η Εκτελεστική Γραμματεία του ΠΑΜΕ σημειώνει:
«41 χρόνια από το Νοέμβρη του '73 το ΠΑΜΕ, οι ταξικές δυνάμεις στο εργατικό κίνημα τιμούν την εξέγερση του Πολυτεχνείου συνεχίζοντας την πάλη, διεκδικώντας τη ζωή που μας αξίζει.
Η εξέγερση του Πολυτεχνείου το Νοέμβρη του 1973 ενάντια στην αμερικανοΝΑΤΟϊκή, φασιστική δικτατορία, οι στόχοι, τα οράματα και οι προοπτικές εκείνου του αγώνα για γενικότερες ανατροπές φωτίζουν και σήμερα το δικό μας αγωνιστικό βηματισμό.
Η κορύφωση αυτής της αντιδικτατορικής δράσης αποτελεί πολύτιμη παρακαταθήκη, δείχνει το δρόμο για τη συλλογική, μαζική, αγωνιστική στράτευση σαν αναγκαία προϋπόθεση για να απαντήσουν σήμερα οι εργαζόμενοι, ο λαός και η νεολαία μας στη γενικευμένη επίθεση που δέχονται στα δικαιώματα και τις κατακτήσεις τους από τις δυνάμεις του κεφαλαίου, την κυβέρνηση, την ΕΕ.
Αντλώντας από αυτόν τον αγωνιστικό σταθμό της πάλης μας αισιοδοξία, αποφασιστικότητα, πίστη στο δίκαιο αγώνα μας.
Χωρίς αυταπάτες για καλύτερη διαχείριση του συστήματος, ο δρόμος της σύγκρουσης με την πολιτική των μονοπωλίων και του πολιτικού προσωπικού τους είναι μονόδρομος. Εδώ και τώρα να πετάξουμε έξω από τις γραμμές του εργατικού κινήματος τους ανθρώπους της εργοδοσίας, τους συμβιβασμένους και ξεπουλημένους συνδικαλιστές. Να απομονώσουμε τους φασίστες της Χρυσής Αυγής. Τώρα είναι η ώρα για οργάνωση, για ενίσχυση των αγώνων στο περιεχόμενο και στη συμμετοχή, για μαζικοποίηση των σωματείων, των σωματειακών και εργοστασιακών επιτροπών σε κάθε κλάδο και τόπο δουλειάς για την ανασύνταξη του κινήματός μας.
Να απαντήσουν στους γενικότερους σχεδιασμούς των ΗΠΑ, ΝΑΤΟ και ΕΕ στην περιοχή, που εγκυμονούν νέες επικίνδυνες εξελίξεις για τον ελληνικό λαό και τους άλλους λαούς της περιοχής. Ο λαός χρειάζεται να καταδικάσει τη στάση της ελληνικής κυβέρνησης που από τη μια εμπλέκει τη χώρα στους επικινδύνους σχεδιασμούς των ιμπεριαλιστών, ενώ από την άλλη συγκαλύπτει τον πραγματικό ρόλο των "συμμάχων" της χώρας, ΝΑΤΟ, ΗΠΑ και ΕΕ, στην περιοχή.
Η εργατική τάξη μαζί με τους συμμάχους της, τους φτωχούς αγρότες, τους αυτοαπασχολούμενους, τις γυναίκες και τους νέους, όπως τότε, έτσι και σήμερα μπορεί και πρέπει να παίξει καθοριστικό ρόλο στην ανάπτυξη εκείνων των αναγκαίων αγώνων που θα βάλουν τέρμα στην κυριαρχία των μονοπωλίων. Η συμπόρευση του λαού μέσα από τους φορείς και τα σωματεία του αποτελεί βασικό όρο για την ανατροπή της βαρβαρότητας, την αποτροπή των νέων βάρβαρων μέτρων.
Εργαζόμενοι, νέοι, άνεργοι, γυναίκες, μετανάστες, να απαντήσουμε χωρίς καθυστέρηση στο νεανικό σκλαβοπάζαρο των κακοπληρωμένων προγραμμάτων απασχόλησης, στην εξάπλωση των δουλεμπορικών γραφείων της απληρωσιάς. Να απαντήσουμε στη σύγχρονη δουλεία της απελευθέρωσης των απολύσεων, της δουλειάς ήλιο με ήλιο, της κατάργησης της κυριακάτικης αργίας. Ολοι μαζί να υψώσουμε τείχος απέναντι στη νέα επίθεση στα ασφαλιστικά δικαιώματα, στην κατάργηση και το τσάκισμα των επικουρικών συντάξεων και των εφάπαξ, των νέων μειώσεων στις κύριες συντάξεις. Να κόψουμε το χέρι σε όποιον προσπαθήσει να βάλει χέρι στη λειτουργία των σωματείων, στη συνδικαλιστική δράση.
Σε κάθε μικρό και μεγάλο αγώνα που συγκρούεται το δίκιο των εργατών με την καπιταλιστική βαρβαρότητα, οι ταξικές δυνάμεις θα είναι μπροστά. Ετσι τιμάμε εμείς τους νεκρούς μας, συνεχίζουμε τους αγώνες τους. Αυτή είναι η καλύτερη τιμή στον ηρωικό αγώνα των εξεγερμένων του "Πολυτεχνείου"».
