Η
απόφαση της συγκυβέρνησης να επισπεύσει την προεδρική εκλογή,
αναμφισβήτητα επιταχύνει τις πολιτικές εξελίξεις. Αν, όμως, ο λαός
μείνει θεατής όσων θα ξεδιπλώνονται μπροστά στα μάτια του τις επόμενες
μέρες, στο τέλος της διαδρομής θα βγει διπλά χαμένος.
Πρέπει με καθαρή ματιά να «διαβάσει» τις κινήσεις που κάνουν στη σκακιέρα οι δύο πόλοι που ανταγωνίζονται για την πρωτοκαθεδρία στη διαχείριση και με ταξικό κριτήριο να παρέμβει αποφασιστικά στις εξελίξεις, με ένταση της ταξικής πάλης και ισχυρό ΚΚΕ.
Με το επιχείρημα ότι, χάρη στη δική της διαπραγμάτευση, «τα μνημόνια τελειώνουν», η συγκυβέρνηση ψάχνει «δεξαμενές» για να αντλήσει τους 180 βουλευτές και να εκλέξει Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Από την άλλη, ο ΣΥΡΙΖΑ ισχυρίζεται ότι είναι πιο ικανός διαπραγματευτής και προσπαθεί να αθροίσει τους 121 βουλευτές, που θα οδηγήσουν τα πράγματα σε εκλογές.
Στο παρασκήνιο, όμως, ήδη τρέχουν οι προθεσμίες που αποφάσισαν κυβέρνηση, τρόικα και Ευρωπαίοι εταίροι στο Γιούρογκρουπ της Δευτέρας. Από εκεί πρέπει να πιάσει το νήμα ο λαός και ανάλογα να διαμορφώσει τη στάση του.
Τι έλεγε η απόφαση; Αντιγράφουμε από το χτεσινό ρεπορτάζ του «Ριζοσπάστη»: «Μετά τη λήξη του μνημονίου με τη σημερινή μορφή, προβλέπεται η δυνατότητα της "προληπτικής πιστωτικής γραμμής", κρατικής χρηματοδότησης προς την Ελλάδα. Ορος και προϋπόθεση (...) είναι να ολοκληρωθούν τα "μεταρρυθμιστικά μέτρα της τρέχουσας αξιολόγησης που εκκρεμούν" καθώς επίσης και η συμμετοχή του ΔΝΤ και στο νέο μηχανισμό χρηματοδότησης. Το Γιούρογκρουπ "καλεί τις ελληνικές αρχές να διασφαλίσουν τη γρήγορη και πλήρη εφαρμογή όλων των μεταρρυθμιστικών μέτρων που είναι αναγκαία για την ολοκλήρωση της πέμπτης αξιολόγησης"».
Δηλαδή, μέχρι τη λήξη της δίμηνης παράτασης, ανεξάρτητα από το ποιος θα είναι στην κυβέρνηση, θα πρέπει να προχωρήσουν τα μέτρα που συζητιούνται και πριν την επίσπευση της προεδρικής εκλογής. Ποια ήταν αυτά; Η αύξηση από τα 4.500 στα 6.000 των ελάχιστων ενσήμων για την κατοχύρωση της κατώτατης σύνταξης, οι αντιδραστικές αλλαγές στο συνδικαλιστικό νόμο, νέοι φόροι, κατασχέσεις και άλλα παρόμοια.
Όπως και να τελειώσει αυτή η διαδικασία, είτε εκλεγεί νέος Πρόεδρος, είτε πάμε σε εκλογές και εκλεγεί νέα κυβέρνηση, ο εργαζόμενος πρέπει να «κάνει ταμείο». Και το αποτέλεσμα θα είναι δεδομένο ότι η πολιτική που πτωχεύει το λαό, τους εργαζόμενους, που στηρίζει και θα στηρίξει την ανάκαμψη του κεφαλαίου, τη στρατηγική των μονοπωλίων θα είναι πανταχού παρούσα.
Πολύ περισσότερο που η άποψη όλων των «εταίρων», με τους οποίους λέει ότι θα διαπραγματευθεί ο ΣΥΡΙΖΑ αν κυβερνήσει, είναι ότι οι παραπάνω μεταρρυθμίσεις «είναι κρίσιμες για την ομαλή λειτουργία της ελληνικής οικονομίας και θα συνεισφέρουν στην επίτευξη σταθερής ανάπτυξης και απασχόλησης για τη διασφάλιση της βιωσιμότητας των δημοσίων οικονομικών», όπως αποφάσισε το Γιούρογκρουπ.
Να γιατί οι εξελίξεις απαιτούν την άμεση λαϊκή παρέμβαση. Για να αποκρουστούν τα βάρβαρα μέτρα, για να μην εγκλωβιστεί ο λαός ανάμεσα στους παλιούς και νέους «σωτήρες», που διαγκωνίζονται για το ποιος μπορεί καλύτερα να διαχειριστεί τις υποθέσεις του κεφαλαίου. Η καλύτερη «πυξίδα» για τις μέρες που έρχονται είναι να δυναμώνει το κίνημα, να κάνει βήματα η λαϊκή συμμαχία, να γίνει πιο ισχυρό το ΚΚΕ.
