Σκηνές
από έργο «προσεχώς», φτιαγμένο με αποκόμματα χιλιοπαιγμένης ταινίας,
εκτυλίσσονται αυτές τις μέρες με αφορμή τη διαδικασία εκλογής Προέδρου
της Δημοκρατίας, στην ουσία και με αιτία την ανάγκη να εξασφαλιστεί η
«σταθερότητα» και «ομαλότητα» του αντιλαϊκού δρόμου του κεφαλαίου.
«Αυτοί που αρπάνε το φαΐ απ' το τραπέζι» κάνουν το
παν για να φανεί η αρπαγή ως αποτέλεσμα «δημοκρατικού διαλόγου», στον
οποίο με μοιρασμένους ρόλους οι πολιτικοί εκπρόσωποι της αστικής τάξης
έχουν όλο το περιθώριο να κονταροχτυπιούνται ως θιασώτες της
εντεινόμενης εκμετάλλευσης των εργαζομένων, της συνεχόμενης αντιλαϊκής
πολιτικής, εξασφαλίζοντας όμως ακροατήριο υπέρ αυτού ή του άλλου
μονομάχου, του ενός ή του άλλου αντιλαϊκού μείγματος διαχείρισης, ώστε
να διαιωνίζεται μια χιλιοπαιγμένη παράσταση. Και όλα αυτά ενώ τη
διεκδίκηση της ανάκτησης των απωλειών για τα εργατικά - λαϊκά στρώματα,
της ικανοποίησης των σύγχρονων αναγκών, την αφήνουν στα αζήτητα αφού
ούτε η ενδεχόμενη ανάκαμψη, εφόσον έρθει, δεν πρόκειται να τα
διασφαλίσει.
Για «απίστευτο υβρεολόγιο» κατηγορεί η κυβέρνηση των
ΝΔ - ΠΑΣΟΚ τον ΣΥΡΙΖΑ, για «αρχιτέκτονες του χάους» μιλά απευθυνόμενος
στην κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ. Με τις κραυγές τους και οι μεν και οι δε
θολώνουν το τοπίο για να κρυφτεί η από διαφορετικά μονοπάτια σύγκλισή
τους στον ίδιο αντιλαϊκό δρόμο του κεφαλαίου και της ΕΕ.
Πίσω και πέρα από τους ανοιχτούς εκβιασμούς και τις
αυταπάτες, που έχουν ως στόχο ένα λαό είτε φοβισμένο είτε με
ψευδαισθήσεις, από τα παραδείγματα και μόνο των τελευταίων ημερών
προκύπτει πως και οι δύο διαγωνίζονται για το ποιος θα σώσει τις
τράπεζες. Η κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι η παρουσία του ΣΥΡΙΖΑ είναι απειλή
για το τραπεζικό σύστημα και ο ΣΥΡΙΖΑ απαντά πως η κυβέρνηση οδηγεί
στον γκρεμό τις τράπεζες. Οι τραπεζίτες - καπιταλιστές, βέβαια, δεν
κινούνται σύμφωνα με τις δηλώσεις Σκουρλέτη - Βούλτεψη. Αναλύσεις κάνουν
και ποντάρουν καθημερινά. Στην πράξη δηλώνουν πως τους είναι αδιάφορο
ποιος κυβερνά, αρκεί να «πηγαίνει το γράμμα», αν και τους απασχολεί
ποιος θα είναι ο ικανότερος για τα συμφέροντά τους. Στο διαγωνισμό για
την κυβερνητική καρέκλα, για τη διαχείριση της εξουσίας του κεφαλαίου ο
λαός είναι απέξω. Θα κληθεί τη μέρα της κάλπης να επικυρώσει με την ψήφο
του αυτόν που το κεφάλαιο θα έχει ήδη διαλέξει.
Όταν δηλώνεις, όπως ο Τσίπρας, «είμαστε με την
ιδιωτική πρωτοβουλία της δημιουργίας και του συνακόλουθου κέρδους»
(Ηράκλειο, τρεις μέρες πριν), τότε είναι καθαρό ότι δεν μπορεί να θέλεις
τους εργαζόμενους, το λαό πρωταγωνιστή, οργανωμένο στα συνδικάτα, στο
εργατικό - λαϊκό κίνημα, να αντιπαρατίθεται για λογαριασμό των δικών του
αναγκών στην «ιδιωτική πρωτοβουλία» και την παραγωγή του «συνακόλουθου
κέρδους».
ΝΔ - ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ, ακόμα κι όταν κινούνται από
διαφορετικές αφετηρίες, και προτείνουν διαφορετική διαχείριση,
επιδιώκουν να εξασφαλίσουν τη συναίνεση του λαού σε αυτήν την πολιτική,
που διασφαλίζει τα καπιταλιστικά κέρδη. Είτε για να φύγει το χάος που
λέει ο ένας, είτε για να μην έρθει το χάος που λέει ο άλλος.
Οι εργαζόμενοι, ο λαός πρέπει να τους γυρίσουν την
πλάτη. Χρειάζονται ενισχυμένο ΚΚΕ, γιατί είναι η μοναδική δύναμη που
αντιπαλεύει το κεφάλαιο, τα μονοπώλια, την ΕΕ και τις κυβερνήσεις τους. Η
ενίσχυσή του αφαιρεί όπλα από τον αντίπαλο.
Αναδημοσιεύεται από τη στήλη «Η Άποψη μας» του Ριζοσπάστη της Τετάρτης 17 Δεκέμβρη 2014.
