακά διαθέσιμα δημόσιων φορέων, είναι
ενδεικτική της αντιλαϊκής πολιτικής που υλοποιείται σε βάρος των
εργατικών - λαϊκών οικογενειών. Η συγκυβέρνηση, λοιπόν, βάζει χέρι σε
νοσοκομεία, σχολεία, εκπαιδευτικά ιδρύματα, δήμους, περιφέρειες, ταμεία
ασφαλιστικών φορέων, ΟΑΕΔ και άλλους οργανισμούς, για να ικανοποιήσει
τις απαιτήσεις των δανειστών και τρέχουσες ανάγκες του κράτους,
καταδικάζοντας ξανά εργαζόμενους και λαϊκά στρώματα σε νέες θυσίες. Την
ίδια στιγμή, το κεφάλαιο, οι μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι όχι μόνο
μένουν στο απυρόβλητο αλλά η ίδια κυβέρνηση με προηγούμενη Πράξη
Νομοθετικού Περιεχομένου είχε χαρίσει σε επιχειρηματίες αρκετά
εκατομμύρια ευρώ που προέρχονταν από πρόστιμα ακόμα και για λαθρεμπόριο,
εντάσσοντάς τους στη ρύθμιση των 100 δόσεων για τη ρύθμιση
ληξιπρόθεσμων οφειλών. Ακόμα μία ένδειξη του ταξικού περιεχομένου της
πολιτικής της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ.
Τι σημαίνει
όμως αυτή η ΠΝΠ; Περαιτέρω περικοπή κοινωνικών δαπανών, ακόμη μεγαλύτερη
επιδείνωση της θέσης των λαϊκών στρωμάτων. Για παράδειγμα: Οι
εργαζόμενοι στα νοσοκομεία, στα πανεπιστήμια, στα σχολεία δεν θα μπορούν
να πληρωθούν και ταυτόχρονα δεν θα μπορούν να προμηθευτούν τα
απαραίτητα για να λειτουργήσουν. Δήμοι και Περιφέρειες δεν θα μπορούν να
πληρώσουν εργαζόμενους, δεν θα μπορούν να λειτουργήσουν τις υπηρεσίες
τους, θα πρέπει να επιβάλουν τροφεία στους παιδικούς σταθμούς, να
αυξήσουν τη φορολογία που ήδη επιβάλλεται, να παραδώσουν υπηρεσίες,
όπως, για παράδειγμα, την καθαριότητα σε ιδιώτες επιχειρηματίες, αφού δε
θα μπορούν να πληρώσουν προσωπικό και να κάνουν συντήρηση των
μηχανημάτων. Θα διακοπεί η όποια παροχή σε υπηρεσίες - ακόμα κι αν ήταν
υποτυπώδεις - Πρόνοιας, Αθλητισμού, Πολιτισμού προς ένα μεγάλο τμήμα του
λαού.
Με
αφορμή την ΠΝΠ ακούστηκαν πολλά επιχειρήματα από τη συγκυβέρνηση, τη
ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ, την Κεντρική Ενωση Δήμων Ελλάδος, τους περιφερειάρχες. Ας
δούμε λίγο πιο συγκεκριμένα, τι είπαν μιας και έχει ενδιαφέρον να
αναλύσουμε και τα επιχειρήματα των κυβερνώντων, αλλά και το περιεχόμενο
της κριτικής που ασκήθηκε στην ΠΝΠ.
1.
Η συγκυβέρνηση, για να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα, ανάμεσα στα
πολλά, εμφάνισε σαν επιχείρημα ότι «υπάρχουν πράξεις πατριωτισμού που
πρέπει να τις βλέπεις». `Η ότι «Το ταμείο είναι ένα και άρα μπορεί η
συγκυβέρνηση να χρησιμοποιήσει προσωρινά τα χρήματα των οργανισμών για
ανάγκες που εμφανίστηκαν».
Είναι τουλάχιστον προκλητικό
για το λαό να χαρακτηρίζουν πράξη πατριωτισμού μια ΠΝΠ που θίγει τα
λαϊκά συμφέροντα. Είναι απαράδεκτο να λένε κάτι τέτοιο, όταν μερικές
μέρες πριν με απόφασή της η συγκυβέρνηση προχώρησε σε πληρωμή 500 εκατ.
