Λιτότητα και φόροι στο λαό, μεταρρυθμίσεις για το κεφάλαιο

Πριν από μερικές μέρες, γράφαμε στην εφημερίδα ότι τα αντιλαϊκά προαπαιτούμενα του κεφαλαίου είναι άτεγκτα, ανεξάρτητα από το μείγμα διαχείρισης, υποχρεωτικά για κάθε κυβέρνηση στο έδαφος του σημερινού αντιλαϊκού δρόμου ανάπτυξης. Σημειώναμε μάλιστα ότι τα αστικά επιτελεία έχουν αναλάβει να προβάλουν κωδικοποιημένα αυτές τις απαιτήσεις ως το «μέτρο» για κάθε κόμμα αστικής διαχείρισης. Ο πρωθυπουργός, Αντ. Σαμαράς, με άρθρο του στην «Καθημερινή της Κυριακής» επιχείρησε με τον πιο σαφή τρόπο να προσδιορίσει την ανάγκη προσήλωσης σε αυτές τις απαιτήσεις, οι οποίες έχουν παρόν και μέλλον.

Στο άρθρο του, με τίτλο «Η επόμενη μέρα: Μεταρρυθμιστικό άλμα στο αύριο» υποστηρίζει χαρακτηριστικά: «Αυτή είναι η πορεία εξόδου από την κρίση. Αυτή είναι η "επόμενη μέρα": Επιμονή στη δημοσιονομική εξυγίανση και συνέχιση των μεταρρυθμίσεων!», πιστοποιώντας ότι οι αναδιαρθρώσεις υπέρ του κεφαλαίου και η αυστηρή δημοσιονομική πολιτική σε βάρος των πλατιών λαϊκών στρωμάτων δεν είναι απλώς επιλογές της κυβέρνησής του, αλλά στρατηγικές απαιτήσεις του κεφαλαίου για την ανάκαμψη της καπιταλιστικής οικονομίας και την περιφρούρηση της ανταγωνιστικότητας του κεφαλαίου.

Επιβεβαιώνοντας ότι το μεγάλο κεφάλαιο αξιοποίησε την κρίση του για να περάσει μια σειρά μέτρα υπέρ του, επιταχύνοντας την εφαρμογή τους ο Σαμαράς γράφει: «Η κρίση των τελευταίων ετών, η απειλή χρεοκοπίας και ο κίνδυνος εξόδου από την Ευρωζώνη, έθεσαν το πρόβλημα της ελληνικής υστέρησης (σ.σ: στις μεταρρυθμίσεις) με τον πιο άμεσο και δραματικό τρόπο. Εθεσαν το δίλημμα: αν η Ελλάδα θα τολμούσε όσα δεν τόλμησε ως τώρα, ή θα κατέρρεε με τρόπο που δεν έχει καταρρεύσει ποτέ χώρα σε περίοδο ειρήνης (...) Και μέσα σε ελάχιστο χρόνο ξεκινήσαμε μεταρρυθμίσεις που έπρεπε να είχαν γίνει εδώ και τριάντα χρόνια!».

Το «επόμενο κύμα των μεταρρυθμίσεων», που περιγράφει ο πρωθυπουργός επιβεβαιώνει τη συνέχιση της αντιλαϊκής επίθεσης και στη φάση της καπιταλιστικής ανάκαμψης

Παρακάτω σημειώνει: «Ασφαλώς μένουν ακόμα να γίνουν πολλά, κι αυτά αφορούν το επόμενο κύμα των μεταρρυθμίσεων: Ανοιχτά καταστήματα, ανοιχτά επαγγέλματα, ανοιχτά σχολεία, ανοιχτά πανεπιστήμια... Με δυο λόγια ανοιχτή οικονομία προς τα έξω, προς τον ανταγωνισμό και τις εξαγωγές (...) Ανοιχτή σε επενδύσεις. Που μέχρι πρόσφατα τις διώχναμε... Ανοιχτή στην επιχειρηματικότητα, που ως τώρα την καταδιώκαμε... Ανοιχτή στις ιδιωτικοποιήσεις. Που μέχρι πριν από λίγο τις ξορκίζαμε...».Προσδιορίζει ότι «Τέσσερις άξονες συνοψίζουν (χωρίς να εξαντλούν) το επόμενο κύμα μεταρρυθμίσεων»: «Ταχύτερη απονομή δικαιοσύνης», που βασικά αφορά στην επιτάχυνση έκδοσης αποφάσεων, ώστε να ξεμπλοκάρουν ιδιωτικές επενδύσεις. «Ανταποδοτικά έσοδα στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, με πρώτο τον ΕΝΦΙΑ», όπερ σημαίνει ότι και αυτό το χαράτσι μονιμοποιείται, με την Τοπική Διοίκηση ως άλλος ένας φοροεισπρακτικός μηχανισμός να αναλαμβάνει την είσπραξή του. «Αναβάθμιση της δημόσιας Παιδείας, ώστε να κρίνεται το έργο των εκπαιδευτικών από τα αποτελέσματά τους, δηλαδή από τις επιδόσεις των μαθητών στο γυμνάσιο και στο λύκειο», μια ορολογία που παραπέμπει ευθέως στη διαβόητη «αξιολόγηση», αλλά και σε εξεταστικούς μαραθώνιους που επιβαρύνουν τα παιδιά από πολύ μικρότερες ηλικίες, σπρώχνοντάς τα ταυτόχρονα στους φροντιστηριάρχες. «Απλοποίηση και εξορθολογισμός του φορολογικού συστήματος. Με σταδιακή μείωση των συντελεστών σε όλες τις κατηγορίες: και στο φόρο εισοδήματος, και στο φόρο κερδοφορίας, και στο φόρο περιουσίας, και στον ΦΠΑ». Νέες μειώσεις, δηλαδή, που αφορούν πρώτα και κύρια το μεγάλο κεφάλαιο, τους μεγαλοεισοδηματίες.