«41 χρόνια από το Νοέμβρη του '73 το ΠΑΜΕ, οι ταξικές δυνάμεις στο εργατικό κίνημα τιμούν την εξέγερση του Πολυτεχνείου συνεχίζοντας την πάλη, διεκδικώντας τη ζωή που μας αξίζει.
Η εξέγερση του Πολυτεχνείου το Νοέμβρη του 1973 ενάντια στην αμερικανοΝΑΤΟϊκή, φασιστική δικτατορία, οι στόχοι, τα οράματα και οι προοπτικές εκείνου του αγώνα για γενικότερες ανατροπές φωτίζουν και σήμερα το δικό μας αγωνιστικό βηματισμό.
Η κορύφωση αυτής της αντιδικτατορικής δράσης αποτελεί πολύτιμη παρακαταθήκη, δείχνει το δρόμο για τη συλλογική, μαζική, αγωνιστική στράτευση σαν αναγκαία προϋπόθεση για να απαντήσουν σήμερα οι εργαζόμενοι, ο λαός και η νεολαία μας στη γενικευμένη επίθεση που δέχονται στα δικαιώματα και τις κατακτήσεις τους από τις δυνάμεις του κεφαλαίου, την κυβέρνηση, την ΕΕ.
Αντλώντας από αυτόν τον αγωνιστικό σταθμό της πάλης μας αισιοδοξία, αποφασιστικότητα, πίστη στο δίκαιο αγώνα μας.
Χωρίς αυταπάτες για καλύτερη διαχείριση του συστήματος, ο δρόμος της σύγκρουσης με την πολιτική των μονοπωλίων και του πολιτικού προσωπικού τους είναι μονόδρομος. Εδώ και τώρα να πετάξουμε έξω από τις γραμμές του εργατικού κινήματος τους ανθρώπους της εργοδοσίας, τους συμβιβασμένους και ξεπουλημένους συνδικαλιστές. Να απομονώσουμε τους φασίστες της Χρυσής Αυγής. Τώρα είναι η ώρα για οργάνωση, για ενίσχυση των αγώνων στο περιεχόμενο και στη συμμετοχή, για μαζικοποίηση των σωματείων, των σωματειακών και εργοστασιακών επιτροπών σε κάθε κλάδο και τόπο δουλειάς για την ανασύνταξη του κινήματός μας.
Να απαντήσουν στους γενικότερους σχεδιασμούς των ΗΠΑ, ΝΑΤΟ και ΕΕ στην περιοχή, που εγκυμονούν νέες επικίνδυνες εξελίξεις για τον ελληνικό λαό και τους άλλους λαούς της περιοχής. Ο λαός χρειάζεται να καταδικάσει τη στάση της ελληνικής κυβέρνησης που από τη μια εμπλέκει τη χώρα στους επικινδύνους σχεδιασμούς των ιμπεριαλιστών, ενώ από την άλλη συγκαλύπτει τον πραγματικό ρόλο των "συμμάχων" της χώρας, ΝΑΤΟ, ΗΠΑ και ΕΕ, στην περιοχή.
Η εργατική τάξη μαζί με τους συμμάχους της, τους φτωχούς αγρότες, τους αυτοαπασχολούμενους, τις γυναίκες και τους νέους, όπως τότε, έτσι και σήμερα μπορεί και πρέπει να παίξει καθοριστικό ρόλο στην ανάπτυξη εκείνων των αναγκαίων αγώνων που θα βάλουν τέρμα στην κυριαρχία των μονοπωλίων. Η συμπόρευση του λαού μέσα από τους φορείς και τα σωματεία του αποτελεί βασικό όρο για την ανατροπή της βαρβαρότητας, την αποτροπή των νέων βάρβαρων μέτρων.
Εργαζόμενοι, νέοι, άνεργοι, γυναίκες, μετανάστες, να απαντήσουμε χωρίς καθυστέρηση στο νεανικό σκλαβοπάζαρο των κακοπληρωμένων προγραμμάτων απασχόλησης, στην εξάπλωση των δουλεμπορικών γραφείων της απληρωσιάς. Να απαντήσουμε στη σύγχρονη δουλεία της απελευθέρωσης των απολύσεων, της δουλειάς ήλιο με ήλιο, της κατάργησης της κυριακάτικης αργίας. Ολοι μαζί να υψώσουμε τείχος απέναντι στη νέα επίθεση στα ασφαλιστικά δικαιώματα, στην κατάργηση και το τσάκισμα των επικουρικών συντάξεων και των εφάπαξ, των νέων μειώσεων στις κύριες συντάξεις. Να κόψουμε το χέρι σε όποιον προσπαθήσει να βάλει χέρι στη λειτουργία των σωματείων, στη συνδικαλιστική δράση.
Σε κάθε μικρό και μεγάλο αγώνα που συγκρούεται το δίκιο των εργατών με την καπιταλιστική βαρβαρότητα, οι ταξικές δυνάμεις θα είναι μπροστά. Ετσι τιμάμε εμείς τους νεκρούς μας, συνεχίζουμε τους αγώνες τους. Αυτή είναι η καλύτερη τιμή στον ηρωικό αγώνα των εξεγερμένων του "Πολυτεχνείου"».