ευρώ στην αμερικάνικη «Lockheed Martin» για επισκευή αεροσκαφών; Και
λίγο αργότερα να προχωρούν στη δέσμευση 6 - 6,5 δισ. ταμειακών
διαθέσιμων που είναι χρήματα του λαού. Τι ακριβώς εννοούν προσωρινά,
όταν είναι γνωστό ότι η συγκεκριμένη απαίτηση εντάσσεται στη συμφωνία
συγκυβέρνησης - θεσμών ώστε να συνεχιστεί η χρηματοδότηση που
συνεπάγεται μνημόνιο με νέα αντιλαϊκά μέτρα; Ποιος μπορεί να πιστέψει,
με δεδομένη την προηγούμενη εμπειρία με το περίφημο «κούρεμα» του PSI
στα ασφαλιστικά ταμεία και στα ταμεία δημόσιων οργανισμών, αυτό το
επιχείρημα, που μάλλον παραπέμπει στο «δανεικά κι αγύριστα»;
Για
τα περί του «το ταμείο είναι ένα», που λένε σήμερα οι κυβερνώντες του
ΣΥΡΙΖΑ, θυμίζουμε ότι: Πριν τις τοπικές και περιφερειακές εκλογές του
2014 οι υποψήφιοι του ΣΥΡΙΖΑ και πριν τις βουλευτικές εκλογές του 2015 ο
ΣΥΡΙΖΑ κατάγγελλαν τις περικοπές των πόρων των δήμων και έβαζαν σαν
αίτημα να σταματήσουν οι περικοπές και να αυξηθεί η χρηματοδότηση του
κράτους προς τους δήμους. Τότε τα ταμεία ήταν δύο...
2.
Η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ είχαν κάνει ψωμοτύρι τις Πράξεις Νομοθετικού
Περιεχομένου. Από τον Ιούνη του 2012 έως το τέλος της θητείας της η
προηγούμενη συγκυβέρνηση είχε εκδώσει πάνω από 25 ΠΝΠ με το πρόσχημα των
«εκτάκτων συνθηκών», όπως κάνει και η σημερινή. Ετσι, έκλεισε η ΕΡΤ,
έτσι πάρθηκαν πολλές αντιλαϊκές αποφάσεις. Λέει στην κριτική της η ΝΔ:
«Η κυβέρνηση αποφάσισε να καλύψει την "κενή περιεχομένου" πολιτική της,
δεσμεύοντας όλα τα ταμειακά διαθέσιμα από τους δημόσιους φορείς και τους
ΟΤΑ, παραβιάζοντας, με αυτόν τον τρόπο, κατάφωρα το Σύνταγμα». Από τη
μία στέκεται της πολιτικής της συγκυβέρνησης και όχι στην ουσία της
Πράξης Νομοθετικού Περιεχομένου, ακριβώς γιατί συμφωνεί και έχει
υλοποιήσει αντίστοιχη πολιτική. Και, από την άλλη, αναφέρεται στη
«συνταγματικότητα», όταν όπως είπαμε παραπάνω οι ΠΝΠ ήταν δεύτερη φύση
της όταν κυβερνούσε. Και βέβαια και οι δικές της ΠΝΠ ήταν αντιλαϊκές.
Για τον ίδιο λόγο, το ΠΑΣΟΚ στην αντίδρασή του στέκεται στο
«αντισυνταγματικό» της ΠΝΠ. Και βάζει μία ακόμη επιπλέον πλευρά που
είναι η «αναδρομικότητά» της. Θυμίζουμε ότι στο ΦΕΚ που δημοσιεύτηκε
στις 20 Απρίλη αναφέρεται ότι η ΠΝΠ έχει ισχύ από τις 17 Μάρτη για να
περιλάβει ήδη αποφάσεις που έχουν παρθεί, όπως για παράδειγμα με την
Περιφέρεια Αττικής του ΣΥΡΙΖΑ.
3.
Η Κεντρική Ενωση Δήμων Ελλάδος με απόφασή της καταδίκασε την ΠΝΠ και θα
επανεξετάσει την κατάσταση στο συνέδριό της στις 7 Μάη. Ομως, πολλοί
αιρετοί τοποθετήθηκαν ως εξής: «Εάν είναι για το καλό της πατρίδας να
δώσουμε και από τις τσέπες μας», είπε ο πρόεδρος της ΚΕΔΕ, Γ. Πατούλης.
Και συνέχισε σε ένα πνεύμα όπως: «Είναι όμως έτσι;» Αυτή η λογική είναι
επικίνδυνη. Και στην πραγματικότητα, εάν κάποιος την δει καλύτερα,
αποτελεί την προετοιμασία για ένα ισχυρό άλλοθι, ώστε η ΚΕΔΕ στη
συνέχεια να συναινέσει σε μια πολιτική απόφαση που καταδικάζει το λαό
και αφήνει στο απυρόβλητο το κεφάλαιο. Αλλωστε, η ΚΕΔΕ έχει εμπειρία και
πλούσιο παρελθόν από τέτοιες αποφάσεις. Τα ίδια έλεγαν κάθε φορά που
αστικές κυβερνήσεις ζητούσαν ή έκαναν περικοπές σε πόρους και
παρακρατούσαν παράνομα τα χρήματα των δημοτών. Τα ίδια έλεγαν όταν
αποφασιζόταν να υλοποιηθούν οι ελαστικές σχέσεις εργασίας στους δήμους.
