Κάνοντας έναν απολογισμό του προχτεσινού «κοινωνικού διαλόγου», που συγκάλεσε το υπουργείο Εργασίας, σημειώνουμε τα εξής:
Επιβεβαιώθηκε ότι η κυβέρνηση μεθοδεύει τη μετάθεση στο αόριστο μέλλον οποιασδήποτε νομοθετικής πρωτοβουλίας για τον κατώτατο μισθό και τις Συλλογικές Συμβάσεις, μέχρι να καταλήξουν κάπου τα παζάρια με τους εργοδότες στο εσωτερικό και τους δανειστές στο εξωτερικό.
Αυτόν το σκοπό υπηρετεί και η «τριμερής» που έγινε την Τετάρτη, με την πλειοψηφία της ΓΣΕΕ και τις εργοδοτικές ενώσεις. Μάλιστα, το «σίριαλ» του «κοινωνικού διαλόγου» έχει και συνέχεια από Δευτέρα, στην Οικονομική και Κοινωνική Επιτροπή (ΟΚΕ).
Θυμίζουμε ότι η ΟΚΕ, που ιδρύθηκε το 1994 με τις ευλογίες της ΕΕ, έχει βάλει τη σφραγίδα της σε όλες τις μεγάλες ανατροπές στο Ασφαλιστικό και τα Εργασιακά.
Είναι το κατεξοχήν «εργαλείο» του κοινωνικού εταιρισμού στην Ελλάδα, καθώς σ' αυτήν συμμετέχουν όλες οι μεγάλες εργοδοτικές οργανώσεις, μαζί με τη ΓΣΕΕ και την ΑΔΕΔΥ.
Ο «κοινωνικός διάλογος» αποτέλεσε, επίσης, ένα πρώτης τάξης βήμα για τις εργοδοτικές ενώσεις να επαναλάβουν τις αντεργατικές τους αξιώσεις και να ζητήσουν ανταλλάγματα σε ό,τι αφορά την αύξηση στον κατώτατο μισθό.
Η κυβέρνηση, βέβαια, δεν έπεσε από τα σύννεφα, ακούγοντας τους εκπροσώπους του ΣΕΒ, του ΣΕΤΕ, της ΕΣΕΕ και της ΓΣΕΒΕΕ άλλοι να διαφωνούν με την αύξηση του κατώτατου μισθού και άλλοι να απαιτούν νέα προνόμια (εισφοροαπαλλαγές, προγράμματα του ΟΑΕΔ για τζάμπα εργασία, πάγωμα «ωριμάνσεων»), προκειμένου να αυξήσουν κατά λίγα ευρώ τα ψίχουλα που δίνουν στους εργαζόμενους.
Το υπουργείο Εργασίας ήξερε καλά τις θέσεις τους και πριν την «τριμερή». Αυτό που μεθοδεύει είναι η ενσωμάτωση των εργοδοτικών αξιώσεων στα νομοσχέδια που λέει ότι ετοιμάζει, προκειμένου στο τέλος αυτά να «κουμπώσουν» με τις ανάγκες των επιχειρηματικών ομίλων.
Αυτό ομολογεί χωρίς αναστολές και το χτεσινό ρεπορτάζ της «Αυγής». «Με διαπραγματεύσεις η επαναφορά του κατώτατου μισθού. Συνδικάτα και εργοδότες θα αποφασίσουν για το βηματισμό προς τα 751 ευρώ», γράφει η εφημερίδα του ΣΥΡΙΖΑ.
Ήδη, πέρα από τη «σταδιακή» αποκατάσταση του κατώτατου μισθού που έχει γίνει «λάστιχο», από την Τετάρτη έχει γίνει «γκρίζα ζώνη» και το κατά πόσο θα επανέλθουν οι λεγόμενες ωριμάνσεις στους μισθούς, που «πάγωσαν» με την ΠΥΣ 6/2012.
Άλλη μία πλευρά: Αν η κυβέρνηση είχε σκοπό να νομοθετήσει τα 751 ευρώ κατώτερο μισθό, γιατί έπρεπε να πάρει τη γνώμη των εργοδοτών, τους οποίους μάλιστα συνάντησε ξανά έναν προς έναν πριν από λίγες βδομάδες;
Με ποιους, αλήθεια, συζητάει για την επαναφορά των συλλογικών διαπραγματεύσεων; Με αυτούς που απαξιούν ακόμα και να απαντήσουν στις προσκλήσεις των Ομοσπονδιών για την υπογραφή νέων κλαδικών Συμβάσεων, έχοντας «πιάσει την καλή» με την επέκταση των ατομικών Συμβάσεων και των ελαστικών μορφών απασχόλησης; Η κοροϊδία στους εργαζόμενους πάει σύννεφο...
Το βασικό συμπέρασμα, που προκύπτει από τον «κοινωνικό διάλογο», είναι ότι οι εργαζόμενοι δεν έχουν ούτε λεπτό για χάσιμο. Από τα δικά τους χέρια, από τη δική τους οργάνωση και τον ταξικό αγώνα περνάνε η οποιαδήποτε αύξηση στους μισθούς, η επαναφορά των συλλογικών διαπραγματεύσεων.
Αυτό ανέδειξε η παρέμβαση δεκάδων Ομοσπονδιών και Συνδικάτων, που έκαναν διαμαρτυρία την ώρα της «τριμερούς», χαλώντας τη φιέστα του υπουργείου Εργασίας. Ο «κοινωνικός διάλογος» αποδείχτηκε και στο παρελθόν «λάκκος των λεόντων» για τους εργαζόμενους. Τον ίδιο λάκκο τούς σκάβουν τώρα κυβέρνηση και εργοδότες και αυτό δεν πρέπει να περάσει!
Το άρθρο αναδημοσιεύεται από τη στήλη «Η Άποψή μας» του Ριζοσπάστη της Παρασκευής 17 Απρίλη
