Με
πρόσφατη παρέμβασή του ο Σύνδεσμος Ελληνικών Επιχειρήσεων (ΣΕΒ) απαιτεί
νέες σαρωτικές αλλαγές σε ό,τι έχει απομείνει από τον «κοινωνικό
χαρακτήρα» της Ασφάλισης. Απαιτεί νέες ανατροπές στην Κοινωνική
Ασφάλιση, μειώσεις στις εργοδοτικές εισφορές, νέα πεδία κερδοφορίας με
την ανάπτυξη των Επαγγελματικών Ταμείων και της ιδιωτικής ασφάλισης,
μειώσεις συντάξεων και παροχών.
Η συγκυβέρνηση με δηλώσεις του
υπουργού Εργασίας δηλώνει προκλητικά ότι «νοικοκύρεψε» το ασφαλιστικό
σύστημα (εννοεί τη σφαγή στις συντάξεις με απώλειες πάνω από 10 δισ.
ευρώ) και ότι με βασικό όχημα την ενοποίηση των Ταμείων το 2015 θα προχωρήσει στην «οριστική αναμόρφωση» του Ασφαλιστικού, με στόχο το τσάκισμα όλων των εναπομεινάντων δικαιωμάτων σε Ασφάλιση, Υγεία, Πρόνοια κ.ά. Στη
φαρέτρα των ανατροπών μπαίνουν τα ειδικά όρια ηλικίας συνταξιοδότησης
που ισχύουν για χιλιάδες ασφαλισμένους οι οποίοι «κατοχύρωσαν» πρόωρη ή
και πλήρη σύνταξη πριν από το 2013, αλλά και η θεμελίωση δικαιώματος
σύνταξης με 15ετία.
Οι αναλογιστικές μελέτες, που θα ολοκληρωθούν τέλος Νοέμβρη, αυτόν το στόχο θα υπηρετούν. Τα ταμεία επικουρικής ασφάλισης και τα ταμεία πρόνοιας και εφάπαξ αρχικά ενσωματώνονται -συγχωνεύονται με την καθιέρωση ενιαίων κανόνων και όρων ασφάλισης, ανοίγοντας το δρόμο για την ενιαιοποίηση των παροχών και της κύριας σύνταξης φυσικά προς τα κάτω.
Στόχος είναι ό,τι ισχύει για τις επικουρικές
συντάξεις να επεκταθεί και στην κύρια σύνταξη, να μην υπάρχει καμία
ουσιαστική συμμετοχή και εγγύηση του κράτους, αλλά συνεχής μείωση
συντάξεων.
Δημόσια προνοιακή σύνταξη - ιδιωτική ασφάλιση
Από 1-1-2015 καθιερώνεται η βασική σύνταξη των 360 ευρώ που θα εγγυάται το κράτος, ενώ σήμερα υπάρχει εγγύηση για όλο το ποσό της κύριας.
Η σύνταξη θα εξαρτάται από τα έσοδα του
Ταμείου. Θα προχωρούν σε μειώσεις συντάξεων στην περίπτωση που δεν
φτάνουν τα έσοδα, δηλαδή αν υπάρχουν «ελλείμματα».
Όλα τα παραπάνω αποτελούν προσαρμογή της Ασφάλισης στις στρατηγικές κατευθύνσεις της ΕΕ. Συγκεκριμένα, στόχος τους είναι:
α. Μία σύνταξη προνοιακή από 45 έως 360 ευρώ, που θα εγγυάται το κράτος, με «συμπλήρωμα» ανάλογο με τις εισφορές όλων των χρόνων ασφάλισης.
β. Διάλυση της επικουρικής όπως την ξέραμε, με την ενοποίηση και τη συρρίκνωσή της, με αντικατάσταση από επαγγελματικά ταμεία, δηλαδή ιδιωτική ασφάλιση χωρίς να υπάρχει καμιά εγγύηση για το ύψος των συνταξιοδοτικών αποδοχών.
Αυτό, σε συνδυασμό με τον περιορισμό της
κρατικής συμμετοχής στις δαπάνες Υγείας, οδηγεί σε ένα ελάχιστο,
υποβαθμισμένο επίπεδο για όλους τους εργαζόμενους, όπως ακριβώς γίνεται
και με τη βασική - προνοιακή σύνταξη.
Είναι πολύ μεγάλες οι ευθύνες των πολιτικών δυνάμεων
ΝΔ - ΠΑΣΟΚ που από τη δεκαετία του 1980 προώθησαν όλες τις
αντιασφαλιστικές ανατροπές στην Ελλάδα και τις ψήφισαν στο
Ευρωκοινοβούλιο.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, οι δυνάμεις του
ευρωμονόδρομου κάνουν κριτική στην κυβέρνηση -και καλά κάνουν- για τη
μείωση στις κύριες συντάξεις, καταδικάζουν την αύξηση των ορίων ηλικίας
συνταξιοδότησης, αλλά δεν λένε κουβέντα για τις αποφάσεις της Ευρωπαϊκής
Ένωσης, για τις κατευθύνσεις της, για τη μετατροπή της κύριας σε
προνοιακή, την κατάργηση της επικουρικής σύνταξης και την ενίσχυση της
ιδιωτικής ασφάλισης, την αύξηση των ορίων ηλικίας. Κρύβουν,
αποπροσανατολίζουν, δημιουργούν αυταπάτες, ενώ γνωρίζουν ότι οι
ανατροπές ξεκίνησαν πριν από τα μνημόνια, εφαρμόζονται και σε χώρες
χωρίς μνημόνια γιατί αποτελούν ανάγκη του κεφαλαίου και ξεκίνησαν από
πολύ παλιότερα.
Κριτήριο για τον ΣΥΡΙΖΑ είναι το «τι αντέχει η οικονομία», δηλαδή τι
χωράει μέσα σε αυτό το αντιδραστικό πλαίσιο του κεφαλαίου και της ΕΕ,
και εξαντλεί την πολιτική του σε ψίχουλα για όσους παίρνουν σύνταξη κάτω
από 700 ευρώ.
Η Κοινωνική Ασφάλιση, η
σύνταξη, οι παροχές Υγείας και Πρόνοιας αφορούν και τους
αυτοαπασχολούμενους, τους μικρούς εμπόρους και βιοτέχνες, τη φτωχή
αγροτιά.
Οι δυνάμεις αυτές να σφυρηλατήσουν την Κοινωνική Συμμαχία. Όλοι μαζί πρέπει να υπερασπίσουν ό,τι
έχει απομείνει από τις συντάξεις, τις παροχές Υγείας, οικοδομώντας την
Κοινωνική Συμμαχία, με στόχο την αλλαγή τάξης στην εξουσία, ώστε να
ικανοποιούνται οι ανάγκες του λαού και όχι τα κέρδη των λίγων.
Στις χώρες του σοσιαλισμού
από το 1960 οι γυναίκες είχαν σύνταξη στα 55 και οι άντρες στα 60. Όλοι
είχαν μόνιμη δουλειά, εντελώς δωρεάν κοινωνικές παροχές, ιατροφαρμακευτική
περίθαλψη, βρεφονηπιακούς σταθμούς, γεγονός που επιβεβαιώνει ότι μια
άλλη, κεντρικά σχεδιασμένη οικονομία αντέχει και μπορεί να ικανοποιήσει
τα σύγχρονα δικαιώματα.
Προχωρούμε με αισιοδοξία και εμπιστοσύνη στην εργατική τάξη, στη δύναμη της Λαϊκής Συμμαχίας.