Το άρθρο αναδημοσιεύται από τη στήλη «Η Άποψή μας» του Ριζοσπάστη της Τετάρτης 10 Δεκέμβρη
Πρέπει με καθαρή ματιά να «διαβάσει» τις κινήσεις που κάνουν στη σκακιέρα οι δύο πόλοι που ανταγωνίζονται για την πρωτοκαθεδρία στη διαχείριση και με ταξικό κριτήριο να παρέμβει αποφασιστικά στις εξελίξεις, με ένταση της ταξικής πάλης και ισχυρό ΚΚΕ.
Με το επιχείρημα ότι, χάρη στη δική της διαπραγμάτευση, «τα μνημόνια τελειώνουν», η συγκυβέρνηση ψάχνει «δεξαμενές» για να αντλήσει τους 180 βουλευτές και να εκλέξει Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Από την άλλη, ο ΣΥΡΙΖΑ ισχυρίζεται ότι είναι πιο ικανός διαπραγματευτής και προσπαθεί να αθροίσει τους 121 βουλευτές, που θα οδηγήσουν τα πράγματα σε εκλογές.
Στο παρασκήνιο, όμως, ήδη τρέχουν οι προθεσμίες που αποφάσισαν κυβέρνηση, τρόικα και Ευρωπαίοι εταίροι στο Γιούρογκρουπ της Δευτέρας. Από εκεί πρέπει να πιάσει το νήμα ο λαός και ανάλογα να διαμορφώσει τη στάση του.
Τι έλεγε η απόφαση; Αντιγράφουμε από το χτεσινό ρεπορτάζ του «Ριζοσπάστη»: «Μετά τη λήξη του μνημονίου με τη σημερινή μορφή, προβλέπεται η δυνατότητα της "προληπτικής πιστωτικής γραμμής", κρατικής χρηματοδότησης προς την Ελλάδα. Ορος και προϋπόθεση (...) είναι να ολοκληρωθούν τα "μεταρρυθμιστικά μέτρα της τρέχουσας αξιολόγησης που εκκρεμούν" καθώς επίσης και η συμμετοχή του ΔΝΤ και στο νέο μηχανισμό χρηματοδότησης. Το Γιούρογκρουπ "καλεί τις ελληνικές αρχές να διασφαλίσουν τη γρήγορη και πλήρη εφαρμογή όλων των μεταρρυθμιστικών μέτρων που είναι αναγκαία για την ολοκλήρωση της πέμπτης αξιολόγησης"».
Δηλαδή, μέχρι τη λήξη της δίμηνης παράτασης, ανεξάρτητα από το ποιος θα είναι στην κυβέρνηση, θα πρέπει να προχωρήσουν τα μέτρα που συζητιούνται και πριν την επίσπευση της προεδρικής εκλογής. Ποια ήταν αυτά; Η αύξηση από τα 4.500 στα 6.000 των ελάχιστων ενσήμων για την κατοχύρωση της κατώτατης σύνταξης, οι αντιδραστικές αλλαγές στο συνδικαλιστικό νόμο, νέοι φόροι, κατασχέσεις και άλλα παρόμοια.
Όπως και να τελειώσει αυτή η διαδικασία, είτε εκλεγεί νέος Πρόεδρος, είτε πάμε σε εκλογές και εκλεγεί νέα κυβέρνηση, ο εργαζόμενος πρέπει να «κάνει ταμείο». Και το αποτέλεσμα θα είναι δεδομένο ότι η πολιτική που πτωχεύει το λαό, τους εργαζόμενους, που στηρίζει και θα στηρίξει την ανάκαμψη του κεφαλαίου, τη στρατηγική των μονοπωλίων θα είναι πανταχού παρούσα.
Πολύ περισσότερο που η άποψη όλων των «εταίρων», με τους οποίους λέει ότι θα διαπραγματευθεί ο ΣΥΡΙΖΑ αν κυβερνήσει, είναι ότι οι παραπάνω μεταρρυθμίσεις «είναι κρίσιμες για την ομαλή λειτουργία της ελληνικής οικονομίας και θα συνεισφέρουν στην επίτευξη σταθερής ανάπτυξης και απασχόλησης για τη διασφάλιση της βιωσιμότητας των δημοσίων οικονομικών», όπως αποφάσισε το Γιούρογκρουπ.
Να γιατί οι εξελίξεις απαιτούν την άμεση λαϊκή παρέμβαση. Για να αποκρουστούν τα βάρβαρα μέτρα, για να μην εγκλωβιστεί ο λαός ανάμεσα στους παλιούς και νέους «σωτήρες», που διαγκωνίζονται για το ποιος μπορεί καλύτερα να διαχειριστεί τις υποθέσεις του κεφαλαίου. Η καλύτερη «πυξίδα» για τις μέρες που έρχονται είναι να δυναμώνει το κίνημα, να κάνει βήματα η λαϊκή συμμαχία, να γίνει πιο ισχυρό το ΚΚΕ.
Το άρθρο αναδημοσιεύται από τη στήλη «Η Άποψή μας» του Ριζοσπάστη της Τετάρτης 10 Δεκέμβρη