Τα ίδια έλεγαν και όταν στο όνομα της σύγκλισης της ελληνικής οικονομίας
με την ΕΕ, ενόψει ΟΝΕ, το 1996 δέχτηκαν να χαρίσουν πάνω από 600 εκατ.
ευρώ (τότε 10 δισ. δρχ.) από τους πόρους που έπρεπε να πάρουν από το
κράτος.
4.
Πολλοί αιρετοί που εμφανίζονται να αντιδρούν βάζουν θέμα «κατάργησης
του αυτοδιοίκητου της Τοπικής Αυτοδιοίκησης». Για ποιο αυτοδιοίκητο
μιλάνε; Μήπως δεν είναι μηχανισμός του κράτους η Τοπική Διοίκηση; Τώρα,
το κατάλαβαν; Οταν αποθέωναν τον «Καλλικράτη» που προέβλεπε ότι
οποιαδήποτε απόφαση τελεί υπό την έγκριση του Γενικού Γραμματέα
Αποκεντρωμένης Διοίκησης και επιστρέφεται ως μη νόμιμη όταν δεν υλοποιεί
την κυβερνητική πολιτική, αυτό τι ήταν; Αυτοδιοίκητο...; Για την
κατάσταση αυτή δεν είναι άμοιροι ευθυνών οι δήμαρχοι και οι
περιφερειάρχες, που σήμερα διαμαρτύρονται και πρόσκεινται σε ΝΔ, ΠΑΣΟΚ,
ΔΗΜΑΡ ή είναι δήθεν «ανεξάρτητοι». Γιατί και αυτοί έχουν βάλει το χεράκι
τους όλα τα προηγούμενα χρόνια με την υλοποίηση του αντιδραστικού
«Καλλικράτη», αποδεχόμενοι τις τεράστιες περικοπές στη χρηματοδότηση από
τις κυβερνήσεις, έως και 80%, με αποτέλεσμα να περιορίσουν δράσεις και
υπηρεσίες που παρείχαν, υλοποιώντας πολιτικές περικοπών, μείωσης του
προσωπικού, απληρωσιάς, επιβάλλοντας χαράτσια και αυξάνοντας
ανταποδοτικά τέλη και τους φόρους που πληρώνει ο λαός...
5.
Κάποια στελέχη της συγκυβέρνησης επικαλούνται πως αυτά τα χρήματα που
δεσμεύτηκαν υποχρεωτικά θα χρησιμοποιηθούν προσωρινά για να πληρωθούν
μισθοί και συντάξεις. Στην πραγματικότητα, αυτό οδηγεί στα εξής
αντιλαϊκά διλήμματα:
«Να πληρωθούν μισθοί και συντάξεις ή να μείνει ανοιχτός ο παιδικός σταθμός;»
«Να πληρωθούν μισθοί και συντάξεις ή να λειτουργεί ο τομέας της καθαριότητας;»
«Να πληρωθούν μισθοί ή να λειτουργούν τα προγράμματα Πρόνοιας, το "Βοήθεια στο Σπίτι";»
Θέτουν,
λοιπόν, ένα άθλιο δίλημμα και αναπαράγουν τη λογική της έκπτωσης των
λαϊκών αναγκών. Καλούν το λαό, τους εργαζόμενους να διαλέξουν τι θα
χάσουν!!! Αφού η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, όπως και οι προηγούμενες,
θεωρούν ιερά και όσια τα κέρδη των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων, από
τα οποία όχι μόνο δεν πειράζεται ούτε ευρώ αλλά δίνονται εγγυήσεις ότι
θα στηριχθούν και θα ενισχυθούν. Αποδεικνύοντας και έτσι τον ταξικό
χαρακτήρα και αυτής της συγκυβέρνησης.
Απέναντι σε αυτήν την
κατάσταση, οι εργαζόμενοι, οι λαϊκές οικογένειες πρέπει να διεκδικήσουν
να μην προχωρήσει καμία δέσμευση ταμειακών διαθέσιμων και αποθεματικών
των ασφαλιστικών ταμείων, των ΟΤΑ και άλλων δημόσιων φορέων. Να
επιστραφούν και όσα έχουν ήδη δεσμευτεί και να αποκατασταθούν οι
απώλειες που υπέστησαν τα τελευταία χρόνια, όπως στην περίπτωση του PSI.
Σε αυτή την κατεύθυνση είναι σημαντικό το κάλεσμα των ταξικών δυνάμεων
στο συνδικαλιστικό κίνημα αλλά και των πέντε κομμουνιστών δημάρχων
απέναντι σε αυτή τη μεθόδευση.
