Κάνοντας έναν σύντομο απολογισμό της μέχρι τώρα διαπραγμάτευσης της κυβέρνησης με τους δανειστές, σημειώνουμε τα εξής:
Από τις πρώτες κιόλας μέρες της νέας διακυβέρνησης, έγινε φανερό ότι το σκέλος των υποσχέσεων του «προγράμματος της Θεσσαλονίκης» που απευθυνόταν στο λαό (κατάργηση ΕΝΦΙΑ, αυξήσεις στον κατώτατο μισθό κ.ά.) από πρόγραμμα των 100 πρώτων ημερών έγινε πρόγραμμα τετραετίας και η υλοποίησή του άρχισε να εξαρτάται ολοένα και περισσότερο από τις αντοχές της οικονομίας (δηλαδή των κερδών του κεφαλαίου) και τη διαπραγμάτευση με την τρόικα.
Τώρα, στην «τελική ευθεία προς τη συμφωνία», όπως λέει η κυβέρνηση, ακόμα και τα ελάχιστα που υποσχέθηκε προεκλογικά για να κλέψει την ψήφο του λαού, μπαίνουν στο ψυγείο, η υλοποίησή τους παραπέμπεται στις ελληνικές καλένδες, διαλύοντας κάθε προσδοκία. Με άλλα λόγια, αυτό που φαίνεται ότι «ξεμπλοκάρει» τελικά τη διαπραγμάτευση είναι η αναδίπλωση της κυβέρνησης ακόμα και από τα ψίχουλα που υποσχέθηκε προεκλογικά στο λαό.
Συγκεκριμένα: Εδώ και μέρες φημολογείται, χωρίς να διαψεύδεται, ότι παγώνουν οι εξαγγελίες για νομοθετική πρωτοβουλία αύξησης του κατώτατου μισθού και κατοχύρωσης των συλλογικών διαπραγματεύσεων. Εξαγγελίες που, βεβαίως, ούτως ή άλλως δεν εξασφάλιζαν την άνοδο του εργατικού εισοδήματος, αφήνοντας ανοιχτό το παράθυρο για μειώσεις των κλαδικών μισθών και με την εργοδοσία να ζητάει ανταλλάγματα.
Ταυτόχρονα, κυβερνητικά στελέχη σκίζουν τα ρούχα τους ότι η ρήτρα μηδενικού ελλείμματος για τις συντάξεις δεν καταργείται, αλλά αναστέλλεται, που σημαίνει ότι οι μειώσεις στις επικουρικές συντάξεις μπορεί να επανέλθουν ανά πάσα στιγμή.
Στην προχτεσινή του συνέντευξη, ο Αλ. Τσίπρας ήρθε να συμπληρώσει το παζλ. Επί της ουσίας, είπε ότι η κατάργηση του ΕΝΦΙΑ παραπέμπεται για το 2016 και δε θα γίνει το β' εξάμηνο του 2015. Το ίδιο ισχύει και για την καθιέρωση του αφορολόγητου των 12.000 ευρώ.
Ο πρωθυπουργός είπε ακόμα ότι με το που γίνει η συμφωνία, η κυβέρνηση είναι έτοιμη να ξεκινήσει τις ιδιωτικοποιήσεις που ξόρκιζε προεκλογικά, έστω και με άλλο μανδύα απ' ό,τι η προηγούμενη. Και βέβαια, ακόμα και οι λέξεις «κούρεμα του χρέους» έχουν σβηστεί από το λεξιλόγιο της κυβέρνησης, είτε συζητάει με το ΔΝΤ, είτε με τα άλλα δύο μέρη της τρόικας.
Να, λοιπόν, πώς διαμορφώνεται σήμερα η βάση της διαπραγμάτευσης: Η κυβέρνηση έχει αποσύρει από το τραπέζι όλα τα «συστατικά» που ισχυριζόταν ότι συνθέτουν μια «φιλολαϊκή πολιτική», επιταχύνει μέτρα συνέχισης της λιτότητας για το λαό και άλλα που ονοματίζει «αναπτυξιακά». Τα τελευταία που περιέχονταν επίσης στο «πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης», αλλά βεβαίως δεν είχαν την αντίστοιχη προεκλογική προβολή, αφορούν δεσμεύσεις προς την εργοδοσία, το κεφάλαιο, τους επιχειρηματικούς ομίλους, δεσμεύσεις που η κυβέρνηση επανεπιβεβαιώνει και στις διαπραγματεύσεις της.
Και για κερασάκι στην τούρτα, έρχεται η προετοιμασία της «κοινής γνώμης» για μια νέα συμφωνία, με αντιλαϊκό πρόσημο για μετά τον Ιούνη, για την οποία μάλιστα η κυβέρνηση σχεδιάζει να κάνει και το λαό συνένοχο με τα εκβιαστικά σενάρια για δημοψήφισμα ή εκλογές.
Τι επιβεβαιώνεται; Οτι η διαπραγμάτευση της κυβέρνησης με τους δανειστές έχει από χέρι αντιλαϊκό περιεχόμενο, γίνεται για λογαριασμό ξένων συμφερόντων προς το λαό, όπως και οι προηγούμενες διαπραγματεύσεις.
Η επιλογή να δοθεί πίστωση χρόνου στην κυβέρνηση, ή ακόμα και να στηριχτεί στο έργο της, υπονομεύει παραπέρα τα εργατικά - λαϊκά συμφέροντα. Να γιατί το μήνυμα που πρέπει να δοθεί και από την απεργία της Πρωτομαγιάς, είναι πως ο λαός δεν ανέχεται τη συμφωνία που «ψήνουν» σε βάρος του κυβέρνηση - κεφάλαιο - ΕΕ. Ότι είναι αποφασισμένος να παλέψει για την ανάκτηση των απωλειών, την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών του.
Το άρθρο αναδημοσιεύεται από τη στήλη «Η Άποψή μας» του «Ριζοσπάστη», Τετάρτη 29 Απρίλη 2015