Ξεχώρισε ως κύριο ζήτημα τις συναινέσεις και θεσμικές αλλαγές που χρειάζονται, προκειμένου να εξασφαλίζεται η χειραγώγηση και η λεγόμενη «πολιτική σταθερότητα».

«Ολα αυτά, όμως, προϋποθέτουν σταθερότητα! Πρώτα πρώτα, πολιτική σταθερότητα και λειτουργικό κράτος» διαμηνύει ο Σαμαράς, εξ ου και ζητά «η εκλογή Προέδρου Δημοκρατίας να ολοκληρωθεί απ' αυτή τη Βουλή! Χωρίς αναταράξεις, χωρίς πρόωρες εκλογές και χωρίς κίνδυνο ακυβερνησίας. Ωστε η σημερινή κυβέρνηση να ολοκληρώσει το μεταρρυθμιστικό της έργο».
Το οποίο «μεταρρυθμιστικό έργο» το τοποθετεί πάνω σε δύο άξονες: «Να προχωρήσει απρόσκοπτα η Συνταγματική Αναθεώρηση που ήδη ξεκινά! Να ολοκληρωθεί η πρώτη φάση της από την τωρινή Βουλή μέχρι τον Μάιο του 2016 και στη συνέχεια να ψηφιστεί από την επόμενη Βουλή. Ωστε το 2017 να έχουμε νέο Σύνταγμα». Θεσμικούς εκσυγχρονισμούς αναγκαίους για τα μονοπώλια, ώστε να διασφαλίζουν τη λειτουργικότητα του κράτους τους και τη σταθερότητα της αστικής διακυβέρνησης σε όλες τις συνθήκες.
«Τέλος, χρειάζεται γενικότερη οικονομική σταθερότητα. Που σημαίνει να πιστοποιηθεί η βιωσιμότητα του χρέους μας». Αλλο ένα ζήτημα που καίει τα μονοπώλια, καθώς με αυτήν την πιστοποίηση και μια παραπέρα ρύθμιση των αποπληρωμών θα απελευθερωθούν πρόσθετα κονδύλια από την εξυπηρέτηση του χρέους για την παραπέρα στήριξή τους (νέες επιδοτήσεις, φτηνές δανειοδοτήσεις κ.λπ).

Ταυτόχρονα, ο Α. Σαμαράς επιχειρεί να προσδιορίσει το πλαίσιο μέσα στο οποίο θα μπορούσε να επιτευχθεί οποιαδήποτε συναίνεση ή συνεννόηση με τα άλλα αστικά κόμματα και πρώτα απ' όλα με την αξιωματική αντιπολίτευση. Αξιοποιώντας το γεγονός ότι ο ΣΥΡΙΖΑ διατυπώνει τον κοινό στρατηγικό στόχο επίτευξης της ανάκαμψης της καπιταλιστικής οικονομίας και της ενίσχυσης της ανταγωνιστικότητας επιδιώκει να αποδείξει ότι η πολιτική της ΝΔ συνεχίζει να έχει περισσότερα «ατού» σε σχέση με αυτή του ΣΥΡΙΖΑ, εστιάζοντας στη λύση για τη διαχείριση του χρέους.

«Κάνουμε, δηλαδή, τα πάντα να μειώσουμε το χρέος και να το καταστήσουμε βιώσιμο, όταν κάποιοι άλλοι κάνουν ό,τι μπορούν για να μας επιστρέψουν στον αναγκαστικό δανεισμό!» προσθέτει ο Σαμαράς, απευθυνόμενος στο μεγάλο κεφάλαιο, πασχίζοντας από τη μια να αποδείξει ότι είναι καλύτερος διαχειριστής της εξουσίας του από τον ΣΥΡΙΖΑ, και ξορκίζοντας ταυτόχρονα «χρέη» και «ελλείμματα» που δημιουργήθηκαν σε προηγούμενες φάσεις της καπιταλιστικής ανάπτυξης για τη στήριξη με ζεστό παραδάκι των επιχειρηματικών ομίλων, αλλά καλείται να τα πληρώσει στο ακέραιο ο λαός. Και έτσι τα «καλλιστεία» μπροστά στο κεφάλαιο καλά κρατούν. Το ζήτημα είναι ως πότε ο λαός θα παρακολουθεί αμέτοχος αυτή την κωμωδία;